Farsund – Mandal

27 augustus – 4 september

Jammer genoeg komt het einde van ons Noorwegen avontuur in zicht…

We blijven een paar dagen in Farsund. Het blijkt een mooi stadje te zijn met overwegend witte huizen. Het ligt een paar mijlen uit de kust en ook goed beschut tegen de wind. We vinden het wel fijn om een paar dagen niet te varen en te genieten van een stadse omgeving. Daar komt nog bij dat we ons niet zo lekker voelen en de dagen rust ook wel even kunnen gebruiken.

Zittend in de kuip zien we in de verte op een rotsheuvel een prachtig gebouw. Het blijkt een school annex bibliotheek te zijn. Het is een geweldig gebouw wat een prominente plek in de stad heeft. Aangrenzend ligt een hypermodern gebouw. Wanneer het donker is zien we bijzondere rode verlichting oplichten. Aanvankelijk denken we dat het een theater is of zo, maar later blijkt het gewoon bij de school te horen. Ik ben onder de indruk. Op het plein nog een groot bronzen beeld van twee schommelende jeugdigen en een terras met een prachtig uitzicht over de eilanden en de zee.

Noorse kinderen volgen in leerjaar 1 t/m 7 basisonderwijs en daarna in leerjaar 8 t/m 10 voortgezet onderwijs. Dit is meestal een en dezelfde school. Daarna kunnen ze doorstuderen.

Tijdens een van onze wandelingen belanden we in een gebied wat een florerend centrum moet zijn geweest. We zien veel panden die ooit een winkel waren. Menig gebouw is flink verpauperd. Ik ga op een van de mooi bestrate kruispunten staan en maak een 360 graden foto.

Ik hoef niet bang te zijn om overreden te worden; er is geen hond op straat… en dat valt ons ook op in de supermarkten. We zijn verbaasd om hoe rustig het altijd is in de winkels. Vaak zijn we een van de weinigen die boodschappen doen. Toch zijn er veel supermarkten en die zijn vaak ook nog eens best groot.
We denken dat al deze losse winkels wegtrekken om zich in de grote overdekte winkelcentra te vestigen. Dat is gezien het winterklimaat natuurlijk een stuk prettiger winkelen, maar deze keuze voor comfort doet het staatbeeld van de binnenstad geen goed omdat de mall’s zich naar Amerikaans voorbeeld vaak buiten het centrum bevinden.

In deze omgeving zijn er ook fjorden. Op donderdag 28 augustus willen we ‘s avonds weer in de natuur liggen. We varen maar een mijl of drie weg van Farsund en hebben dan al een mooi plekje gevonden. Jammer genoeg regent het pijpenstelen juist op het moment dat we willen ankeren. We zijn een stelletje verzopen katten wanneer het anker ligt en alles uitgezet en opgeruimd is. Om het vocht in de boot wat te reguleren hebben we een ontvochtiger aangeschaft. Die bevalt ons erg goed. In no time halen we liters water uit de lucht, is de kleding droog en voelt het niet klam aan, maar behaaglijk en erg comfi. Ik zet een theetje en we knagen wat Noorse koekjes op. Tijd voor een spelletje.

De volgende dag worden we getrakteerd op mooi weer. We liggen ook zo beschut in een kommetje van het fjord dat het lijkt alsof het “buiten” op zee niet waait. Nou, wij weten wel beter. Terwijl je daar uit je verschoning waait, genieten wij van een heerlijk warme dag.

We gaan een hike maken en omdat het bijbootje al opgeruimd is pakken we de kano. Die lag toch al in het water omdat ik in de ochtend er al op uitgetrokken was. We knopen drie lijnen aan elkaar en ik roei naar het steigertje. Dan blijkt dat de draad te kort is. Ik haal het net niet en roei en roei omdat ik Bodyguard dichterbij wil trekken. Nou, echt totaal tevergeefs. Die blijft door het kleine beetje wind wat er staat gewoon lekker liggen waar ze ligt. We hebben de grote klos nodig om echt bij het steigertje te kunnen komen. Dat lukt! Wanneer ik bij het steigertje ben, trekt Dennis de kano terug naar Bodyguard om vervolgens ook naar de kant te roeien.

De hike is een mooie tocht maar een echt kuitenbijtertje. We maken in korte tijd veel hoogtemeters. Gelukkig hebben we versnaperingen en wat te drinken in de rugzak. Pfff de pauzes zijn wel nodig om het een beetje leuk te houden. De zweetparels staan op ons voorhoofd.

Juist wanneer we door het zoveelste weilandje lopen worden we ontdekt door schapen. Je ziet hier vaak schapen lopen. Ze houden het gras op de rotsen kort en vaak hebben ze ook een bel om. Die hoor je dus al van afstand. Deze schapen hebben geen bel en we zijn vlakbij een boerderij. We denken dat ze bijgevoerd worden want uit alle hoeken komen die beesten in galop naar ons toe. Ongemerkt voorbij glippen lukt niet meer. Het is een geblaad van hier tot Tokio. Juist op het moment dat ik denk dat we niet meer van ze afkomen is er een hekje waar wij doorheen kunnen. Ze blijven stil en gedesillusioneerd achter.

Het is hier zo mooi dat we besluiten nog een nachtje te blijven liggen. We genieten erg van het uitzicht. Op een gegeven moment horen we stemmen. Een Noorse familie komt de steile berghelling af met nogal wat bagage en een buitenboordmotortje. Het armzalige bootje waarvan je toch echt zou denken dat het de afgelopen 50 jaar niet meer gebruikt is wordt met veel aandacht te water gelaten en in orde gemaakt voor een tochtje. Opa blijft maar op de kant. Zijn stoeltje wordt liefdevol voor hem uitgeklapt. Hij kijkt toe hoe de man, de vrouw en het kind bezig zijn met het bootje. We aanschouwen dit aandoenlijke tafereel een tijdje. We zien de man en de jongen eerst weg roeien en ergens verderop de motor pas starten. In volle vaart gaan ze er vandoor om vervolgens honderd meter verderop weer stil te komen liggen. Het motortje wil niks meer doen. En daar liggen ze dan. Wat ze ook proberen, niks lukt. Dennis roept uiteindelijk allerlei tips naar ze maar het mag niet baten. Nou, kom dan maar even langszij. En dat doen ze. Dennis stapt in het bootje wat nu al helemaal tuitelig is en knutselt wat aan het motortje. Niet lang daarna ronkt het weer en kunnen vader en zoon weer verder.

We gunnen ons nog een extra dag in het fjord en varen naar het einde van een van de twee afsplitsingen. Jammer genoeg is het erg winderig en regenachtig. We blijven veel onder het tentje. We zitten er welliswaar heerlijk warm en beschut maar we zien zo wel minder van de omgeving. Af en toe glip ik toch met de camera naar buiten om wat foto’s te maken. We zien erg steile hellingen, mooie begroeiing en hier en daar een woning.

De mensen hier hebben het goed voor elkaar, evenals in het dorp Apta aan het eind van het fjord. Er staan prachtige goed onderhouden woningen en sommige hebben ook een mooie tuin. Op de camping zien we bij elke caravan een bouwwerk wat minstens zo groot is en wat allerminst makkelijk wegneembaar is. Het ziet er permanent uit en we vragen ons af waarom er überhaupt caravans bij staan. Zal wel iets met regelgeving te maken hebben.

Zondagavond gaat de wind wat liggen en dat grijpen we aan om naar Korshamn te varen.

Aanvankelijk is het nog licht, maar al spoedig varen we in het donker en is het goed opletten. Vooral in het laatste stuk van deze tocht van 20 mijlen is het slalommen tussen de rotsen. Gelukkig kunnen we vertrouwen op goede kaarten. Om middernacht komen we in het pikdonker aan in Korshamn. Een klein dorp vlakbij kaap Lindesnes.

Ondanks dat het weer regent, gaan we er toch op uit. In elke stad is wel een sportzaak en het blijkt dat de Noren wel weten wat een goede uitrusting is. Wij zijn inmiddels ook voorzien van goede outdoorkleding dat ook tegen regen kan. Heel fijn!

Aanvankelijk lopen we gewoon over straat, maar al spoedig loopt dit over in een pad kort langs de huizen. Af en toe denken we dat het privéterrein is. De bewoners hebben het pad keurig onderhouden. Vaak loopt het dwars door hun tuin.

Op maandag blijkt het weer prima om al zeilend kaap Lindesnes te ronden. Het is een klein stukje voor deze dag, want we gaan naar Mandal, de zuidelijkste stad van Noorwegen en dat is nog net geen 20 mijlen zeilen.

Mandal blijkt best een grote stad te zijn met een heus winkelcentrum, een overdekt winkelcentrum, musea, bibliotheek, uitgaanscentrum en zelfs een watersportzaak. Dwars door de stad loopt een rivier. Het water blijkt best hard te stromen en al helemaal nadat het weer gigantische heeft geregend.

We vermaken ons prima voor een paar dagen. We ontdekken de stad en maken elke dag een goeie wandeling. Bij een luxe bakker pikken we een paar keer een To-good-to-go op en we drinken heel wat bakjes koffie bij de Burger King omdat het daar prima te betalen is en we daar ook het fantastisch uitzicht over de stad hebben, in de zon en met uitzicht op de rivier. We genieten met volle teugen.

Eigenlijk willen we nog door naar Kristiansand maar de sterke wind gooit roet in het eten en inmiddels kijken we ook al naar het weer voor een oversteek naar Nederland of Denemarken. Omdat Arianne 1 oktober weer aan het werk gaat, willen we graag een week eerder terug zijn. Ook gaat dochter Eline nog opstappen.

Komende dagen denken we kansen te zien om naar Nederland te zeilen. We treffen alvast de voorbereidingen, water bijvullen, accu’s vol, diverse zaken controleren, maaltijden vooruit koken, alles opruimen en een zeilvaste plek geven en niet te vergeten goed uitrusten en lekker bijslapen. Onze laatste dagen in Noorwegen. We voelen een beetje weemoed al opkomen…