Met een lekker half windje varen we de eerste mijlen naar het Lysefjord. Daarna wordt het vlagerig en draait de wind ook veel. Op een gegeven moment is de wind zo wisselend tussen al die bergen dat zeilen steeds lastiger wordt. We draaien de genua maar in en gaan verder op de motor.
Aangekomen in het Lysefjord vergapen we ons aan de mooie ruige hoge en steile rotsen. Af en toe passeren we een inham. We zien er prachtige huizen, vakantiewoningen en boothuizen. Hier en daar grote gladgeschuurde steenpartijen die als een loper het water inglijden. We gaan onder een brug door die 45 meter hoog is. De weg daar gaat verder een tunnel in. Midden in het water liggen een paar rotseilanden. Dat is even opletten. Verder kunnen we ongestoord onze route vervolgen. Ik spuug mijn nectarinepitje naar een diepte van 390 meter.
Tegen de tijd dat we denken de Preikenstolen te kunnen gaan zien, doen we wie hem het eerste ziet. Samen turen we de rotswand af. Ik krijg er een stijve nek van. We kijken 600 / 800 meter omhoog en moeten oppassen om niet achterover te vallen. Zoeken steun bij de verstaging om ons evenwicht te bewaren, maar we zien hem niet… Hier moet het toch echt zijn. We checken de kaarten die we hebben en halen er zelfs google maps bij.
En dan daar, heel ver in de verte zien we iets wat misschien dan toch… We pakken onze fotocamera er maar eens bij en zoemen in, nog meer en nog meer en ja hoor, op dat puntje in de verte, ruim 600 meter hoog ziet we mensen staan. Dat is de Preikestolen! Wat ziet dat er klein uit vanaf waterniveau. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Dit moet voor de mensen die een dure bootreis boeken naar hier wel een teleurstelling zijn.
Gelijktijdig zien wij tal van markante punten die geen markant punt zijn omdat er geen toeristen kunnen komen. Na even draaien we de boot om en gaan op zoek naar een ankerplekje voor de nacht en dat vinden we iets terug in een mooie baai met goeie ankergrond.
Omdat het gisteren nogal waaide konden we geen dronebeelden maken. Deze ochtend is dat beter. De drone gaat de lucht in. We maken prachtige beelden maar dan steekt er een forse de wind de kop op. De drone vindt zijn weg wel terug naar de boot, maar raakt nu toch in de war van alle objecten eromheen die hij automatisch wil ontwijken. Terwijl hij het een ontwijkt, botst hij bijna tegen het ander. Dennis kan maar net op tijd de antenne wegtrekken of hij was er tegenaan gevlogen. Omdat het landen allemaal te lang duurt is de batterij nu ook nog eens bijna leeg. ‘Return home’ Nee! Niet daar naast de boot in het water! Ik trek mijn kleding al uit om te water te gaan. Eindelijk lukt het Dennis om de ‘avoid objects’ uit te zetten en dan met deze wind het ding toch op ons zonnepaneel te laten landen en snel te pakken voordat hij er vanaf geblazen wordt. Pfff, komen we daar even goed weg!
We vervolgen onze tocht naar het noorden. Morgen willen we bij Marianne, een achternicht van Dennis zijn. Zij woont iets ten noorden van Haugesund. Onderweg hebben we veel regen. Dat is jammer. Gelukkig kunnen we onze buiskap dichtmaken met een fijn tentje waardoor we lekker beschut zitten.
Het is al avond wanneer we het genoeg vinden. Na wat zoeken vinden we een prachtige plek om te ankeren. In het midden van een eilandengroep van afwissend ruige rotsen met weer glad gesleten exemplaren, vinden we een mooie beschutte plek. Ik besluit gelijk na het eten op verkenning te gaan met de kano.
Het is werkelijk prachtig om hier te kanoën. Af en toe stop ik met peddelen. Ik merk dat ik mijn adem onbewust in ga houden omdat ik daarmee teveel lawaai maak. Het is sereen stil om mij heen. Ik kan de druppels van mijn peddel horen vallen. Vogels blijven rustig zitten wanneer ik in de buurt kom, alleen de vissen onder mij schieten weg. Ik word er helemaal zen van.
Dennis stuurt ondertussen wat foto’s door naar mijn kinderen. Die reageren direct. In mijn enthousiasme bel ik ze gelijk nadat ik (droog) uit de kano ben gekomen. Blijkt dat ze beiden al in bed liggen om te gaan slapen. Het is al lang 23:00 uur geweest! Totaal niet in de gaten met die lange dagen hier.
De volgende dag varen we naar Marianne en haar gezin. Ze woont aan het eind van een klein fjord in een prachtige woning bovenop een heuvel. We moeten wat zoekslagen maken om een goed ankerplekje te vinden. Werner haalt ons op met een bootje.
We hebben er een super gezellige avond samen met Marianne, Sander met zijn zoontje Sverre en Werner. We eten er heerlijke Noorse ‘lapskaus’, een stoofpot van aardappelen, meerdere soorten vlees en wortelen. Iedereen kletst honderduit en we wisselen van Nederlands naar Engels en omgekeerd en leren ondertussen nog wat Noors.
Het is al laat op de avond wanneer we naar de boot terugkeren en spreken af elkaar morgen bij ons aan boord nogmaals te ontmoeten.
‘s Avonds hebben we aan boord problemen met het doortrekken van het toilet. Er blijkt een kwal aangezogen te zijn. Die komt in stukjes door ons toilet heen. We vrezen dat het hele systeem weer open moet. Nou echt geen zin in! Gelukkig blijkt de volgende morgen dat dat niet nodig is. Het toilet spoelt zelfs beter door dan voorheen. Thanx toiletgelfish 😁
De volgende dag is het 18 juni. Een heel bijzondere dag. Lieve schoonvader Ad wordt 90 jaar! Vanuit het verre Noorwegen bellen we hem om hem te feliciteren en een fijne dag toe te wensen.🧡
Leave a Reply