Vol goede moed vertrekken we uit een winderig Enkhuizen. We hebben een redelijk weervenster gezien en willen naar het noorden oversteken. Het is echter wel klein. We hebben zeker drie goede dagen nodig en vanuit het zuidwesten komt er een krachtig windveld onze kant op. We steken het IJsselmeer over, varen met de stroom mee over de Waddenzee en ondertussen houden we alle weermodellen goed in de gaten.
Groen is prima, oranje gaat, roze is niet oke en paars is een no go. Deze weerkaart is de voorspelling voor over twee dagen. We zouden dat sterke windveld dus nèt voor kunnen zijn.
Tegen middernacht komt er een update. Het ziet er niet goed uit. Het krachtige gebied wat op onze hielen zit verdiept en vergroot zich. We zullen twee dagen lang met windstoten van windkracht 8 tot 9 vanuit het westen te maken krijgen.
Na druk ruggespraak te hebben met goede vriend en collega zeiler Eric, besluiten we niet door te gaan….
De rode lijn is onze gevaren route
We draaien om en gaan tegen de wind en stroom terug naar Vlieland. Inmiddels staat de stroming sterk tegen. Bodyguard lijkt wel dronken. We zwabberen over het Stortemelk en varen een beetje gelaten en als een krab (door de sterke stroming vaar je min of meer zijwaarts) de haven van Vlieland binnen.
Tegen een uur of twee liggen we alweer aan de touwtjes. Geen oversteek, geen wachten, geen verjaardag op zee. Ik ben gewoon wéér een landrot met mijn verjaardag.
Het leuke is wel dat ik alle verjaardagsappjes en -berichten- kan ontvangen. Op zee was dat niet gelukt. Ook worden we al gespot op de webcam van de haven van Vlie. De moderne techniek is toch wel super.
Bodyguard ligt rechts in een vrij lege haven op Vlieland. Dat hebben we wel eens anders gezien hier. In het seizoen lig je hier als sardientjes in een blik.
En wat we hiervan hebben geleerd is dat we beter éérst aan kunnen komen ipv vertellen wat we gaan doen. Het weer is onvoorspelbaar en als zeiler moet je daar op anticiperen en vaak loopt het toch net even anders dan gepland.
Nadat we uit Middelharnis vertrekken, duiken we bij Stellendam het hoekje in om wat rust te pakken voor de aanvang van het stuk naar Noorwegen. De volgende morgen gaat de wekker al om 4:00 uur. Het tij heeft duidelijk geen kantoortijden.
We starten met weinig wind maar een mooie zonsopgang.
We zijn net door de zeesluis van Stellendam, op naar het noorden.
Gaandeweg de tocht trekt de wind behoorlijk aan, maar komt er teveel noordelijke wind in wat maakt dat we ons doel voor vandaag, Texel, niet gaan halen. Tij en wind tegen wordt een uitdaging, zeker nu vooral ik er nog in moet komen.
Omdat de komende dagen een stevige noorden wind wordt voorspeld, besluiten we om via het IJsselmeer te gaan. Dat is een flinke omweg maar een stuk comfortabeler en we kunnen dan mooi het klussen combineren met een wisselende omgeving. We belanden als eerste in de Sixhaven in Amsterdam.
De Sixhaven in Amsterdam
De volgende dag gaan we gelijk door naar Enkhuizen. Bij de Schellingwoude brug hebben we mazzel met de opening. We kunnen achter een tall ship aan. Die gaat echter zó snel dat hij al voorbij is voordat ik mijn camera aan heb!
Het wordt een sportieve tocht naar Enkhuizen. Het regent niet maar de boot stuitert over de bokkige golven. Ze lijkt wel te galopperen en we eindigen beiden dan ook met een nat pak van de overgeslagen golven.
Op de achtergrond’het paard van Marken’
In Enkhuizen blijkt al snel dat we beter een dag kunnen blijven liggen. We maken er maar het beste van. Dennis begint bij de verwarming. Die moet hij nog aansluiten en omdat het die nacht best fris is gaat hij gelijk aan. Het bedverwarmingssysteem blijkt uitstekend te functioneren. In de vroege ochtend drijf ik mijn bed uit. Blijkt dat de hele boot inmiddels al 20 graden is en ook ons bed is heerlijk warm. Top upgrade Bodyguard!!!
We trekken de kabel door van de radar en Dennis zorgt ervoor dat de draadjes weer aan elkaar gesoldeerd worden. De radar functioneert weer prima en dat is zeker fijn voor de tocht naar Noorwegen.Lekker uit eten ter ere van Dennis zijn verjaardag.
We besluiten om zaterdag de haven van het prachtige Enkhuizen achter ons te laten. Het goede weervenster is klein maar we gaan er voor. We hopen zaterdagavond bij Vlieland de zee op te gaan en ergens in de loop van de week aan te komen in Noorwegen.
En daar lagen we dan. Vier dagen in Middelharnis, of all places 😄. Maar vervelend was het niet. We kregen veel visite en dat was erg gezellig.
Erik en Silvia Jan-Bert en Tanja. Zij maakten nog een leuk filmpje van ons. (Zie onderaan)François en HelèneEn zelfs Ad en Wil de Roo (de ouders van Anneke)kwamen nog gezellig een bakkie doen 😘
Ook hadden we wat extra tijd om met de drone te vliegen bij Tiengemeten. Het was best spannend om dat vanaf de boot te doen, maar we hielden hem droog.
Bodyguard is inmiddels ook voorzien van een prachtig hoogpolig tapijt. Dit gaat ons helpen in het noorden waar de temperatuur toch echt lager is dan hier. Afgelopen winter hebben we de boot extra geïsoleerd en het tapijt is de sluitpost van ons offensief tegen condenswater.
Was nog een hele truc om geschikte vloerbedekking te vinden. De verrubberde rug moet ervoor zorgen dat het op z’n plek blijft liggen.
Maar last but not least was er dinsdag natuurlijk de inspectie van de mast en de verstaging. De beste man ging de mast in en was er binnen vijftien minuten al klaar mee. Hij verklaarde dat alles dik in orde is. Goed dat een professional dit nu ook aan de verzekering gaat verklaren. Dat Dennis het allemaal zelf zeer goed in de gaten houd, weten wij, maar dat vindt de verzekeraar toch van mindere waarde…
We konden weg en lieten ons dat geen twee keer zeggen. We zijn gelijk naar Stellendam gevaren en wachten nu op de drempel van Nederland; morgen door de sluis. We hebben één dag redelijke wind voordat het flink begint te poeieren vanuit het noorden. We hopen IJmuiden of nog liever Vlieland te halen.
Uiteindelijk besloten we vrijdag in alle vroegte te vertrekken. We zouden in de middag bij de tuiger zijn voor een mastinspectie. Omdat de stroming vroeg in de ochtend het meest gunstig was, zette ik de wekker op 6:30 uur.
Ons vertrek werd toch opgemerkt vanaf de overkant
Voordat we los konden gooien moesten we de allerlaatste uitgestelde dingen nog doen. We hadden ze maar even opgeschreven zodat we met onze slaperige koppen niks zouden vergeten. De kano aan boord, water tanken, reddingsvlot vast, spiboom aan boord en, ook niet onbelangrijk, het anker mèt ketting. Allemaal klussen die we eerder hadden kunnen doen, maar dat geldt voor alles. Op een boot ben je trouwens nooit klaar met klussen.
We haastten ons een rotje. Dennis had de bruggen al ‘besteld’ terwijl we nog in de box lagen. En zo vertrokken wij uit Dordrecht, met het zweet op onze snor, voor onze reis naar het noorden.
Omdat de Haringvlietbrug in storing is, kozen we ervoor om via het Spui naar Middelharnis te gaan. Deels was het bezeild en dat was fijn.
Dag Dordrecht!
Aangekomen bij de tuiger in Middelharnis zou blijken dat wij ons helemaal niet hadden hoeven te haasten. Onze afspraak was hij vergeten en ook was er personeel op vakantie. Volgende week dinsdag was er tijd… misschien dan…
Dennis greep dit moment maar aan om te zeggen dat dit er ook bij hoort. Ik was vooral blij met de wetenschap dat we veel zelf kunnen en dus meestal niet afhankelijk zijn van anderen. Dit klusje is anders omdat de inspectie van de verzekering moet.
De dag begon vroeg en uptempo, maar we liggen nu alweer aan de touwtjes in Middelharnis. Wat is dit een alleraardigst stadje zeg! We liggen hier prima en dat voor een prijs van dertig jaar geleden . We maken van de nood maar weer een deugd. Er is nu immers tijd genoeg voor de klusjes die voor onderweg bewaard waren en zullen en passant ook maar eens even lekker uitrusten, ook niet onbelangrijk.
Vanochtend liet ik Dennis lekker uitslapen en ben toen vers afgebakken broodjes gaan halen. Het weer is vriendelijk, we konden ontbijten in de kuip en vanmiddag krijgen we al visite, wat een feest!
Dat het venijn in de staart zit wisten we al, maar dat het betekende dat de wasmachine, de verwarmingsketel èn de vaatwasser vervangen moesten worden, al dan niet door eigen toedoen of keuze, maar daar zal ik verder niks over schrijven, viel ons wel tegen. Dus in plaats van opgelucht de deur dicht te trekken, lag Dennis op zijn buik in de keuken om wéér een apparaat aan te sluiten. Ons vertrek werd weer uitgesteld. We wilden volle bak aan de gang met de laatste klussen aan boord. Die zat nog onder de wintertent!
Terwijl Dennis de formaliteiten doornam met de verhuurmakelaar, haalde ik de afdekzeilen van de boot. Dat was nog even doorwerken. Het waaide behoorlijk en ik moest oppassen dat Bodyguard niet ging kitesurfen. Wat een euforie om de boot weer zonder wintertent te zien. Eindelijk!
Van een hele goede vriend hadden we een nieuwe tuner gekregen. Daar waren we heel blij mee! Dennis moest daarvoor de steunen nog even aanpassen en zoals gewoonlijk klussen we door tot we omvallen. Dus werd er met een koplampje en bijschijnen door operatie assistente Arianne een nieuwe steun op de brug gelast. Uiteraard paste het perfect. Wonderman Dennis kan alles!
De tuner doet het perfect!
Daarna kon het zonnepaneel weer op zijn plek terug. De zonne-energie hebben we hard nodig voor bijvoorbeeld de computer met de vaarkaarten, maar ook voor de navigatie-instrumenten, de radar, de koelkast, de boiler en tegenwoordig heeft Bodyguard zelfs een magnetron en broodbakmachine. Het idee dat ik midden op de oceaan eenvoudig een broodje kan bakken is toch geweldig!
Grote tegenvaller was ook dat er een doortreklijntje vastliep op het blok bovenin de mast. Dus lierde ik Dennis de mast in. Ik vind dit altijd een vervelend klusje omdat ik uiteraard geen enkele fout mag maken, anders komt hij met een vaart de mast weer uit. Oei… alleen de gedachte al… Hij kreeg het lang niet los en zat wel twee uur bovenin. Dennis afgeklemde benen en ik een stijve nek, maar gelukkig was het probleem wel opgelost en konden we daarna alle zeilen aanslaan.
Lang hebben Dennis en ik gefantaseerd over waar we onze verjaardagen zouden vieren. We droomden van mooie fjorden en ijsrotsen met op de achtergrond een waterval of ijsbeer. Nou Dennis was afgelopen week jarig en hij vierde zijn verjaardag op het idylische Isle of Dorth. Gewoon hier in Nederland dus.
De jarige Job krijgt zijn lievelingsontbijt: eieren met spek
Eerlijk gezegd was dat wel een kleine teleurstelling, maar we laten ons er niet door uit het veld slaan. We willen sommige klussen echt gedaan hebben. Onderweg is het lastig om aan de juiste spullen te komen wanneer er wat stuk is en we willen onze tijd ook niet verdoen met wachten op iets wat ingevlogen moet worden.
Zo had ons toilet ook een servicebeurt nodig. Al maanden ging het doortrekken lastiger en dan weet je het al; urinesteen. En terwijl je dat thuis te lijf gaat met azijn, gaat dat aan boord anders. Servicekitje gekocht, afsluiters dicht en openschroeven maar. Ik zal alle ranzige foto’s maar niet laten zien en ook zal ik niks zeggen over de vreselijke geur, maar wat was ik blij dat die klus klaar was.
Inmiddels zijn we bijna zover. Morgen gaan we vertrekken! We moeten eerst naar een tuiger omdat de verzekering wil dat we de mast laten inspecteren. Zelf hebben we erg veel vertrouwen in onze ‘Eiffeltoren’, maar we begrijpen het wel en doen dus braaf wat er van ons gevraagd wordt. (Lees; anders verzekeren ze je niet) Daarna gaan we door naar zee en gaat onze reis beginnen. We hebben er ontzettend veel zin in!
De sfeer zit er goed in. Op de achtergrond allemaal lieve kaartjes en cadeautjes met mooie wensen.
Wanneer je besluit om je droom te gaan leven, dan kost dat veel energie, lef en geld om het roer om te gooien en van het gebaande pad af te wijken. Zo ben ik zeker twee jaar bezig geweest in mijn woning in Hurwenen om alle klussen te realiseren; dakkapel op het huis, muren glad, verfje hier, schroefje daar. Alle klussen die al jaren lagen te wachten, werden gedaan en met ons mooie doel in zicht lukte dat goed naast het werk. Na wat omwegen is mijn woning in de verhuur gegaan en trok ik bij Dennis in. Op mijn werkdagen verbleef ik aan boord van mijn lieve bootje. Het nomadische leven was begonnen.
Dennis ging voor een andere tactiek. We zouden ons fulltime en vol focus op de klussenlijst van zijn woning en de boot storten, lekker in de flow komen en zo één voor één de items op onze to do lijst afvinken. We begonnen met een lijst van wel 25 klussen, maar elke keer werd de lijst langer in plaats van korter en alles was belangrijk.
Wat hij echter over het hoofd had gezien was het energiepeil op onze leeftijd. Nou klinkt dit misschien wel wat dramatisch, maar het is niet voor niets dat wij onze zeilplannen niet langer meer willen uitstellen. De fysieke uitdaging maakt dat we niet willen wachten tot onze gepensioneerde leeftijd.
En ook het huis in Dordrecht is klaar!
De woning van Dennis staat te huur
Vol energie en goede moed gingen we aan de slag. Bergen werk hebben we verzet; pui vervangen, buitenboel geschilderd, badkamer gerenoveerd, meubels vervangen, laatste binnenwanden van de boot geïsoleerd, dieselleidingen aangepast en vervangen, nieuwe boiler, plafondplaten bekleed en gemonteerd etc. We hebben nu zelfs een warme douche buiten en hetelucht verwarming bij het bed. Dat klinkt natuurlijk heel decadent maar we gaan naar het noorden en willen zoveel mogelijk condenswater voorkomen.
En vanaf 1 april gingen we fulltime aan de bak. We maakten dagen van gemiddeld 15 uren denk ik en onze conditie ging met sprongen vooruit. Aanvankelijk startten we de dag rond een uur of negen, maar toen we aan voelden komen dat we eind april vertrekken echt niet zouden halen, voerden we dat op en stonden we structureel eerder op om nog harder door te werken. De keren dat we totaal uitgeteld ver na middernacht in ons bed belandden kunnen we niet meer op één hand tellen.
De plafondplaten worden ingelijmdDe voorraad komt aan boordEn ik heb de eer om alles een plekje te geven. De kunst is natuurlijk dat we het ook weer gevonden krijgen. De woning van Dennis is klaar! Dat moet gevierd worden.
Nu kan de volledige focus op het afronden van de actielijst voor Bodyguard. Nou ja, nog even verder steggelen met de verzekering, ze blijven Spitsbergen lastig vinden….
Nadat we de laatste spullen in Hurwenen gebracht hebben, gaan we hier en daar nog even afscheid nemen en hebben we een laatste hapje met de kids. Die zien we ergens in juli weer, wanneer ze naar ons vliegen. Gelukkig helpt de moderne communicatie tegen missen…
Er is weer een week voorbij en wederom hebben we hier niet stilgezeten. We worden er wel een beetje moe van en duiken elke avond uitgeteld ons bed in, maar het einde van de kluslijst komt in zicht. Vertrekken eind april is inmiddels begin mei geworden.
Deze keer trakteren we ons lezend publiek op een fotoreportage.
Arianne in de weer met het plamuurmesDeze drab moet uit de tanks verwijderd wordenWe hebben twee dieseltanks. Eén aan bakboord en één aan stuurboord. (Elke tank heeft drie openingen.) Bij elkaar goed voor ruim 500 l
Filmpje over het schoonmaken van een dieseltank.We hebben twee honderd meter band gekocht om lange lijnen te hebben. Arianne heeft er vier gelijke delen van gemaakt. Elke band kan 7500 kg trekkracht hebben. Hiermee kunnen we het schip indien nodig op lange lijnen vastleggen
De rollen moesten in tweeën gesplitst worden. Dat deden we op gewicht en niet op lengte. Dat was een slimmigheidje van Dennis. Ik bedacht dan weer het rolsysteem met de stokken. Het klusje was zo gepiept
Al jaren varen we rond met een plafond waarvan twee platen ontbreken omdat we ooit de ramen moesten vervangen. We zagen zo op tegen het terugplaatsen, dat we pas nu de motivatie hebben gevonden om dit klusje te klaren. Tja… waar moeten we anders deze lange platen laten… dan maar schoonschuren, beplakken en monteren.Inmiddels is dochter lief Eline alweer 22 jaar geworden. Uiteraard werd dat gevierd. We moeten natuurlijk wel de juiste prioriteiten leggen. Omdat ze sinds kort haar eigen appartement in Den Bosch heeft, werd dat logeren bij haar en ontbijt op bed en dat was erg gezellig.In de avond zijn we met z’n viertjes nog gaan eten. De woning van Dennis gaat ook in de verhuur. We zijn al weken bezig met inpakken en opruimen. Het is een hele uitzoekerij, want wie zijn eigen schip bouwt heeft veel materiaal en gereedschap. Ik ben al eerder tot de conclusie gekomen dat Dennis beter een bedje in de hoek van een enorme schuur kan hebben dan een mooie woning met een fietsenschuurtje. Inmiddels kennen ze ons bij de stort en de kringloop… Ik denk dat we de afgelopen week bijna elke dag een ritje hebben gedaan. Het ruimt in ieder geval ook lekker op.Goeie vriend François had het begrepen. Hij bood aan een vrachtwagen voor ons te regelen én deze mee in- en uit te laden. (Schoon-)zus Désirée kwam ook helpen sjouwen en zo hadden we alles in korte tijd in Hurwenen staan. De garage van de woning van Arianne dient als opslag. Alle dozen staan keurig in de stellingen. En denk maar niet dat alles zomaar in dozen is gemikt. We hebben een heel systeem met genummerde dozen. De inhoud staat nauwkeurig beschreven in een Excel bestand. We weten precies wat in welke doos zit.Ons nieuwe reddingsvlot. Zo’n vlot moet om de drie jaar gekeurd worden en dus was het belangrijk om een ‘vers’ vlot te hebben. Gelukkig lukte dat, maar ik moest het wel ophalen in Almere omdat het niet verzonden mag worden vanwege de vuurpijlen die er in zitten. In de gele tonnetjes zitten de andere noodvuurpijlen.
Het huis staat inmiddels te huur. Maandag de eerste kijker. De komende dagen maken we het verder leeg en zal ik het schoonmaken, terwijl Dennis de laatste klussen aan boord doet.
Geregeld krijgen we de vraag waarom we nog niet vertrokken zijn. Er zijn er genoeg die denken dat wanneer je boodschappen doet voor een week en een tasje kleren aan boord gooit voldoende is. Het zit net even anders. Dat heeft alles te maken met het klaarmaken van de boot, de tochtvoorbereiding en de woningen die verhuurd gaan worden.
Nu is Bodyguard een prima schip maar ook daar is na al die jaren toch echt wat aan te vervangen of te verbeteren. De klussenlijst die we twee jaar geleden maakten is al drie keer zo lang geworden en het is dat Dennis mega handig is, alles uitzoekt en zijn klussen geduldig realiseert en dat ik een klusleercurve laat zien die steil omhoog gaat, anders waren onze plannen echt onbetaalbaar. Ons motto is niet voor niets; kan niet bestaat niet.
De afgelopen dagen waren we meer tijd kwijt dan gedacht aan het kopen van de veiligheidsmiddelen. Want welk reddingsvest levert mij nu geen nekpijn op en maakt geen pannenkoeken van mijn borsten.
En wil je nu, wanneer je over boord slaat wel of niet aan het schip vast blijven zitten, met als risico dat je vooralsnog verzuipt in de wilde golven. Allemaal vragen waarbij je je ook heel goed moet inleven in die specifieke benarde situatie waarin je verzeild kunt geraken.
Ook bleek het reddingsvlot wat wij willen niet zomaar leverbaar. We zochten er een die geschikt is voor koud water, wat minder gebruikelijk is.
ISO 9650-1A Reddingsvlot
Twee kostbare dagen zijn we ermee kwijt geweest. En nu maar duimen dat we het allemaal voor niets aanschaffen. Volgende week mogen we de bestelling ophalen. Het noodsignalenpakket en het reddingsvlot mogen niet via de post bezorgd worden vanwege de vuurpijlen.
Inmiddels heeft Dennis de leidingenklus van de diesel hervat. Ook de tanks moeten nog schoongemaakt worden. Tegen de wand heeft zich wat smurrie afgezet en we willen voorkomen dat het de motor vervuilt, met alle gevolgen van dien.
Dennis bezig met het leidingwerk van de tanksDe smurrie in de waterafscheider van de diesel lijkt wel caramelvla
Ondertussen heb ik de raamlijsten ingelijmd en ben verder gegaan in het huis, heb al wat voorraad ingeslagen en ben uren bezig geweest om alle blikjes, potjes, dozen en zakken te ontdoen van alle onnodige lucht. We zullen de beschikbare ruimtes wel efficiënt moeten benutten.
Links de verpakking, rechts de inhoud die overblijft. 1/3 was lucht….Vierkante pakken zijn efficiënter
Beste blog lezers. We hebben een nieuwe functie toegevoegd op de site. Je kunt je vanaf nu ook ‘abonneren’ op onze blogs. Zodra we een nieuw blog schrijven, krijg je automatisch het blog via e-mail verstuurd. Als ik alles goed het ingesteld tenminste. Dat gaan we nu met dit blog berichtje zien;)
