2014 part 1: A dream come true, more adventures ahead... Archive

Maandag 31 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay:

We go with the public minibus to the hardware store and the Grand Marché. We buy some typical Dutch food. --------------------------------------------------------------------------

Tegen de tijd dat alles afgeplakt is, is het te warm om te verven, 29,5 graden Celsius. We gaan met het busje naar Kooyman, de hardware store. We kopen een nieuwe elektriciteitkabel voor het ankerlicht en nog wat velletjes schuurpapier. Daarna lopen we bergafwaarts naar de Grand Marché. Juichend staan we bij de schappen met Nederlandse producten en we laden ons karretje vol met Calvé pindakaas, hagelslag, kappertjes, stroopwafels, ontbijtkoek en Karvan Cévitam. Als je dit spul niet hebt, mis je het niet. Maar als het onder handbereik is …

Zondag 30 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay: walk over the beach

Nathalie en Alexis brought some Dutch food yesterday. At breakfast we enjoy their Dutch treat. We walk over the beach to the airport. --------------------------------------------------------------------------

Alexis en Nathalie brachten gisteren een rol beschuit en hagelslag voor ons mee. Vanochtend zitten we heerlijk aan een ontbijtje met een beschuitje met hagelslag. Erg lekker. We maken een wandeling over het strand naar het vliegveld. De Nederlandse boten verlaten langzaam maar zeker de ankerbaai.

Zaterdag 29 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay: Lunch on board with guests

At the wedding we met a Dutch couple that emigrated to St. Maarten. Today they have lunch with us on board Bodyguard. We have a nice afternoon together. Next Saturday they will drive us around the island. -------------------------------------------------------------------------- Nathalie en Alexis die we op de bruiloft ontmoet hebben, komen lunchen. Zij wonen en werken sinds een jaar op St. Maarten. We pikken hen met de dinghy op. Ze hebben sinds de bruiloft een hondje, Luna, van een cruiser. Hij wil het beestje niet meer aan boord. Blijkbaar is het een echt scheepshondje. Autorijden vond ze niet leuk, maar bij het zien van de dinghy gaat ze kwispelen en bij ons aan boord gaat ze rustig op de kuipvloer liggen slapen. We zwemmen een rondje om de boot en gaan dan uitgebreid aan de broccolicourgettesoep met brood en salade. Alexis en Nathalie zijn heel enthousiast over ons drijvende restaurant met uitzicht. Hierdoor beseffen we zelf opnieuw hoe bevoorrecht we zijn dat we telkens op een andere plek zitten te eten. Later in de middag monteert Dennis onze reserve tuner bij Senang. We borrelen bij Sitatunga. Dan en Cindy hebben vannacht geslapen als marmotten in een winterslaap. Tijdens het avondnetje meldt Pim zich ook in. Hij krijgt goede rapporten van andere boten. Zijn ssb installatie werkt nu goed.

Vrijdag 28 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay: Bodyguards tows Sitatunga into the bay

In the morning we listen to Dennis’ weather from sailing vessel Tiger Lilly II (11:45 hours utc, 4420 usb). We hear that our friends Dan and Cindy on Sitatunga are experience problems. They are ten nm from the shore of St. Maarten. They can not tack because the main stay on the port side is broken and they have a rope in the prop. We go out with Bodyguard and tow them in. They are very grateful we helped them. --------------------------------------------------------------------------

Dan en Cindy van de Sitatunga hebben we voor het eerst in Tobago ontmoet in maart 2011. We zagen elkaar vorige maand opnieuw in de Amerikaanse Maagdeneilanden. ’s Ochtends om kwart voor acht luisteren we naar een Canadese zendamateur die vanaf zijn boot ergens in de Carieb het weerbericht uitzendt (4420 usb). Dan en Cindy melden zich regelmatig in dit netje. Vandaag melden ze dat het moeilijk hebben. Hun stag is gebroken dus ze kunnen niet overstag en er zit een lijn in de schroef. Ze moeten nog tien mijl. We besluiten hen te gaan helpen. We toveren de boot in no time om van een klusboot in een vaarboot en gaan motorzeilend met de fok voor de wind naar hen toe. Vijf mijl buiten de kust treffen we elkaar. Voor Amerikanen en Canadezen is het niet zo gewoon als voor ons Nederlanders om elkaar naar binnen te slepen. In Amerika is een commerciële dienst ‘Tow Boat US’ die boten met problemen de haven in sleept. Dan en Cindy zijn dan ook erg verbaasd dat wij met de ‘grote boot’ naar buiten zijn gekomen. Maar ja, hun boot weegt dik 25 ton en dan begin je weinig met een dinghy met een buitenboordmotor. We hebben een aantal pogingen nodig om de sleeptros over te brengen. De eerste poging doen we met een stootwil aan de zware touwen, maar Dan en Cindy verleieren zonder hun zeilen sneller dan de stootwil naar hen toe drijft. Mijn poging om een lijn te werpen mislukt. Die van Dan ook, maar de tweede lijn van Dan heb ik te pakken. Snel bind ik hem aan de sleeptros en gooi het spul overboord.

Het is een hele toer om met onze tien tonner hun zware schip gedraaid en op gang te krijgen. We varen aan de wind eerst naar de luwte van het eiland. Situtunga hangt zo’n honderd meter achter ons. We zetten de fok bij en halen nu vijf knopen. Dan en Cindy vertellen later dat dit het snelste stukje van hun reis naar St. Maarten was. Wij vinden het ook wat snel en zetten de motor wat zachter. Onder de kust varen we tegen de wind in naar Simpson Bay. Nu gaan we nog slechts anderhalve knoop. Vooraan in de ankerbaai laat Dan zijn anker zakken. In de overvolle ankerbaai ligt er uiteraard een boot op ‘onze’ ankerplek. Balend varen we vlak langs hen. “We leave in three minutes!” roept de man naar ons. Even later laten wij ons anker weer op de voor ons zo vertrouwde plek vallen. Pim van de Senang komt direct ons bijbootje brengen en Dennis scheurt er mee naar Dan en Cindy om de lijn uit de schroef te halen. Aan boord van Sitatunga zijn twee uitgeputte maar zeer dankbare mensen. Ik voel me de rest van de dag helemaal oké, omdat ik vandaag mensen echt geholpen heb. We gooien direct maar een paar jerrycans water over het dek om de boot weer te ontzouten.

Donderdag 27 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay: Diagnosing the problem with the ssb-radio on Senang

We help a dutch cruiser solving is ssb-radio problem. -------------------------------------------------------------------------- De ssb-zender op de Senang van Pim werkt niet. Normaal lost Dennis dit soort technische klusjes alleen op, maar ik vind het wel leuk om even op een Trintella 38 te kijken en ga mee. Eigenlijk is het diagnosticeren van een ssb-probleem best leuk. De ssb-zender heeft een antenne nodig om te zenden en ontvangen. Op een zeilboot is dit meestal de achterstag. De noodzakelijke lengte van de antenne is voor elke frequentie anders. Een tuner maakt de antenne elektronisch langer of korter. De antenne zit met een kabel aan de tuner verbonden en van de tuner loopt opnieuw een kabel naar de zender. Pim zegt, dat het lijkt of er helemaal geen antenne aan de tuner zit. Zijn tuner begint wel te zoeken, maar stemt niet af. Eerst checken we of de coaxkabel nog in orde is door hem te meten op kortsluiting en geleiding. Met de eenvoudige multimeter van Pim lijkt het alsof er een niet goed ononderbroken verbinding is. We brengen een nieuwe kabel van de tuner naar de zender. Dit geeft geen verbetering. Voor de zekerheid ga ik even naar onze boot om Dennis’ multimeter op te halen. Deze geeft een piepje bij het kortsluiten. De kabel van Pim lijkt echt in orde. Dan kijken we of de antenne en die kabel goed zijn door een noodantennne in de mast te hijsen. Dit draadje sluiten we rechtstreeks op de tuner aan. Ook dit geeft geen verbetering. Om zeker te weten dat het aan de tuner ligt, moeten we een andere tuner aan het systeem hangen. Wij hebben wel een extra tuner aan boord, maar dan moeten we helemaal voor in de punt onder het bed gaan zoeken. De tuner hebben we na een paar uur boven water. Alleen waar is het bijbehorende snoertje? Dat zullen we uiteindelijk pas na twee dagen zoeken vinden.

Dinsdag 25 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay

There are a lot of Dutch boats in our anchorage, because today the crew of one of that boats is getting married. It is a very relaxed wedding. After the official part of the wedding I babysit the daughter of the friends of the married couple. --------------------------------------------------------------------------

Er liggen opvallend veel boten met een rood wit blauwe vlag in de ankerbaai. De bemanning van de Nederlandse White Spirit gaat vandaag op het strand trouwen. De meeste Nederlanders zijn in 2013 uit Nederland vertrokken en maken een reis van ongeveer een jaar in de Carieb. Zij zijn elkaar onderweg vaak tegengekomen en kennen elkaar. We hebben vanaf een afstand de voorbereidingen voor de wimpel en de vrijgezellenfeesten gezien. Wij gaan uiteraard even bij de bruiloft kijken. Normaal vind ik het altijd een enorm gepuzzel wat ik aan moet. Nu stap ik in mijn bikini met daarover een shirt en een rokje op blote voeten in de dinghy. In de brandende zon staan we met z’n allen op het strand. De trouwambtenaar heeft het het zwaarst in haar zwarte gewaad. De ceremonie is anders dan in Nederland. Zo mogen de bruid en bruidegom iets tegen elkaar zeggen, waar ze niet op voorbereid waren. Na het officiële gedeelte blijven we nog kletsen en af en toe duikt er even een groepje het water in. Een heel relaxte bruiloft. We hebben leuk contact met een Nederlands stel dat naar St. Maarten geëmigreerd is. Ook zij kennen het bruidspaar toevallig. We nodigen hen uit voor een lunch op Bodyguard komende zaterdag. Wij zijn niet uitgenodigd voor het eten. Na het eten pas ik op het dochtertje van de Cassandra. Tot 2:00 uur slaap ik daar aan boord en de ouders zijn heel blij dat ze allebei bij het feest kunnen zijn.

Zaterdag 22 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay

At dates where I write nothing we are (preparing for) painting the deck. Today we painted early in the morning. After that we go to Marigot by dinghy. We cross the whole lagoon. In Marigot everything is more French. We climb the hill to an old fort and enjoy the view over the lagoon. --------------------------------------------------------------------------

Op dagen dat ik niets schrijf vanuit St. Maarten doen we weinig anders dan schilderen of voorbereiden voor schilderen. In de vroege ochtend en in de namiddag zijn we bezig met schoonmaken, schuren en afplakken. De tweede helft van de ochtend en eerste helft van de middag is de zon te fel om te werken. Dan gaan we zwemmen, uitgebreid lunchen, een middagdutje doen en internetten. Met schilderen zijn we meestal snel klaar. Vandaag hebben we alle roestplekken in de grondverf gezet. Daarna moet de verf drogen en kunnen we buiten even niets doen. We gaan met de dinghy de hele lagune door en maken een praatje met de Nederlandse White Spirit en Cassandra. We komen niet in plané en na drie kwartier zijn we in Marigot. De sfeer is hier een stuk franser dan bij ons. De markt stelt niet veel voor en de prijzen zijn absurd hoog. We beklimmen de heuvel naar het fort. Van het fort is niet veel over, maar het uitzicht over de lagune is prachtig. Voor we terug gaan doen we een beetje benzine in ons motortje. Zo’n viertact is erg zuinig en voor 1 dollar zit ons 0,7 liter tankje weer vol. Op de terugweg komen we tegen de wind in wel in plané en met een kwartier zijn we weer aan boord.

Woensdag 19 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay

We go by local bus to the capital of the Dutch part, Philipsburg. The cruise ships come here so there are a lot of tourists, but it is nicer than we thought. We take a look in the little museum. --------------------------------------------------------------------------

Eindelijk komen we wat verder dan de twee watersportzaken. We gaan met een busje ($1,50 pp) naar de hoofdstad van het Nederlandse gedeelte, Philipsburg. Hier meren ook de cruise schepen aan dus er zijn ontzettend veel winkels. Het is gezelliger dan ik verwacht had. We zien Nederlandse verkeersborden en Nederlandse straatnaambordjes.

Het kleine museum stelt niet veel voor, maar het is gratis en wij vinden het altijd leuk om er even door heen te lopen. We zien bekende plaatjes van slavenschepen en tekeningen uit de slaventijd. Het blijven verschrikkelijke beelden. We weten nu veel meer van de geschiedenis van de Carieb en Amerika dan vier jaar geleden. Het leesplankje met Aap, noot, mies doet me opeens beseffen, dat we zelf ook al fossielen beginnen te worden. Het leesplankje ligt hier in het museum. Ik heb er zelf niet op leren lezen, maar het hing nog wel achterin de klas.

Dinsdag 18 Maart 2014 St. Maarten, Simpson Bay

We will stay a while here to paint the deck. The non skid is gone so it becomes slippery. There are two big shipchandlers nearby. One of the mega-yachts goes through the bridge. To show how big he is we also have a picture of a sailboat from about 34 feet. --------------------------------------------------------------------------

We bekijken de watersportzaken en de supermarkt. We keuren deze plek goed om het dek te schilderen. We zullen hier een paar weken blijven om de boot weer te voorzien van een veilige anti-slip laag en intussen wat van het eiland te zien. Eén van de grote der aarde gaat door de brug. Voor het vergelijk hebben we ook een zeilboot van 10 meter op de foto gezet (J105).

Maandag 17 Maart 2014 St. Maarten, from Friar’s Bay to Simpson Bay

St. Maarten is the Dutch part of the Island. St. Martin the French part. In the French part you can anchor for free, they say. In the dutch part boats under 12 meter pay 20 dollar a week. In the dutch part you are closer to the shops and it is less crowded. We sail to the dutch part and anchor outside in Simpson Bay. In the lagoon you are more protected for the swell, but you can not swim there, so we stay outside. In the lagoon the boats are big, bigger and biggest. Some have their dinghy in the side. Trip 13.1 nm, distance 2013-2014: 5674 nm. --------------------------------------------------------------------------

St. Maarten bestaat uit een Frans deel en een Nederlands deel. In de ochtend zeilen we heerlijk ruime en halve wind om de noordpunt naar het Nederlandse deel. In het Franse gebied schijnt het inklaren het goedkoopst te zijn, maar daar is het ook het drukst. In het Nederlandse deel is het wat rustiger en lig je dichterbij de grote watersportwinkels. Wij gaan daar inklaren. Het inklaren zelf blijkt niets te kosten. Wel betalen we hier 20 dollar liggeld per week, af te rekenen bij het uitklaren, onafhankelijk of je buiten de lagune voor anker ligt, in de lagune ankert of in de marina in een box ligt. Om in de lagune te komen, moet je onder een brug door die een drie keer per dag op vaste tijden opent. De brug kost voor ons 10 dollar per keer en wordt fors duurder als je groter bent. Schepen boven de 12 meter betalen 30 dollar en de megayachts tikken 1000 dollar per keer af, maar dan mogen ze zelf het tijdstip tussen 6:00 en 18:00 uur bepalen. Deze bedragen moet je afrekenen bij binnenvaren. Uitvaren is ‘gratis’. Wat dat betreft zijn we in Nederland wel verwend met de bruggen. Eerst wilden we beschut in de lagune gaan liggen, maar na een rondje met de dinghy over de lagune, blijven we toch liever buiten liggen. Buiten rolt het een beetje, maar we kunnen er ook lekker zwemmen en het uitzicht is mooier.

St. Maarten is groot, groter, grootst. De rijken der aarde hebben hier hun boten gestald. Continu worden deze boten gepoetst. Geen idee waarom zo’n grote boot leuk is, volgens mij kun je hem nergens anders in een haven leggen. In elk geval niet in de leuke kleine haventjes. Als je je afvraagt waar de mega-yachts hun bijbootje laten; in een klep in de zijkant. Van een mega-yacht in de lagune weet je één ding zeker: hij is niet breder dan 17 meter, de maximale breedte van de brug.

Zaterdag 15 Maart 2014 en 16 maart 2014 From British Virgin Islands, Virgin Gorda, Spanish Town to St. Martin, Friar’s Bay

The wind is still NE so we leave to St. Maarten. We sail and use the engine a little to have a straight course to St. Maarten. Early Sunday morning the wind shifts to east and we have to tack. We anchor in a little bay at the French side, St. Martin. Tomorrow we will clear in at the dutch side. Trip 100.1 nm, average: 4.5 kts, distance 2013-2014: 5662 nm. --------------------------------------------------------------------------

Even dachten we dat we gisteren het weer gaatje naar St. Maarten hadden laten lopen. De noordoosten wind is er nog steeds en de zee is tot zondagmiddag nog rustig. We gaan het proberen, met het idee dat we zo weer terug zijn als het tegenvalt. Eerst moeten we ons navigatielicht in orde maken. Dennis gaat uitklaren en ik stort me op het bereiden van tomatensoep en pasta voor onderweg. Als ik me niet lekker voel knap ik altijd erg op van iets warms zonder vet, zoals tomatensoep en pasta bolognaise. Om 17:00 uur verlaten we de ankerplek. We zetten meteen de zeilen er bij en motorzeilen zuid langs Virgin Gorda. Een walvis zwaait ons uit met een enorme fontein, maar laat zich verder niet zien. Tot diep in de nacht is St. Maarten net bezeild. Daarna moeten we kruisen. We motorzeilen. In de vroege ochtend zie ik de hoge berg van Saba en wat later de contouren van St. Maarten. Het is een groter eiland dan ik verwachtte. We zijn bang voor een over time fee als we op zondag inklaren dus gaan we aan de Franse kant in een baaitje voor anker. We liggen een beetje te rollen, maar dat heeft ook zo z’n voordelen, want nu verlaten de meesten boten het baaitje halverwege de middag.

Vrijdag 14 Maart 2014 British Virgin Islands, Virgin Gorda, Spanish Town: ride over the island by car

With Jan we make a ride over the island. The road is sometimes steep. We enjoy the magnificent views. --------------------------------------------------------------------------

Met Jan maken we een prachtige rondrit over Virgin Gorda. De wegen zijn steil, er is geen ruimte voor haarspeldbochten. Bij mooie vergezichten stappen we uit de auto om te genieten van het uitzicht.

We zien vanaf boven de riffen mooi liggen. In de verte zien we Anegada liggen. In tegenstelling tot Virgin Gorda is dit eiland heel vlak.

Donderdag 13 Maart 2014 British Virgin Islands, Van Norman Island, Benures Bay naar Virgin Gorda, Spanish Town, via the Baths

High to the wind we sail in one shot to the Baths. We do the hike through the big granite bolders. It is awesome. At the end we are in Devils Bay. We snorkel back, also very beautiful. We pay $ 12 for the daymooring. We sail to Spanish Town to stay for the night. We walk through Spanish Town. In the marina we meet Jan. We know him from our homeport in the Netherlands. We drink something together. Trip 8.5 nm, distance 2013-2014: 5563 nm. --------------------------------------------------------------------------

The Baths is een heel populaire bestemming op Virgin Gorda (vette maagd). Iedereen raadt ons aan er vroeg heen te gaan omdat het twintigtal moorings heel snel vol is. Om kwart over zeven verlaten we Salt Island. We verwachtten te moeten kruisen, maar de wind is wat meer zuid dan oost en met een slag hoog aan de wind zeilen we heerlijk naar Virgin Gorda. Om half negen liggen we aan een boeitje. Op de kant zien we grote granieten rotsblokken liggen. We varen met het bij bootje naar een strand waar vrijwel alle dinghies naar toe gaan. Het strand is afgezet met een lijn met drijvers: swimming area. We knopen net als de rest het bootje aan de lijn en zwemmen naar de kant. Het blijkt dat er een wandeling van 20 minuten door de rotsblokken is.

We gaan met onze snorkelspullen onder de arm op blote voeten aan de wandeling beginnen. Er zijn geen richtingaanwijzers om het uitzicht niet te verstoren dus het lijkt af en toe net een doolhof. De stenen zijn soms zo groot als een huis en er ontstaan prachtige ruimtes. Om het niet al te avontuurlijk te maken zijn er op de moeilijke stukken trappen gemaakt. Het is een geweldige ervaring om kruip door sluip door tussen de immense rotsen door te lopen. Af en toe staan we tot ons middel in het water.

Aan het eind staan we bij een andere baai: Devils Bay. Ook hier liggen her en der enorme rotsblokken. Je kunt er heerlijk in de schaduw zitten.

We snorkelen langs de buitenkant terug. Ook dit is prachtig. Steile met koraal begroeide granietblokken in kristalhelder water. We rekenen 12 dollar af bij de parkwachter die met een bootje langszij komt. Het is een dagmooring, overnachten is niet toegestaan, maar wordt wel gedaan. Het is behoorlijk druk en wij brengen de rest van de middag door in de baai voor Spanish Town. Aan het eind van de middag leggen we het bij bootje in de marina en wandelen we door Spanish Town. Echt lekker lopen is het niet, want sommige wegen zijn best druk en er is geen stoep. Als we weer in ons bijbootje zitten zien we een Nederlandse vlag op een groot zeilschip. De man aan boord blijkt Jan te zijn. We kennen hem uit onze thuishaven. Wat een toeval! We mogen direct aan boord komen en drinken samen wat in de kuip.

Woensdag 12 Maart 2014 British Virgin Islands, Van Norman Island, Benures Bay naar Salt Island Bay, Salt Island: snorkeling and diving above the shipwreck, Rone

We climb a hill and see the dive site Rhone. We go there by dinghy and dive and snorkel above the wreck. Parts of the hull are good visible. In the afternoon we try Stand Up Paddling from our neighbors. It is heavy and difficult, a good workout. We meet the sailing vessel Mariah, we spoke on the VHF north of the Turks and Caicos about a month ago. --------------------------------------------------------------------------

Vanaf een heuvel kijken we uit over Salt Island en de plek waar de Rhone gezonken is. De Rhone is een stoomschip dat in 1867 tijdens een orkaan is vergaan. Er liggen een paar duikboten en zeilboten aan de moorings vlakbij het wrak. Wij gaan er met het bijbootje naar toe. Dennis maakt een duik en ik bekijk het wrak vanaf de oppervlakte. Alle spanten liggen er nog. Ik zie ook een mast liggen, maar volgens Dennis was dat de schroefas. Wat een natuurgeweld dat zo’n groot en stevig schip kan laten vergaan. Onze buren gaan een rondje peddelen met hun Stand Up Paddle Boards. Het zijn grote surfplanken waar je op staat met een lange peddel. Wij mogen het ook even uit proberen. Het staan valt nog niet mee. Dennis is er handiger in dan ik. Het peddelen is zwaar, een stuk zwaarder kan kanoën. Het is een goede workout, maar te zwaar voor mij. Er komt een boot naast ons ankeren en de mensen komen heel amicaal naar ons toe. Of we ze herkennen? Ik ben heel slecht in gezichten onthouden, dus ik zeg dat ze er bekend uitzien. Dat is een foute opmerking. Ik heb hen nooit gezien. Dennis heeft hen ongeveer een maand geleden boven de Turks and Caicos via de marifoon met hen gesproken. Ze hadden bij ‘Bodyguard’ een grote no-nonsense boot verwacht en geen lief klein bootje met vrouwelijke lijnen. Ach ja in Nederland waren we in 2007 een groot schip. Hier is het alsof we onze kolibri 560 ‘Bodyguard’ genoemd hebben. Op de ankerplaats behoren wij tot de kleintjes.

Tegen de avond zien we de Stad Amsterdam voorbij zeilen, een prachtig groot dwarsgetuigd schip.

Dinsdag 11 Maart 2014 British Virgin Islands, Van Norman Island, Benures Bay naar Salt Island Bay, Salt Island, via Road Harbour, Tortola

We go to Road Harbour to do some groceries. After that we go on anchor in Salt Island Bay on Salt Island. There is only one catamaran and us. Trip 15.5 nm, distance 2013-2014: 5555 nm. -------------------------------------------------------------------------- Ik ga zwemmend de achterlijn van de boom los knopen en tegen 10:00 uur varen we aan de wind naar Road Harbour op Tortola voor boodschappen, met name brood en chips. Vlak voor de binnenhaven is een ankerplek waar veel boten een paar uur ankeren om boodschappen te doen. Dat doen wij ook. In de supermarkt zijn de prijzen aan de hoge kant maar niet zo exorbitant hoog als in West End. We vinden zelfs zoutloze chips. Ik ga de boodschappen opruimen en even uitrusten. Dennis gaat nog even op en neer om de site te updaten en de e-mail binnen te halen. We zeilen verder naar Salt Island en gaan bij een catamaran voor anker in Salt Bay.

Maandag 10 Maart 2014 British Virgin Islands, Norman Island, Benures Bay: Hike over the island

We go hiking over the island we walk to the east. The walk is beautiful, but it is very humid so we sweat a lot. --------------------------------------------------------------------------

Vandaag is het 23 jaar geleden dat we elkaar een kus gaven na een bezoek aan de Hiswa. Vandaag vieren we deze dag met een wandeling over Norman Is land. We zijn vroeg begonnen, maar het is erg vochtig en het zweet gutst van onze lijven. Het is dat het zo mooi is, anders waren we omgekeerd voor een duik. We zien kleine slangen wegschieten,vlinders fladderen en kolibries razendsnel met hun vleugels bewegend in de lucht hangen. We zien continu het water. Bij de kant is het turkoois, wat dieper donkerblauw. We komen vier andere wandelaars tegen, waar we een praatje meemaken. We lopen naar de oostkant van het eiland en op de terugweg nog een stukje naar de westkant.

Er groeien veel grote cactussen, maar ook wat bloemen. Later in de ochtend neemt de vochtigheid af, maar de zon is erg fel.

Weer bij de boot duiken we direct het water in. Prachtig koraal achter onze boot. Ik maak een grote pan soep en van de middag maak ik weinig mee. Best vermoeiend zo'n wandeling in de hitte. Ons feestmaal 's avonds bestaat uit gebakken aardappelen met sla en gehaktballetjes.

Zondag 9 Maart 2014 British Virgin Islands, Van Peter Island, Little Harbour naar Benures Bay, Norman Island, via Nanny Cay, Tortola

We first sail to Nanny Cay on Tortola to visit Budget Marine. The weather is so calm that we can anchor on the lee shore in front of the marina. This marina is equipped for mega yachts. We see catamarans from 75 foot. We sail to Norman Island and go snorkeling, beautiful behind the boat. In the afternoon more and more boats come to this bay. We hike a little bit over the trail. Tomorrow we will do the rest. Trip 10.3 nm, distance 2013-2014: 5541 nm. -------------------------------------------------------------------------- De baai is prachtig en het geeft een ruimtelijk gezicht dat alle boten aan de rand geankerd liggen met een of twee achterlijnen naar een boom of rotsblok. Helaas hebben sommige mensen zoveel energie nodig dat de hele nacht de motor moet draaien. In Lameshur Bay hees ik Dennis de mast in om het ankerlichtje te vervangen. De huidige doet het niet meer. Helaas liet hij het lampje vallen en natuurlijk in het water. We varen naar de overkant, Nanny Cay op Tortola. Het weer is zo rustig dat we aan lagerwal vlak voor de marina de haven in gaan. Deze haven is gebouwd voor grote schepen. We varen langs catamarans van 75 foot. De charter boten worden schoongemaakt. De Budget marine heeft niet het ledlampje dat wij zoeken. We stellen het nog maar even uit tot St. Maarten. We zeilen met een slakkengang naar Norman Island en gaan voor anker in een baai met vijf andere boten. Het water is kristalhelder. Het snorkelen is mooi. We wandelen een stukje de heuvel op en gaan morgen de hele wandeling doen. Aan het eind van de middag loopt de baai vol. Onze buren liggen voor anker met een lijn op de kant. Als de wind draait knallen wij boven op hen. Dat hebben ze waarschijnlijk niet in de gaten. Wij brengen ook maar een lijn uit naar de rotsen. Ik heb in St.Thomas een zak pinda's in de schil gekocht. Ze gaan moeilijk open en de pinda's zelf zijn zacht. Als ik het etiket check blijken het 'rauwe pinda's te zijn. Ik stop ze in een koekenpan met een deksel er op, zet het gas een paar minuten hoog en doe het dan uit. Na het wandelen heb ik heerlijke vers gebrande pinda's.

Zaterdag 8 Maart 2014 Van US Virgin Islands, St. John, Round Bay naar BVI’s, Peter Island, Little Harbour via West End, Tortola

We sail to West End, Tortola to clear in the BVI’s. There are a lot of boats in West End and you have to wait at the customs. We do the groceries and sail to Peter Island. In Little Harbour the boats are anchored with a tale rope to the shore. There are a lot of charterboats. In other bays we could be with a lot of boats and everybody was silent. Here people put on loud music and go water-skiing close to the boats. Trip 17.0 nm, distance 2013-2014: 5530 nm. --------------------------------------------------------------------------

De ene bui na de andere valt in de ochtend. Dat zijn we niet meer gewend. Het is niet koud. We zeilen de acht mijl naar West End op Tortola om in te klaren in de Britse Maagden eilanden, (British Virgin Islands, BVI's). Op zaterdag kan dat tot half één zonder een overtime fee te betalen. West End ligt prachtig tussen hoge bergen. De baai ligt stampvol charterboten en bij de douane sta je in de rij. We vinden een vrije privé mooring. Het is diep en te druk om te ankeren, of je moet twee ankers gebruiken. Ik zet Dennis met de dinghy bij de douane af. Na ongeveer en half uur is hij klaar en 15 dollar armer. We doen boodschappen en verlaten de drukte weer.

Met een zuidenwind varen we halve wind naar Peter Island waar alle boten aan de rand van de baai voor anker liggen met een lijn naar de kant. Er ligt hier wel ander volk. Op een catamaran staat de muziek luid en waterskiërs gaan vlak voor onze boot langs. We gaan met de dinghy zwemmen om het anker te controleren en niet overhoop gevaren worden.

Vrijdag 7 Maart 2014 US Virgin Islands, St. John, Van Saltpond Bay naar Round Bay

Trip 4.1 nm, Average: 3.9, distance 2013-2014: 5514 nm. We have good Wifi from board. So we do our administration. In the afternoon we sail to Round Bay, around the corner. We are now outside the National Park and are allowed to anchor again. The water is less clear. -------------------------------------------------------------------------- We hebben goed internet vanaf de boot. We werken onze administratie bij. Ik zwem de ongeveer 200 meter naar het strand. 's Ochtends en 's avonds is het strand verlaten. Aan het eind van de ochtend zitten er tientallen toeristen. De meesten hebben stoeltjes en snorkelspullen meegenomen. Mijn in de vroege ochtend bereide tomatensoep smaakt prima na het zwemmen. Het wordt tijd voor een nieuw uitzicht en in de middag varen we vier, jawel vier hele, mijlen naar de volgende baai. We liggen nu net buiten het Nationaal Park en we mogen weer achter ons eigen anker. Ik heb de smaak te pakken en zwem opnieuw naar het strand. Het water is veel minder helder.

Donderdag 6 Maart 2014 US Virgin Islands, St. John, Saltpond Bay: snorkelen en naar de sterren kijken

We snorkel at the rocks at the entrance of the bay. Beautiful coral and steep walls. At Thursday evening the cruisers are asked to unlit the anchor light. People come to the beach to watch the stars through a telescope. I go to the beach and watch the craters on the moon, Jupiter and Sirius by telescope. Another man has a laser light and he shows the signs of the zodiac. It is nice to learn more about the stars. -------------------------------------------------------------------------- Midden in de ingang van de baai liggen een paar rotsen en het lijkt ons daar mooi snorkelen. Het is er inderdaad prachtig: steile wanden en allerlei soorten koraal. Opeens besef ik dat ik Dennis al een tijdje niet gezien heb. Ik richt mij op, kijk om me heen en roep hard: "Dennis!" De golven zijn hier best hoog. Als ik in een golfdal zit zie ik niets. Met je hoofd onder water, merk je dat niet zo. "Dennis, Dennis!" Nu vind ik het niet leuk meer. Hij zou toch niet met zijn hoofd tegen de rotsen geslagen zijn? “Onzin,” praat ik mezelf moed in,”hij kan veel beter zwemmen dan jij en jij zwemt hier ook.” Ik zwem naar de dichtstbijzijnde boot. Als ik daar op het achterdek klim, ben ik hoger en zie ik hem wel. Ik ben bijna bij de boot als ik Dennis onder de kant zie zwemmen. Hij zwaait. "Waar zat je nou?" roepen we boos naar elkaar. 's Middags gaan we nogmaals bij de rotsen snorkelen, maar dit keer leggen we het bootje er vlakbij voor anker. Een dinghy tot 16 foot mag wel voor anker, mits je het anker in het zand legt. Na het avondeten peddel ik met de kayak naar het strand. Er zijn twee sterrenkundigen met een telescoop om toeristen iets over de sterren te leren. Dennis blijft aan boord voor het radionetje. Hij is vanavond rondeleider. De host van de baai is vanmiddag langs geweest om te vragen of iedereen zijn ankerlicht wil uit laten voor het sterrenkijken. Door de telescoop kijk ik naar de kraters op de maan, Jupiter en Sirius. Terwijl de ene sterrenkundige met de telescoop in de weer is, wijst de andere met een laserlicht de sterrenbeelden aan. Voor de meeste mensen op het strand is een Nationaal Park de beste plek om naar de sterren te kijken, omdat het daar zo donker mogelijk is. Ik besef hoe bevoorrecht ik ben. Op elke meerdaagse overtocht heb ik een subliem uitzicht op de sterren. En ik geniet daar ook altijd van. Maar net als vogels kijken is het leuk als je de sterrenbeelden kunt herkennen. Ik ga me daar meer in verdiepen. ’s Avonds download ik de ‘app’ met de sterrenhemel. Met de tablet op het voordek zoek ik Orion nogmaals op.

Woensdag 5 Maart 2014 US Virgin Islands, St. John, Saltpond Bay: by bus to Cruz Bay

We go by bus to Cruz Bay at the other side of the Island. It is a nice ride with good views. The CBP informs us that we don’t need to clear out from the USVI’s (US virgin Islands) to the BVI’s (British Virgin Islands). The bus is very cheap: $ 1 per person. The bus departs from the parking lot. You can reach the parking lot by a 7 minutes walk from the beach eastwards over the sandroad. The bus leaves Saltpond Bay to Cruz Bay at: 9:00, 11:00,14:00, 16:00, 18:00 en 20:00 hour. To Saltpondbay: 10:25, 13:25, 15:25, 17:25, 19:25 hour. --------------------------------------------------------------------------

Een groot deel van St. John is Nationaal Park. In het binnenland zijn 300 tot 400 meter hoge bergen. We hebben geld gereserveerd om een auto te huren, maar als we horen dat je vanaf hier met de bus naar de andere kant van het eiland kunt voor $1 pp, is onze keuze snel gemaakt. “Sit down, lean back and enjoy the ride.” Dat achterover leunen is maar betrekkelijk, want de bus is oud en de chauffeur rijdt stevig door over de bergweg met vele bochten. Af en toe moet je je goed vasthouden. De uitzichten zijn mooi en het is leuk wat meer van St. John te zien. Cruz Bay is erg toeristisch. Zodra de ferry aankomt, begint het ‘toeristenvangen’ door lokale ondernemers. Er is een leuk schaduwrijk pleintje, maar verder is het vooral restaurantjes en souvenirwinkels. Je moet zelfs betalen om te parkeren. We hebben de bootpapieren en paspoorten meegenomen, zodat we meteen kunnen uitklaren en niet met de boot naar het drukke Cruz hoeven. Het is ook nog een stuk terugvaren. De vriendelijke douanebeambte vertelt ons dat we helemaal niet hoeven uit te klaren. Net als in Amerika. Daar willen ze je zien als je binnenkomt, vervolgens willen ze elke stap van je weten, maar wanneer je weggaat, interesseert hen niets. We lunchen met patat en een hamburger in een lokaal tentje en doen onze boodschappen in een prijzige supermarkt. Om half twee gaan we weer met de bus terug. Na ruim een half uur zijn we weer in Saltpond Bay.

Dinsdag 4 Maart 2014 US Virgin Islands, St. John, Van Lameshur Bay naar Saltpond Bay

We sail again to Saltpond Bay and this time there are two free moorings. We walk the Ram Head Trail to 200 ft high cliffs, a wonderful view. So we had a wonderful day. We also have good internet in the bay from the boat. --------------------------------------------------------------------------

Gewoon op een dinsdagochtend ongegeneerd een paar uur lezen. Dat kan alleen als je aan het cruisen bent. We zwemmen wat baantjes naar de volgende mooring en na het Magellan radionetje vertrekken we opnieuw naar Saltpond Bay. Dit keer zijn er twee moorings vrij.

In de tweede helft van de middag wandelen we de Ram Head Trail naar een kaap met 70 meter hoge steile kliffen en een geweldig uitzicht.

Het is klimmen en dalen, maar we maken een prachtige wandeling met schitterend uitzicht. De cactussen staan in bloei.

Op de terugweg eten we een sinaasappel en een salamander komt nieuwsgierig kijken en eet een hapje mee. Als klap op de vuurpijl horen we geklap op het water. Dennis ziet een Humpback Whale met zijn zijvinnen op het water klappen. Ik hoor de klappen, maar kan door de begroeing niets zien. Snel leg ik het laatste stukje naar het open gedeelte af en speciaal voor mij klapt de walvis nog één keer met zijn zijvinnen op het water en duikt dan onder. Onvoorstelbaar dat we dit gewoon vanaf de kant kunnen zien! Na de wandeling koelen we weer heerlijk af in het water rondom de boot. Dit is zo ongeveer hoe mijn ideale dag er uit ziet: stukje varen vervolgens een mooie wandeling in de natuur maken en even zwemmen, heerlijk. Als kers op de pudding hebben we ook nog goed internet in de baai.

Maandag 3 Maart 2014 US Virgin Islands, St. John, Van Lameshur Bay naar Lameshur Bay via Saltpond Bay

We hike the Bordeaux Mountain Trail. During two hours we only walk up. The view on our boat in the bay becomes nicer and nicer. In the afternoon we sail to Salt Pond Bay. All the six moorings are taken, one by a dinghy which is not allowed, but we do not want to brutally take it. So we go back to Lameshur Bay. We have an old headset from Sitatunga and we use it while picking up the mooring. It is very convenient that you can talk to each other and don’t have to yell above the noise of the engine. --------------------------------------------------------------------------

Mooie wandeling over Bordeaux Mountain Trail. We lopen twee uur lang alleen maar naar boven. Het uitzicht op Lameshur Bay met Bodyguard wordt steeds mooier. Het water kleurt prachtig azuurblauw, terwijl het diepere oceaanwater diepblauw is. Hoe hoger we komen, hoe koeler het wordt. Onderweg zien we allerlei vogels, onder andere een kolibrie die roerloos stil in de lucht hangt terwijl zijn vleugels waanzinnig te keer gaan. Dennis loopt tot aan de zandweg. Het uitzicht vanaf daar is niet beter dan vanaf het pad en ik keer iets onder de top om. In veertig minuten zijn we weer beneden en plonsen we bij de boot direct het water in.

Halverwege de middag varen we een baaitje verder naar het oosten. Saltpond Bay ziet er gezellig en beschut uit. Er liggen zes moorings en vijf boten. Op de ‘vrije mooring’ ligt een dinghy. Het is niet toegestaan om de mooring op deze wijze te reserveren en wij overwegen om de mooring te pakken en de dinghy achter onze boot te leggen. De buren zeggen dat de eigenaar van de dinghy een rondje zeilen is. Dennis roept via de marifoon de eigenaar van de dinghy op. Er reageert iemand die weigert z’n bootnaam te zeggen. Volgens deze vrouw is dit een legale praktijk zolang je de mooring betaald hebt. Een andere zeiler, vrijwilliger van het park, gaat zich er mee bemoeien en zegt dat het oké is als je in de dinghy slaapt, wat zij uiteraard niet doen. Wij hebben geen zin in gedoe en varen langzaam de baai weer uit. De vrijwilliger biedt ons zijn mooring aan, maar daar willen wij niets van weten. De vrouw komt inmiddels keihard met grootzeil de baai invaren en begint zich met onze discussie te bemoeien, maar ze verlaat de mooring niet. Wij gaan weer terug naar Lameshur Bay, waar een stuk of zestien moorings liggen met slechts vier boten. We hebben de oude headset van Sitatunga gekregen en voor het eerst gebruiken we hem met het oppikken van de mooring. Het is inderdaad wel handig als je gewoon met elkaar kunt praten en niet boven de motor uit hoeft te schreeuwen.

Zondag 2 Maart 2014 US Virgin Islands, Van St. Thomas, Christmas Cove naar St. John, Lameshur Bay

There is little wind so we sail slowly on a flat sea to St. John. We take a mooring in Lameshur Bay. A big part of St. John is National Park, where you are not allowed to anchor. The moorings are well maintained and not that expensive, $15 per night. You have to put the money in a envelope in a honesty box. Late in the afternoon we walk the Yawzi Point Trail (0,3 miles). A nice shaded walk with views on Little and Great Lameshur Bay. --------------------------------------------------------------------------

We zeilen met slechts vijf knopen wind naar St. John. Het gaat niet echt hard, maar het is comfortabel zeilen over een vlakke zee. In Lameshur Bay liggen een zestien moorings en er zijn er nog genoeg vrij. Wij nemen de eerste en leggen met het grootzeil nog op aan. Nu kunnen we samen het grootzeil opvouwen zonder op te letten of we intussen nergens bovenop varen. Terwijl we naar de dinghysteiger varen, wuift er een Canadees naar ons. Hij vraagt of we zijn envelopje in de brievenbus willen doen. Ik nodig hem uit om mee te wandelen. Ik heb er tijdens het lopen een beetje spijt van, want de man blijft praten. We lopen in drie kwartier van Yawzi Point Trail van 0,3 mijl en hebben een leuk uitzicht op Little Lameshur Bay en op onze baai. We zijn precies op tijd terug voor de sced met Matty. Het is, zoals vaak op zondag, druk op de band en we moeten naar een andere frequentie uitwijken.

Zaterdag 1 Maart 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Christmas Cove: bijkomdag

We relax another day in Christmas Cove. We have had a lot of social contacts last days. -------------------------------------------------------------------------- We roeien nog even naar Sitatunga om afscheid te nemen. Philip komt langs voor een laatste advies over de zender. Alle voorkeurzenders zijn verdwenen. We blijven nog maar een dagje liggen. Spelletjemens als ik ben, sla ik zelfs het aanbod van Cindy af om bij hen aan boord een spelletje te komen doen. Ik moet echt even op mezelf zijn en vroeg naar bed.

Vrijdag 28 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Christmas Cove: meezeilen op Miss Molly, diné aan boord Bodyguard

We are invited to sail with the catamaran Miss Molly. We join them and enjoy the speed. Running the wind we do 11 knots and it is like you are in the marina. Beating the wind the tack angle is worse than our boat. We catch a tuna and have a wonderful dinner on board Bodyguard. Philip cooked the tuna chemically with lemon juice and ginger. It is the most delicious tuna I have ever tasted. --------------------------------------------------------------------------

"Miss Molly, wants traffic with Bodyguard on VHF after the net," horen we terwijl we op het punt staan weg te varen. De huiken zijn van de zeilen, alles staat zeevast. Denis heeft al vast één lijn van de mooring los gemaakt. We zijn klaar om te vertrekken naar onze volgende bestemming op St. John. Miss Molly ligt bij ons in de ankerbaai, een beetje verscholen achter het eiland en andere boten. Wij hadden hen nog niet opgemerkt. Ze vragen of we met hen mee gaan zeilen. In Charlotte Amalie heeft Dennis hun radio ontvangst verbeterd. Wij spraken toen onze wens uit om een keer op een catamaran te zeilen. Nu hebben we de kans en we grijpen hem. De huiken gaan weer op de zeilen. De tweede lijn binden we opnieuw aan de mooring en een half uur later zitten we aan de koffie op de 44 foot lange catamaran. Het grootzeil op een catamaran is een stuk steviger en zwaarder dan op een monohull om alle krachten op te vangen. Een monohull gaat schuin waardoor de krachten op het zeil afnemen. Bij een cat gebeurt dat niet. Het is een zware klus om het zeil te hijsen. Aan de wind knallen de golven tegen de onderkant van de catamaran. Wij schrikken ons iedere keer rot. Philip en Monica zijn er blijkbaar aan gewend. Zij reageren er niet eens op. Philip heeft de vislijn uitgerold en voorspelt dat we vlakbij het eiland een vis zullen vangen. Inderdaad begint bij het eiland de molen op de reling te ratelen. Aan mij de taak om de vaart uit de boot te halen. Ik stuur wat hoger aan de wind. Voor mijn gevoel liggen we nu redelijk stil, maar het log geeft nog steeds een snelheid van dik vijf knopen aan. Ik stuur nog wat hoger. We hebben een tonijn aan de haak geslagen. We zeilen ruime wind terug naar de ankerplek. De snelheid loopt op naar 11 knopen. De boot ligt zo goed als stil. We varen 11 knopen en de boot ligt zo rustig alsof we in de haven liggen! Mijn flesje zonnebrandcrème heeft Monica op tafel gezet en daar staat het nu nog steeds. De overstaghoek van de catamaran vinden wij bedroevend, maar misschien komt dat ook door de deels ingerolde genua. Monica verwoordt het goed: “Met tegenwind zou je het liefst een monohull willen, ruime wind een catamaran.” Ik zie echt wel de voordelen van een catamaran: een bak met ruimte en nauwelijks diepgang en een bloedsnelheid. Alleen in zwaar weer voel ik me niet veilig op een catamaran en alleen al daarom blijf ik lekker op (onze) monohull.

We nodigen Philip en Monica uit voor een diner aan boord Bodyguard. Philip biedt aan de vis te bereiden. Ik roerbak een courgette met paprika, ui en wortel en serveer deze met aardappels en een witte koolsalade. Philip heeft de tonijn ‘chemisch gekookt’ in citroensap en voorzien van gember, tomaat en bosui. We hebben een topmaaltijd! Dennis geniet intussen van wat biefstukreepjes. Philip en Monica hebben vroeger een restaurant gehad en complimenteren mijn roerbakgroenten. Ik heb daarentegen nog nooit zulke lekkere tonijn op. Als toetje hebben we gebakken banaan met gehakte chocola en rum. Philip heeft vroeger een eigen band gehad en hij sluit het bezoek af met een prachtig spel op mijn gitaar. Dit was een dag die heel anders verliep dan wij ’s ochtends voor ogen hadden, maar hij gaat de boeken in als een topdag. Misschien komt het omdat we nu ruim negen maanden van huis zijn en de afgelopen tijd alleen maar met Amerikanen, Canadezen, Australiërs en Kiwi’s zijn opgetrokken, maar de Britten Philip en Monica voelen alsof ze Nederlanders zijn. Vroeger waren Engelsen voor mij buitenlanders van de andere kant van de Noordzee. Nu zijn het buren.

Donderdag 27 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Christmas Cove: Captain Ron, filmavond

We write our blog and go snorkeling. Dan and Cindy have dinner with us and we watch the movie Captain Ron, a very comic movie when you are a cruiser. -------------------------------------------------------------------------- Met Désirée aan boord kwam ik niet toe aan het bijhouden van de website. Ik schreef ’s avonds wat steekwoorden op. Nu werk ik het uit en zoek de mooiste foto’s bij het verhaal. Désirée heeft de afgelopen week de foto’s gemaakt en haar camera maakt sprankelendere foto’s dan de onze. Haar camera weegt ook een stuk meer dan de onze en is nog wat groter. Dan en Cindy komen dit keer bij ons eten en ik schotel hen pasta met biefstukreepjes in een champignonroomsausje voor. Zo luxe kan alleen maar als je net boodschappen gedaan hebt. Daarna kijken we naar een dvd die we al drie jaar aan boord hebben. We kregen hem van cruisers in Las Palmas, maar we hebben nooit een moment gevonden om er naar te kijken. Nu kijken we samen met Dan en Cindy en het is een heel hilarische film, maar alleen als je een cruiser bent. Niet cruisers zullen er de humor niet van inzien.

Woensdag 26 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Van Charlotte Amalie naar Christmas Cove: uit eten bij Sitatunga

Good sailing with one tack to Christmas Cove. We go snorkeling and enjoy the fish and the coral. The water is very clear. We have dinner on board Sitatunga. --------------------------------------------------------------------------

We zeilen vol tuig heerlijk aan de wind. Met één keer overstag halen we Christmas Cove. We vinden een vrije gratis mooring vlakbij Sitatunga. We snorkelen langs de rotsen en bij het eilandje. Het water is mooi helder en het koraal is prachtig.

’s Avonds hebben Dan en Cindy voor ons gekookt en zitten we heerlijk aan de kip en kingfish.

Dinsdag 25 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Charlotte Amalie: boodschappen en de was doen

The police boat asks us to move a little bit forward, so the water plane has more space. We get the groceries and do the laundry. In the anchorage and in the marina there are a lot of megayachts that are cleaned all the time. --------------------------------------------------------------------------

We liggen als één van de laatsten aan de rand van een grote groep boten voor anker bij Charlotte Amalie. De politie verzoekt ons wat meer naar voren te gaan, zodat het watervliegtuig voldoende ruimte houdt. We waren toch al van plan wat dichter bij de supermarkt en de wasserette te gaan liggen om minder ver met een overvolle dinghy te hoeven varen. De dinghysteiger is om een paar mega motoryachten heen en langs de cruiseschepen. Tussen al deze grote jongens voelen wij ons miertjes in ons rubberbootje. De grote motorboten worden onafgebroken gepoetst. De wasserette is druk met lokale mensen en veel machines zijn kapot, maar het is beter dan grote lakens met de hand wassen. Tijdens de was en de droger halen we onze boodschappen. Als alles aan boord is, zijn we te moe om nog te vertrekken en besluiten we morgenochtend naar Christmas Cove te gaan.

Maandag 24 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Lindbergh Bay naar Charlotte Amalie

We are very close to the airport, only a few minutes walking from the beach. After two hours we see the plane with Dennis’ sister above our mast. We go to Crown Bay Marina to get fuel and water. We anchor next to Sitatunga, we met them three years ago in Tobago. It is nice to meet them again. In the afternoon we have a drink on board Miss Molly, British people we know from the radionet. Dennis makes their SSB-radio working better and we can stay for dinner with chicken and mashed potatoes without salt. --------------------------------------------------------------------------

We vegen het zand van onze voeten en lopen vanaf de dinghy op het strand binnen vijf minuten naar de incheckbalie op het vliegveld. Zo gemakkelijk is de reis naar het vliegveld nooit eerder geweest. Twee uur later zien we het Seaborne vliegtuig met 17 stoelen een bocht boven Bodyguard maken. "Dag Désirée, een goede reis en we zullen je missen!" We varen terug naar Charlotte Amalie. Het is tijd dat we de voorraden aanvullen en de was gaan doen. We beginnen met water en diesel tanken in Crown Bay Marina. Twee mannen met shirts van de marina vangen ons op en zeggen tegen Dennis dat hij de motor in zijn achteruit moet zetten. Ik heb de neiging om naar onze vlag te wijzen. We zijn de oceaan overgestoken en kunnen heus wel varen hoor. We laten het maar zo. We tanken diesel en gooien de watertank vol.

Bij Charlotte Amalia ankeren we naast de Sitatunga. Dan en Cindy hebben we drie jaar geleden voor het eerst en het laatst in Tobago gezien. Het is gezellig om elkaar weer te zien. We waren van plan om 's middags de boodschappen en de was te doen, maar Miss Molly, Engelsen uit het radionetje, komen vragen of we wat willen drinken. Dennis zorgt direct dat hun zender beter functioneert door de voedingskabel aan te passen en als dank mogen we blijven eten. Even later zitten we aan heerlijke kip uit de snelkookpan met peultjes en aardappelpuree zeer secuur zonder zout bereid.

Zondag 23 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Van Christmas Cove naar Lindbergh Bay

We sail to Lindbergh Bay, close to the airport. We have dinner in a restaurant on the beach to say good-bye to Désirée. -------------------------------------------------------------------------- Désirée is in de ochtend druk met het kneden van het brooddeeg. Het lukt haar wel om de Amerikaanse gedroogde gist te laten schuimen. Maar ook haar brood rijst nauwelijks. De volgende keer maar weer een aantal zakjes uit Nederland van Dr. Oetker meenemen. Die kun gewoon door de bloem roeren of komt het omdat onze oven niet de juiste temperatuur haalt met het nieuwe gas? We gaan nogmaals het onderwaterleven in de Christmas Cove bekijken. Prachtig: alle bont gekleurde vissen. Na een geheel zelf bereide lunch: eigen gebakken brood met zelf gemaakte linzensoep zeilen we weer westwaarts. Voor het eerst sinds tijden varen we weer eens voor de wind. We gaan voor anker in Lindbergh Bay,vlakbij het vliegveld.

We sluiten het samenzijn met Désirée af met een etentje in een restaurant op het strand met uitzicht op de boot. De vis en de spareribs zijn verrukkelijk.

Zaterdag 22 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas, Van Hassel Island, Careening Cove naar Christmas Cove

We hike over Hassel Island. We look at the old ruins and enjoy the view from the last and highest top with an old tower. In the afternoon we sail to Christmas Cove to show Desiree the underwater life in the Caribbean. Trip 6.8 nm. -------------------------------------------------------------------------- Met een gast aan boord ontdek je dingen van jezelf die je niet wist. Zo praten wij tegen elkaar in onze slaap. Ik heb het over gevaarlijke kippen en varkens. Dennis zegt, in zijn slaap, dat ik lekker moet gaan slapen en ik luister daar naar. De volgende ochtend weten we allebei van niks. De ene bui na de andere komt over. Telkens als we klaar zijn om naar de kant te gaan, gaat het regenen. Het lijkt Nederland wel.

Om half tien is het droog en schijnt de zon uitbundig. We gaan naar Hasseleiland. Er wonen wat hippies op het eiland die ons vriendelijk welkom heten en ons de wandelingen aanwijzen. Er zijn veel ruïnes op het eiland. Vrijwel overal staat een bordje bij. De meeste ingestorte gebouwen zijn uit de tijd dat het eilandje in Engelse handen was. We zien de hoofdverblijven, de begraafplaats en een uitzichttoren. Een Deense gids met een groep toeristen haalt ons in als wij op een bankje zitten. We mogen even op zijn kaart van het eiland kijken.

We kunnen doorlopen naar de hoogste heuvel, maar we moeten over dezelfde weg weer terug. De toeristen worden aan het eind van hun enkele reis door een bootje opgehaald. Op de terugweg zien we een catamaran dichtbij onze boot ankeren. Eenmaal bij de boot blijkt het Miss Molly te zijn; Engelsen die we kennen uit het radionetje. We spreken af elkaar maandag weer in de buurt van Charlotte Amalie te treffen.

In de middag varen we naar de zes mijl verderop gelegen Christmas Cove om Désirée op haar laatste dagen te laten genieten van het onderwaterleven. Het water is kristalhelder. Dennis heeft helaas zijn kleine teen bezeerd bij het naar voren lopen. We hebben er zelfs een pleister op moeten plakken. Hij blijft heel verstandig in het bootje zitten, terwijl Désirée en ik het koraal en alle mooie vissen bewonderen. In de Psychologie, het tijdschrift dat Désirée heeft meegenomen, staat een Bucketlist van 100 dingen die je in je leven gedaan moet hebben. Wij hebben ieder de afgelopen week over onze eigen Bucketlist nagedacht. 's Avonds vertellen we onze lijsten tegen elkaar. Vooral 'reizen' komt op ieders lijst veel voor. Désirée wil ook graag haar eigen brood bakken en wij zetten direct alle spullen klaar zodat ze morgen aan de slag kan.

Vrijdag 21 Februari 2014 US Virgin Islands, St. Thomas Van Flamenco Bay naar Careening Cove via Charlotte Amalie

We sail to the anchorage in front of the capital Charlotte Amalie. It is crowded and a water plane lands in front of our boat. There are a lot of shops for luxury goods in the old merchant houses. We climb the 99 steps to Blackbeards Castle and get in the museum. It is a pity we didn’t bring our swimming suites, because there is a nice pool with a splendid view over the anchorage and the town. The US Virgin Islands were for a long time from the Danish. They sold the islands in 1917 to the US. In the afternoon we sail to Hassel Island. We are afraid of loud music so close to the centre. Trip 3.1 nm. -------------------------------------------------------------------------- We verruilen onze rustige ankerbaai voor de drukke hoofdstad. Er liggen honderden boten voor anker in de baai naar de hoofdstad. We gaan door the Haul-Over Channel naar een baai nog dichterbij de hoofdstad. Een watervliegtuig landt vlak voor onze boot. Ferry’s varen op en neer. Het is hier een drukte van jewelste. We ankeren aan de rand van de drukte en gaan met het bootje de kant op. We stappen midden in het shopping centre aan land. Er is een kleurrijke markt met allerlei souvenirs. In de gerenoveerde koopmanshuizen worden de luxe shopping artikelen verkocht. Er zijn ongelooflijk veel horlogezaken, zodat wij geloven dat de mensen op een cruiseship onderweg ontzettend veel horloges nodig hebben.

We beklimmen de 99 steps van een historische trap naar de Government Hill met het kasteel van Black Beard. Wij kennen Black Beard uit het Maritieme Museum in Beaufort, NC. Daar is zijn schip the Queen Ann’s Revenge gezonken. We vinden het leuk dat we nu dezelfde route als deze piraat gevaren hebben en we betalen de 10 dollar pp om zijn toren en het gouvernementshuis te bezoeken.

We vinden het jammer dat we onze zwemkleding niet bij ons hebben, want er is ook een zwembad van waar je een prachtig uitzicht over de stad en de baai hebt. De Amerikaanse Maagdeneilanden (St. Thomas, St. John en St. Croix) zijn door Columbus op zijn tweede reis ontdekt. Het zijn stuk voor stuk pareltjes in de oceaan en hij gaf ze de naam: “Maagdeneilanden.”

De eilanden zijn lange tijd van de Denen geweest. Ook hier werkten zwarte slaven op de suikerplantages. In 1848 schafte Denemarken de slavernij af en in 1917 werden de eilanden aan de US verkocht. De inwoners zijn Amerikaanse staatsburgers, maar hebben geen stemrecht bij de Amerikaanse verkiezingen. Désirée trakteert ons op een heerlijke lunch op een terrasje. Aan het eind van de middag vrezen we voor een slapeloze nacht door de muziek als we zo dicht bij de stad blijven liggen. We steken de baai over en vinden een rustig baaitje bij Hasseleiland, waar voornamelijk lokale boten voor anker liggen.

Donderdag 20 Februari 2014 Van Puerto Rico, Culebra, Ensenada Honda naar US Virgin Islands, St. Thomas, Flamenco Bay

We tack with 2 reefs in the main to St. Thomas. Dennis’ sister eats carrots underway and she doesn’t vomit, so it is a good medicine for seasickness. We anchor in an bay close to the capital Charlotte Amalie and see the cruiseships leave. Trip 30.4 nm, Average: 4.5, distance 2013-2014: 5460 nm. -------------------------------------------------------------------------- We kruisen met twee reven tegen de wind in. “Wortels eten,” zei mijn vader via Skype toe ik hem vertelde dat Désirée zo zeeziek was. Désirée werkt de ene wortel na de andere naar binnen en wij doen wat langzamer mee. Het helpt. Ze wordt nog wel lusteloos en slaapt veel op de kajuitbank achter een laken tegen de zon, maar ze geeft niet over. Blijkbaar doen wortels hun werk als anti zeeziekte pillen. Om half vijf ankeren we in een baai met een motorboot en een verlaten zeilboot bij Water Island. We zien de grote cruiseschepen uit Charlotte Amalie vertrekken terwijl de zon ondergaat.

Woensdag 19 Februari 2014 Puerto Rico, Culebra, Ensenada Honda: eiland verkennen met een golfkar

We rent a golf cart to explore the Island. It is nice to drive while you sit outside with a roof above your head. Though the golf cart is not silence. We first drive to the beautiful Flamenco Beach. After that we hike to Carlos Rosario Beach. We have lunch on a private beach. In the afternoon we drive to the other side of the Island and enjoy the view on Culbebrita, the little island in the northeast corner. --------------------------------------------------------------------------

We huren een golfkarretje om het eiland te verkennen. We hadden een stil geluidloos wagentje verwacht maar het is meer een brommer op vier wielen. Wel is het lekker dat je buiten zit met een dak boven je hoofd tegen de zon. We wandelen over een onverharde weg naar het prachtige Flamenco Beach, een heel mooi strand.

Daarna lopen we over een wandelpad naar Carlos Rosario Beach. Als Hollanders denken wij bij een stippellijn op de kaart aan een vlak wandelpaadje, maar het is er één met klimmen en dalen. We vinden een privé strandje en zwemmen tussen de rotsen. Jammer dat we onze snorkelspullen niet mee hebben, want het koraal en de vissen zijn prachtig.

We rijden naar de andere kant van het eiland. We hebben een prachtig uitzicht op het eilandje Culebrita met vuurtoren. Alle drie willen we daar morgen heen en naar de vuurtoren klimmen. Dennis en ik gaan naar de boot, terwijl Désirée het golfkarretje vol tankt bij de enige pomp op het eiland en weer inlevert.

Dinsdag 18 Februari 2014 Puerto Rico, Van Vieques, Sun Bay naar Culebra, Ensenada Honda

We tack to go around the east of Vieques and sail to Culebra. We get some showers and we see a complete rainbow. Désirée is very seasick. We anchor inside the Bay Ensenada Honda between a lot of other boats. We go ashore. A lot of restaurants and bars are closed because of the crisis. Close to the ferry we find a free WiFi signal and we check our internet. Trip 28.2 nm, Average: 5.3, distance 2013-2014: 5429 nm. --------------------------------------------------------------------------

In de ochtend trekken er wat buien over en we zien een complete regenboog. Het is kruisen tegen de wind in om de oostpunt van Vieques te ronden. Daarna kunnen we iets afvallen naar Ensendada Honda op Culebra. Culebra hoort net als Vieques tot Puerto Rico, maar omdat het vlak bij de US Virgin en British Virgin Islands ligt, noemen ze deze eilanden ook wel de Spanish Virgin Islands. Desirée grijpt al snel naar de emmer, omstrengelt hem innig en vult hem regelmatig met de inhoud van haar maag. Ze gaat op de kuipbank liggen. Wij knappen altijd enorm op van een warm kopje soep tijdens de lunch. Ik schenk een beetje soep in een beker voor Désirée en moedig haar aan om te gaan zitten. Bij haar werkt het blijkbaar niet positief, want zodra ze de soep ruikt, heeft ze meer behoefte aan een emmer. Ik kan de soep nog net aanpakken. Zo zeeziek als zij ben ik gelukkig nooit geweest, ook niet onder veel ruigere omstandigheden. Bij Ensenada Honda liggen veel boten voor anker. Buiten liggen de boten achter het rif. Verder naar binnen lig je meer beschut en daar vinden wij een plekje. Désirée knapt heel snel op en we gaan nog even het plaatsje in. Veel eettentjes zijn gesloten. Het maakt een indruk van betere tijden die voorbij zijn. Bij de ferry vinden we een WiFi signaal en we zitten alle drie op een bankje te 'nerten'. Helaas heeft Sven Kramer weer geen goud gewonnen op de 10 km. We hadden het hem zo gegund.

Maandag 17 Februari 2014 Puerto Rico, Vieques, Van Sun Bay naar Mosquito Bay

In the morning we walk to the beautiful beaches Media Luna and Navís. At the end of the day we sail to Mosquito Bay, said to contain the highest degree of bioluminescence in the world. This shallow-water mangrove swamp shelters trillions of microscopic dinoflagellates, which light up in self-defense when disturbed. But not this night. We go in with the dinghy and kayak, but there has been too much rain last days so there is hardly any bioluminescence. Though the stars are beautiful. Trip 2.0 nm. --------------------------------------------------------------------------

Om half zeven liggen broer en zus nog te slapen. Ik zit heerlijk met het kersverse tijdschrift Psychologie in de kuip naar de start van de dag te kijken. Later in de ochtend lopen we naar Baia Media Luna en Navís, prachtige stranden. Vanuit de dinhy zwemmen Désirée en ik terug naar de boot. Terwijl ik een middagdutje doe, gaan Desiree en Dennis even bij Engelsen met hun twee meisjes buurten.

Volgens de toeristengids is Mosquito Bay een baai met het hoogste percentage bioluminescence in het water in de wereld. In het water zitten triljoenen microscopische dinoflagellates die oplichten uit zelfverdediging als ze gestoord worden. Alleen vanavond even niet. Het is te koud geweest en het heeft te veel geregend. We leggen de boot in de ingang en gaan met de dinghy en de kajak de baai in. De sterren zijn prachtig, maar het oplichten is minimaal.

Zondag 16 Februari 2014 Puerto Rico, Vieques, Sun Bay: wandeling over strand naar Esperanza

We walk over the huge beach around Sun Bay and climb the hill. We have a good view on the bay and little Bodyguard. In the afternoon we have a Sundowner with Walker II and a British family, very nice, except the ‘no-see-ums’. --------------------------------------------------------------------------

We wandelen de hele Sun Bay rond en beklimmen de heuvel op het schiereiland. We hebben een prachtig uitzicht en zien Bodyguard als een stipje samen met twee andere boten voor anker liggen. We lopen door naar de supermarkt en kopen drie broden. We mogen ook onze jerrycans weer vullen. We hadden iets meer voorzieningen op het eiland verwacht. Met zijn drieën zwemmen en afspoelen gaat het water hard. We hadden beter in Salinas de tanken helemaal kunnen vullen in plaats van hier lopen zeulen met Jerry cans. ’s Avonds hebben we een gezellige ‘sundowner’ (borrel op het strand) met de Duitsers die we uit Salinas kennen en een Brits gezin. Reuze gezellige en lekkere hapjes met als enige minpunt de ‘no-see-ums’ die dwars door de Deet heen prikken.

Zaterdag 15 Februari 2014 Puerto Rico, Vieques, Van Esperanza naar Sun Bay

With the public bus we go to Isabel Segunda to collect Dennis’ sister from the ferry. The driver wants on the way back more money, but we know the price (3 dollar a person). We take a swim and have a drink on the Dutch sailing vessel Jade. With the last daylight we sail back to Sun Bay to have less swell and sleep without music. Trip 1.0 nm. -------------------------------------------------------------------------- De ochtend vliegt voorbij met aanrommelen, soep maken en ik geef de moed op dat ik de website bijgewerkt krijg. We gaan met een Público busje naar de ferry. We hebben geen idee hoe duur zo'n ritje is en schatten het op 1 dollar per persoon. De man doet boos de zonneklep van de bijrijderstoel omlaag om ons te laten zien dat dit ritje toch echt 3 dollar kost. De boot zit vol toeristen.

Als één van de laatsten komt Désirée van de ferry. Op de terugweg geef ik dezelfde chauffeur negen dollar in het kader van 3x3=9. Nu is dit niet genoeg. Vier toeristen hebben zojuist 20 dollar afgerekend en de man ruikt blijkbaar geld. Nu knal ik boos de zonneklep naar beneden. De groeten! We zetten de tassen van onze opstapster aan boord en varen meteen met de dinghy naar het stand om lekker te zwemmen. Tien maanden lang hebben we geen Nederlandse boot gezien en nu vaart de Nederlandse Jade de baai in. We worden uitgenodigd op een borrel. Zul je altijd zien: maanden hebben we hier alle tijd voor en dan heb je bezoek... We gaan even gezellig borrelen en Désirée wordt steeds minder lekker van het gehobbeld. We varen met het laatste beetje licht terug naar Sun Bay. We liggen daar letterlijk en figuurlijk rustiger: minder golven en niet het idee dat je in een discotheek slaapt.

Vrijdag 14 Februari 2014 Puerto Rico, Vieques, Van Sun Bay naar Esperanza

Désirée, Dennis’ sister flies today from the Netherlands to San Juan, the capital of Puerto Rico to join us for the next week. We sail from Sun Bay to Esperanza to be closer to the village. There are moorings for 20 dollar a night. We use our own anchor. Trip 1.0 nm. -------------------------------------------------------------------------- Désirée, Dennis zus, vliegt vandaag via Philadelphia naar San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico om de komende week bij ons aan boord te zijn. Wij varen van Sun Bay naar de drukkere baai bij Esperanza. Een Amerikaan komt ons met een speedboot tegemoet. We zullen echt om Bay het eilandje heen moeten als we voor het stadje willen liggen. Er tussendoor, wat wij nu doen is te ondiep. Er zijn moorings voor 20 dollar per nacht. Wij kiezen voor ons eigen anker. We halen wat boodschappen bij het kleine supermarktje.

Donderdag 13 Februari 2014 Puerto Rico, Vieques, Sun Bay

We change our bedroom from the rear of the ship to the front. Because we have so many spare parts and tools it takes a whole day to move. At the end of the day we sleep in our bed in the front. It is way cooler here with the hatch open. It feels like we stay the night over in our own boat. -------------------------------------------------------------------------- Voor ons is het altijd goed als er iemand op bezoek komt. Dan maken we ons huis, in dit geval onze boot schoon en ruimen we alles op. Al weken willen we in de voorpunt slapen waar het een stuk koeler is dan in de achteruit. Inmiddels hebben we zoveel (reserve)spullen verzameld, dat een verhuizing een hele dag kost. Dat willen we oze gast niet aandoen dus het moet nu. We verbieden onszelf iets leuks te doen voor de klus geklaard is. Aan het eind van de middag zijn we klaar en duiken we voldaan het water in. 's avonds slapen we heerlijk met een koel briesje door het grote luik in de voorpunt. Net alsof je uit logeren bent op je eigen boot.

Woensdag 12 Februari 2014 Puerto Rico, Van Puerto Patillas naar Vieques, Sun Bay

We sail to Isla Vieques beating the wind. We tack with an angle of 115 degrees. In the twilight zone we anchor close to a French boat in Sun Bay. The huge beach looks promising. Trip 52.6 nm, Average: 4.3, distance 2013-2014: 5387 nm. -------------------------------------------------------------------------- We kruisen naar Vieques. We halen een overstag hoek van 115 graden. Uiteraard ben ik te vroeg overstag gegaan. Het laatste stuk doen we motorzeilend. Dan kun je net 20 graden hoger varen. Met het laatste beetje daglicht varen we Sun Bay binnen. Een weide baai met een enorm groot strand. We gaan zover mogelijk de baai in en ankeren dichtbij een Franse boot.

Dinsdag 11 Februari 2014 Puerto Rico, Van Punta Colchones naar Puerto Patillas

We go on engine to Puerto Patillas. A not very protected anchorage with music and karaoke from a bar. Trip 16.5 nm, Average: 4.2, distance 2013-2014: 5336 nm. -------------------------------------------------------------------------- We varen op de motor naar Puerto Patillas. De ankerplaats valt tegen. De hele dag liggen we in de muziek van een bar. 's Avonds gaan ze over op karaoke. Wie dat ooit verzonnen heeft!

Maandag 10 Februari 2014 Puerto Rico, Van Salinas naar Punta Colchones

We leave late in the morning and stop early because we like to swim rather than sailing in the hot sun. Trip 4.0 nm, Average: 2.9, distance 2013-2014: 5318 nm. -------------------------------------------------------------------------- Dennis gaat nog even met de dinghy op en neer naar de marina om de oude ankerlier in de container te dumpen, water te halen en te internetten. Ik ruim intussen onze boodschappen op en hersorteer de voorraad onder de vloer onder de tafel naar beter bereikbare plaatsen. Pas om elf uur varen we weg. Om twaalf uur constateren we allebei dat we liever gaan zwemmen en lezen dan doorvaren. Dus na vier mijl gaat in een mooie baai omgeven door mangroven het anker alweer neer. We springen meteen in het water, maken pizza's van boterhammen en lezen allebei tegelijk in hetzelfde boek. Dat kan met twee e-readers. Erg leuk!

Donderdag 6 Februari 2014 t/m zondag 9 februari 2014 Puerto Rico, Salinas: met huurauto naar El Yunque

If you both like to read, you need two e-readers. I bought an e-reader, Nook Glowlight, in New York, but Dennis uses it also a lot. We rent a car to buy one at the Best Buy close to San Juan. We drive further to the rainforest El Yunque and we walk to the waterfall at the end of the Mina Trail that I missed two years ago. Of course we take a look at the ship chandler in Fajardo. The owner of the car rental was very friendly. We can use to car the next morning too. So we get some more groceries from the Mall in Ponce and from sellers along the road. We prefer the local vegetables because they last way longer than the cooled products from the grocery. -------------------------------------------------------------------------- Als je ooit een e-reader koopt en je partner houdt ook van lezen, koop er dan gelijk twee. Ik heb een ‘Nook Glowlight’ in New York gekocht. Heerlijk om in het donker mee te lezen met een verlicht scherm. Dennis vindt hem ook geweldig en ik was regelmatig mijn e-reader kwijt. In Puerto Rico is de Nook ook te koop, maar alleen bij de Best Buy in de buurt van San Juan. We huren een auto en gaan meteen nog eens in het regenwoud El Yunque wandelen. Puerto Rico is een prachtig eiland en we genieten weer enorm van het rijden in de bergen.

In El YUnque lopen we de Mina Trail naar de waterval. Dennis herkent de waterval van twee jaar geleden. Toen zijn we via een andere wandeling naar de waterval gelopen, alleen ik ben toen vijf minuten voor de waterval omgekeerd, omdat ik te moe werd. Nu heb ik hem dus gezien en het was de moeite waard. We weten nu ook dat we niet dezelfde weg terug hoeven en lopen via de Big Tree Trail verder. Op het eindpunt lift Dennis terug naar onze auto en pikt mij weer op. We rijden nog even langs de watersportzaak in Fajardo. Dennis vindt hier het juiste relais voor de ankerlier. Op de terugweg worden we twee keer flink afgesneden en Dennis moet een keer stevig op de rem trappen om een aanrijding te voorkomen. Later spreken we twee Fransen die nota bene in Parijs wonen en zich beklaagden over het rijgedrag van de Puerto Ricanen. De autoverhuurder was heel soepel met het meegeven van de auto. Wij reden er om half negen ’s ochtends mee weg, maar het was goed als we de volgende dag om 13:00 uur de auto inleverden. We rijden nog even naar Ponce om uitgebreid boodschappen te doen in de Mall. Onderweg komen we allerlei groentenstalletjes tegen en deze hebben onze voorkeur omdat ongekoelde groenten veel langer bewaard kunnen worden dan de zwaar gekoelde groenten en fruit uit de supermarkt. En het is er ook een stuk goedkoper. In de supermarkt koop ik een komkommer voor 1 euro. Deze moet uiterlijk morgen opgegeten worden, anders ontploft hij in de hitte. Bij een stalletje koop ik er vier voor een dollar en ik denk dat deze meer dan een week goed blijven. De laatste dag in Salinas gaan we weer aan het begin van de baai liggen om in schoon water te zwemmen.

Woensdag 5 Februari 2014 Puerto Rico, Van Ponce naar Salinas

We leave again early in the morning when the trade wind is not so strong to get to the east. In Salinas we anchor at the beginning of the anchorage to swim. Later we go anchoring close to the marina. There are a lot of boats on anchor, most are abandoned. Trip 22.3 nm, Average: 4.8, distance 2013-2014: 5315 nm. -------------------------------------------------------------------------- We benutten opnieuw de relatieve windstilte in de ochtend om een stuk naar het oosten te motoren. Om half zeven verlaten we Ponce. Salinas is een heel beschutte baai en het is lang geleden dat we zoveel boten voor anker hebben zien liggen. We gaan opnieuw net in de beschutting van de baai voor anker om te zwemmen en later in de middag varen we de drukte in. De meeste boten liggen hier zonder bemanning voor anker. Vlakbij de marina laten we ons anker zakken.

Maandag 3 Februari 2014 t/m dinsdag 4 februari 2014 Puerto Rico, Ponce: fietsen naar centrum, inkopen doen en naar kapper

With the folding bikes we cycle to the centre. In the centre there is a nice square with beautiful trees. We lunch in our favorite restaurant. Nice if the prices are affordable. In the Mall we do our shoppings. We are now used to the size (huge shops) from our stay in the VS. We find a hairdresser so we look much better. The CPB is severe in Ponce with foreign garbage. Only locally garbage is allowed. There is a big fine. We keep our garbage on board. Trip 18.8 nm, Average: 5.3, distance 2013-2014: 5294 nm. --------------------------------------------------------------------------

Op de interactieve website Active Captain zijn de cruisers niet enthousiast over Ponce. De douane is er streng en de winkels en het centrum zijn ver weg. In het weekend is er harde muziek. We zijn al ingeklaard dus we hoeven niet naar de douane en we hebben twee vouwfietsen om naar het centrum en het winkelcentrum te gaan. De CBP (Custom and Border Protection) doet hier erg moeilijk over je afval. Buitenlands afval moet als een soort radioactief afval in speciale zakken afgevoerd worden tegen een hoge prijs. Lokaal gekocht verpakkingsmateriaal mag je hier wel weggooien. Twee jaar geleden gooide ik net voor vertrek nog een afvalzakje in een vuilnisbak op de boulevard. Ik had er een buitenlandse verpakking van koffiemelk ingedaan. De douane hield mij in de gaten en doorzocht onze vuilniszak. We zagen de blauwe plastichandschoentjes, waarmee ze de zak onderzocht hadden, er nog bijliggen. Gelukkig vonden ze niets verdachts. Ik heb er nog buikpijn van en gooi hier maar niets weg. We fietsen naar het centrum en stoppen bij elke auto-onderdelenzaak op zoek naar een relais zodat Dennis de ankerbediening kan uitschakelen als hij niet in bedrijf is. Het centrum van Ponce bestaat uit een mooi plein met fonteinen en schaduwrijke bomen. We lunchen opnieuw bij ons favoriete restaurantje. Leuk als het allemaal weer betaalbaar is. De vorige keer was ik bijna in shock toen ik zag hoe groot het winkelcentrum was. Nu hebben we al veel van dit soort centra in Amerika gezien en is het wat gewoner. We kopen allebei een nieuw shirt bij een sportzaak en doen uitgebreid boodschappen bij de enorme supermarkt. Een kapper vinden we nergens in het centrum. De volgende dag stappen we opnieuw op de fiets. De vrouw van de watersportzaak herkent ons en verwelkomt ons met een zoen. Dat is dan weer leuk als je ergens voor de tweede keer komt. Tot onze verassing komt zij na een paar minuten bladeren in een catalogus en een paar tellen zoeken in het magazijn terug met een relais. Uiteindelijk vinden we in Ponce Playa een dames- en een herenkapper naast elkaar. Ondanks dat de stroom is uitgevallen willen ze ons allebei knippen. Heerlijk met onze haren in model fietsen we nogmaals naar het winkelcentrum en rijden we met tassen vol frisdrank en sap weer terug naar de boot.

Zondag 2 Februari 2014 Puerto Rico, Van Gilligan’s Island naar Ponce

Before we go to the anchorage in Ponce we take a swim break behind Isla de Cardona. There are 6 man with a speedboat. They share their fish and meat from the barbecue with us. We have a nice chat in English and Spanish. We swim back to Bodyguard and go to the anchorage. It is crowded but we find a free spot close to the shore. In the evening there is loud music from the bars at the boulevard. Not so nice. Trip 18.8 nm, Average: 5,3, distance 2013-2014: 5294 nm. -------------------------------------------------------------------------- “Do you want some fish?” “Yes, uh sí?” roep ik terug. Ik sta druipend van het zeewater in mijn zwempak op de strand. We zijn net samen naar het kleine eilandje voor Ponce gesnorkeld. We zijn vanochtend wel op tijd opgestaan en naar Ponce gevaren. Het is bijna een gewoonte dat we voor we de ankerbaai invaren even een zwemstop houden. Nu op Isla de Cardona vallen we echt met ons neus in de boter. Zes Puerto Ricaanse mannen zijn met een speedbootje naar het eilandje gekomen. Ze hebben grote koelboxen meegenomen, waar ze op zitten. Voor we het weten heb ik een vis van de barbecue in mijn handen. Het blijkt een Ayaroya te zijn en smaakt prima. Van een andere man krijg ik een stuk brood en nummer drie komt met een flesje ijskoud water aan. We kunnen ook bier krijgen, maar daar vinden wij het om half elf nog te vroeg voor. De mannen niet. Eén van hen spreekt een beetje Engels. Samen met mijn beetje Spaans kunnen we prima communiceren en de mannen vinden het geweldig om over onze reis te horen. Ik ben heel anders dan hun vrouwen, vertellen zij, want die blijven het liefst thuis. Ze willen niet mee met de speedboot naar het eiland. Intussen wordt er een koekenpan op het vuur gezet en worden er stukje deeg met aardappel en vlees gebakken. Dit valt meer in de smaak bij Dennis. Na afloop krijgen we nog een heerlijke sinaasappel en omdat ik hem zo lekker vind, krijg ik er nog vier mee in een plastic zakje.

Met zes bobbels in mijn zwempak zwem ik terug naar de boot. De wind is inmiddels aangetrokken en we liggen flink te schommelen. We trekken snel het anker omhoog en varen naar de ankerplaats bij Ponce. Het is druk,maar vooraan vinden we nog een vrije plek. ’s Avonds beginnen er op de boulevard vier bands keihard dwars door elkaar te spelen. Dat waren we even vergeten van Ponce. In het weekend is het hier een herrie. Nu zijn we helemaal blij dat we hier niet op zaterdag al waren.

Zaterdag 1 Februari 2014 Puerto Rico, Van Baya de Guanica naar Gilligan’s Island

We planned to go to Ponce (20 nautical miles). But when the alarm is ringing we turn it off and sleep a little longer. We go to the much closer Gilligan’s Island where we explore the mangroves by dinghy and swim and walk around Gilligan’s island where the people from Puerto Rico come by ferry to barbecue. It is a nice place. Trip 4.0 nm, Average: 3.5, distance 2013-2014: 5277 nm. --------------------------------------------------------------------------

“Tiediedie die die die du die,” het is vijf uur ’s ochtends en een vrolijk melodietje uit de telefoon schalt als wekker door de kajuit. “Oef, wat is het vroeg. Heb jij zin om op te staan?” vraagt Dennis. “Niet echt,” antwoord ik. De telefoon gaat uit en we draaien ons nog eens lekker om. Nog steeds vroeg, om 8:00 uur trekken we het anker uit de grond. We gaan niet meer naar Ponce (dik 20 mijl) maar naar een plekje achter Gilligan’s Island (slechts 4 mijl). We hebben geen spijt van ons beetje uitslapen. Gilligan’s Island is erg leuk. We varen de dinghy door geulen in de mangroven. Op het eiland zelf zijn hele families met koelboxen onder de mangroven neergestoken. Ze zijn hier met de ferry naar toe gekomen. De Puerto Ricanen weten wel wat picknicken is. De barbecues worden aangestoken en heerlijke geuren bereiken ons. Wij zwemmen weer terug naar ons bijbootje en gaan aan boord soep eten. Ook lekker.

Vrijdag 31 Januari 2014 Puerto Rico, Van Parguera naar Baya de Guanica

Two years ago I went to the hairdresser in Baya Guanica and I am looking forward to go again. But unfortunately the hairdresser has disappeared. Trip 16.3 nm, Average: 5.3, distance 2013-2014: 5273 nm. -------------------------------------------------------------------------- “Als je haar maar goed zit …!” Het lijkt onzin deze slogan van de kapper, maar ik ben het al weken meer en meer eens met deze uitspraak. Het is inmiddels drie maanden geleden dat ik bij een kapper ben geweest. De laatste keer was in de VS in Massachusetts. In de Bahamas heb ik geen kapper gezien, maar vanmiddag gaat het gebeuren. Twee jaar geleden waren we ook in Baya de Guanica en daar ben ik toen prima geknipt. Je moet het altijd maar afwachten met een vreemde kapper. Meestal gaat het goed, maar in Las Palmas op Gran Canaria heeft een mede cruiser het werk van de kapper afgemaakt en na een bezoek aan de kapper op Dominica durfde ik wekenlang mijn petje niet meer af te zetten. “Hier was het,” zeg ik met enige twijfel in mijn stem. Het gebouwtje WAS inderdaad een kapsalon, maar nu ziet het er verlaten uit. Binnen is het leeg. Helaas, zo gaan de zaken hier. Balen! Verder ziet Baya de Guanica er verzorgder uit dan in onze herinnering van twee jaar geleden. De tuinen zijn beter onderhouden en er ligt beduidend minder zwerfvuil langs de kant van de weg.

Donderdag 30 Januari 2014 Puerto Rico, Van Puerto Reaal naar Parguera

In the night and early morning there is little wind in the waters around Puerto Rico. So we leave early in the morning to go on engine to Parguera. Just before the anchorage we see moorings for day use. We take a break and snorkel between the mangroves. There are a lot of fishes between the roots. In the afternoon we sail to the anchorage and take a little walk through the village. The main excursion is to go by boat to a fluorescent bay. We get more of that eastwards. Trip 23.3 nm, Average: 4.2, distance 2013-2014: 5259 nm. --------------------------------------------------------------------------

“Wow, wat is dit mooi!” roep ik naar Dennis. Dennis snorkelt een stukje verderop en steekt net zijn hoofd boven water. Ik sta met mijn voeten in het zand tussen de mangroven. Iets verderop is de vaargeul. Daar is het water diepblauw en hebben de golven witte schuimkoppen. Op de achtergrond zijn de hoge groene bergen van Puerto Rico. Bodyguard ligt zo’n twee honderd meter achter ons aan een mooring. Er zijn een stuk of tien moorings voor dagrecreatie. Momenteel zijn wij de enige boot hier. In de nacht en vroege ochtend is er in de wateren rondom Puerto Rico nauwelijks wind. Wij benutten dat door ’s ochtends vroeg te vertrekken en over een rustige zee tegen de trade wind in te motoren. Het is vroeg opstaan en om half zes varen. Het voordeel is wel dat je vroeg op de plaats van bestemming bent, zodat er nog alle tijd is voor een snorkelstop. Het water is door het zand niet kristalhelder maar de wortels van de mangroven zijn erg indrukwekkend onder water. Langs de wortels is het zo’n anderhalve meter diep en tussen de wortels zitten vele vissen verstopt. We zwemmen tegen de stroom in door geulen tussen de mangroven en laten ons met de stroom mee weer terug drijven.

In de middag varen we naar de ankerplaats voor Parguera. Met het bijbootje roeien we naar de kant. Er is een leuke boulevard en de grootste attractie is met een boot naar een baai waar fluorescerend water is. Onze buren van een grote catamaran gaan deze excursie doen. Meer naar het oosten komen nog meer van dit soort baaien en wij stellen het nog even uit.

Zondag 26 Januari 2014 t/m woensdag 29 januari 2014 Puerto Rico, Puerto Reaal: anchor winch reparation

The marina is very friendly. We can tie up our dinghy free. In the village are a ship chandler, a hardware store and a little grocery. A few days Dennis is busy installing the new winch. He is successfully! Luckily we had a spare one on the boat. Every morning and evening in the twilight zone the pelicans go hunting around our boat. We love to watch their show. --------------------------------------------------------------------------

De marina van Puerto Reaal is heel relaxed. We mogen zonder kosten onze dinghy stallen. In het plaatsje is een watersportzaakje, een hardware store en een kleine supermarkt. Terwijl Dennis druk is met het vervangen van de ankerlier, laat ik de enige wasmachine van de marina overuren maken in de vroege morgen. Hij kost slechts één dollar en veel mensen, ook lokalen zonder boot, komen hier hun was doen. Een paar dagen is Dennis in de ochtend en late middag met succes op het voordek aan het sleutelen. Midden op de dag is het te warm. We draaien meteen de ankerketting om, zodat we weer een nieuw stuk hebben dat we het meest gebruiken. 40 meter ankerketting ligt gebruiksklaar in de ankerbak. 20 meter ketting ligt onder de vloer in de kajuit voor een betere gewichtsverdeling.

Blijkbaar zit er veel vis in deze ankerbaai. Elke ochtend en avond rond schemering gaan tientallen pelikanen rondom de boot op jacht. Ze glijden rakelings langs het water, stijgen op, laten zich in het water plonzen en meestal zie je ze daarna een flinke vis doorslikken. ’s Ochtends worden we wakker van hun geplons. Wij genieten twee keer per dag van hun show. Er ligt nog één andere cruiser voor anker:een Amerikaans gezin op een catamaran. De kinderen komen bij ons een praatje maken en de volgende dag worden wij op de koffie uitgenodigd. We wisselen onze pilot van de Amerikaanse oostkust tegen die van hun van de Virgin Islands (Maagdeneilanden).

Zaterdag 25 Januari 2014 Puerto Rico, Van Mayagueez naar Puerto Reaal

The anchor winch needs to be replaced. Luckily we have a spare new one on the boat. We sail to Puerto Real. This is a very protected anchorage. Unfortunately there is no mooring available for us. So we anchor on our spare anchor with a little chain and a long rope. Trip 11.8 nm, Average: 4.0, distance 2013-2014: 5239 nm. -------------------------------------------------------------------------- Het blijkt dat de ankerlier het helemaal begeven heeft. Hij vertoonde al kuren en gelukkig hebben we in het voorjaar samen met de verf een nieuwe ankerlier naar de VS laten verschepen. In Puerto Reaal is een marina en daar zijn ook moorings. Een mooring is ideaal om je ankerlier te vervangen. We varen in krap drie uur naar het twaalfmijl zuidelijker gelgen plaatsje Puerto Reaal. De moorings zijn helaas niet beschikbaar. In de marina vinden we te warm en te duur. De ankerbaai is goed beschut en we gaan op ons reserve anker (lichtgewicht Fortress) liggen met een klein stukje kettingvoorloop en de rest lijn. Er is hier geen koraal dus we hoeven niet bang te zijn voor doorschavielen.

Donderdag 23 Januari 2014 en 24 januari 2014 Puerto Rico, Mayagueez: Clearing in

Two very kind women take us by car to the customs. We check in. It is very formal, but we can stay. We go to the grocery. The prices here are lower than in the USA and much lower than in the Bahamas. I buy Guingambo (okra) for the first time in my life and fry this with pepper and rice. I like it, Dennis not. It is fine to have fresh vegetables and fruit onboard again. -------------------------------------------------------------------------- Dennis is vanochtend, netjes volgens de regels, alleen de kant op geweest om de douane te bellen. Het viel nog niet mee om in de vroege ochtend iets te vinden waar je kunt bellen. Uiteindelijk lukte het bij een sociale buurtorganisatie. De douane wil ons samen op hun kantoor zien en de vrouwen van de buurtorganisatie bieden Dennis aan om ons daarheen te brengen. Om één uur stappen we samen in een grote fourwheeldrive. De dames zetten ons bij de douane af, nadat ze ons eerst hebben laten zien waar de supermarkt zit. De douaneformaliteiten komen ons bekend voor van twee jaar geleden. We moeten door een metaaldetector heen en onze tassen worden gescand. We schrijven in een boek hoe laat we het gebouw zijn binnengekomen en verwachten nu ergens naar het binnenste van het gebouw te worden geleid. Twee stappen TWEE STAPPEN zetten we en dan zijn we voor het juiste loket. Je kan ook doorschieten met alle regels en procedures. De man achter het loket met tralies en glas neemt met blauwe operatiehandschoenen onze paspoorten aan. Alsof we onze keurige documenten net uit de vuilnisbak gevist hebben. We zeggen er maar niets van en doen net zo gewichtig mee. We mogen blijven en krijgen een paar stempels in onze paspoorten.

We lopen naar de supermarkt. De prijzen zijn hier een stuk lager dan in de VS en heel veel lager dan in de Bahamas. Ik stort me op de groenten en het fruit. Dennis gaat op zoek naar frisdrank en chips. Ik vind een soort groene boontjes ‘Guingambo’. Een lokale man vertelt me dat ik ze een half uur moet koken en dat ze erg lekker zijn in salades of bij de rijst. Op internet vind ik de ons meer bekende naam: ‘okra’. Ik vind ook een roerbakrecept met paprika en rijst. Dit is een stuk sneller dan een half uur koken. Ik vind het lekker, Dennis vindt het maar zo zo. We ontdekken een steiger van een soort yachtclub dichtbij de supermarkt en de volgende dag leggen we ons bootje daar en vullen we onze voorraden verder aan. Heerlijk om weer allemaal verse spullen aan boord te hebben.

Vrijdag 17 Januari 2014 t/m woensdag 22 januari 2014 Van Bahamas, Exumas, Black Point naar Puerto Rico, Mayagueez

In 6 days we sail to Puerto Rico. The first 3 days we really sail. The last three days we use the engine a lot. But we choose to go on because the weather is light. A big black bird sails a half day with us to rest and we like the company, but we don’t like the shit. Close to Baia de Samana we see 4 humback whales, impressive! In the Mona Passage we change our furling genoa for the high aspect jib. Not easy on the waves. Trip 742.5 nm, Average: 4.9, distance 2013-2014: 5227 nm. --------------------------------------------------------------------------

Drie dagen lang zeilen we met een noorden tot noordoostenwind naar het zuidoosten. Daarna motorzeilen we nog drie dagen tegen de wind en golven in en dan zijn we in de Carieb. We besluiten niet op één van de verre eilanden van de Bahamas of de Turks and Cacois te stoppen, omdat het licht weer is. Zaterdagmiddag probeert een grote zwarte vogel op ons voordek te landen. Op het laatste moment vindt hij het toch te veel hobbelen en maakt hij een doorstart. Dennis ligt even op de bank en ik houd wacht en kook intussen het avondeten. Elke vijf tot tien minuten loop ik naar buiten om even om me heen te kijken. Voor niets, rechts niets. De zeilen staan goed, de koers klopt. Plotseling zie ik in mijn linkerooghoek iets bewegen. Ik schrik me rot en slaak net geen gil. De grote zwarte vogel zit nu op het zonnepaneel en kijkt me doodmoe aan. “Blijf maar lekker zitten en rust even uit,” zeg ik zachtjes en ga naar binnen. De hele dag voel ik me een beetje katterig en doe ik niets dat niet echt hoeft, maar voor de vogel ga ik me uitsloven. Ik leg een antislipmatje op de kuiprand en zet daar een schaaltje water op. Ook krijgt hij een stukje van mijn nog rauwe barracuda. De vogel heeft geen interesse, maar hij verhuist wel naar een comfortabelere plek. Op het canvas van de ingerolde zonnetent. Het is wel gezellig om samen met de vogel de nacht in te gaan, al zijn onze conversaties niet zo plezierig. Voor me zie ik een groot oranjegeel licht opdoemen. Het lijkt wel een cruiseschip. Ik ga naar binnen om op het computerscherm te kijken. Het cruiseschip zit nog steeds bakboord van ons. Weer naar buiten met verrekijker, maar die hoef ik niet te gebruiken … het is de maan. De maan is bijna vol en hij komt prachtig verlicht op. “Wat doe je allemaal druk,” zegt de vogel. Het is natuurlijk gewoon mijn eigen gedachte. “Heb je nog nooit de maan op zien komen of zo.” “Jawel maar nog nooit zo mooi als dit keer.” We zeilen hoog aan de wind en met de hand zeilt de boot net iets sneller en comfortabeler dan op de stuurautomaat. Ik ga aan de lage kant zitten, zover mogelijk bij de vogel vandaan. De vogel zit te slapen, maar hij merkt het direct als ik even naar hem kijk. “Mens, let op je koers,” lijkt hij dan te zeggen, “Ik doe gewoon even een dutje.” De avond vliegt voorbij en de maan geeft steeds meer licht. De volgende ochtend vliegt de vogel op een onbewaakt ogenblik weg. Uiteraard heeft hij eerst de hele boel onder gescheten. De bakjes water en vis staan onaangeroerd. De noordenwind komt pas woensdagavond en we overwegen een tussenstop in de Dominicaanse Republiek. We zien een beetje op tegen het inklaren dat sowieso al rond de 50 dollar kost, maar meestal vragen de corrupte ambtenaren om meer met allerlei toeslagen en gaat het erom wie de langste adem heeft. Om een paar dagen te blijven liggen, is deze kust niet beschut genoeg en wij zijn bang ‘gevangen’ te raken. We besluiten door te zeilen. Jammer, want de kust ziet er prachtig uit. Volgende keer maar eens een haven aan de zuidkust aandoen voor een tocht door het binnenland.

Dinsdagmiddag voor de Baia de Samana zie ik in het diepblauwe water twee azuurblauwe vlekken als in het ondiepe water van de Bahamas. Walvissen, weet ik onmiddellijk. Twee humback whales zwemmen ons voorbij en gaan zo’n twee honderd meter sierlijk onderwater met een grote staart omhoog. Wow! Een half uur later zien we er nog twee. Machtige dieren! Dinsdagavond varen we de Monapassage in. De Monapassage loopt tussen de Dominicaanse Republiek en Puerto Rico en is een berucht vaarwater. Wij zijn hier nu met rustig weer. We moeten kruisen en gaan voor het eerst midden op zee onze rolgenua verwisselen voor de high aspect fok. We hebben deze fok sinds New Foundland niet meer opgehad en moeten twee keer de schoten verwisselen, voor we ons herinneren dat deze binnen de stagen door moeten. Pfff, vermoeiend!

Woensdag aan het eind van de middag varen we langs het eilandje Isla Desecheo. s’ Avonds om 23:00 uur varen we de baai van Mayagueez binnen. Tot onze verbazing liggen er geen andere boten voor anker. Na zes dagen op zee zijn we er! Het anker gaat maar moeizaam omlaag. We bellen, netjes volgens de regels, de douane, maar er neemt niemand meer op.

Donderdag 16 Januari 2014 Bahamas, Exumas, Van Warderick Wells Cay naar Black Point

In the morning we sail by engine to Black Point. There is a tap where you can get free fresh water. The ship with fresh groceries has come. We buy fresh vegetables and canned Cola and just before dark we slip through the hole in the rocks to the deep water. Caribbean here we come! Trip 25.2 nm, Average: 5.3, distance 2013-2014: 4486 nm. -------------------------------------------------------------------------- In de ochtend varen we op de motor naar Black Point. Dennis pikt een internetsignaal op en we kunnen vanaf de boot onze mail snel bekijken en het weer downloaden. Het ziet er inderdaad veel belovend uit. Op de kant tanken we onze jerrycans vol bij het dorpskraantje. Het winkeltje is gesloten. De eigenaresse staat op de kade om de nieuwe voorraad in ontvangst te nemen. Aan de kade ligt inderdaad een schip en het ziet er zwart van de mensen. De spullen worden verder over het eiland vervoerd met grote pick ups, golfkarren en op de nek van mensen. De zakken die zij sjouwen zien er heel wat groter uit dan die jerrycans waar ik mee loop. En zij moeten ook vast een heel stuk verder. Mijn jerrycans zijn direct een stuk lichter. Aan het eind van de middag gaat de winkel open. De dozen staan gewoon her en der op de grond. Er ligt een groot mes bij: Help yourself. Ik snijd dozen open en stop enthousiast een doosje hagelwitte knetterharde verse champignons in mijn mandje. Dat is lang geleden. Verder pak ik paprika’s, wortelen, twee houdbare broden en een houdbare melk. Dennis pakt een tree blikjes Cola en Ginger Ale van de stapel. Flessen frisdrank verkopen ze hier niet. Mensen hebben blijkbaar net genoeg geld voor een blikje. De blikjes kosten normaal 1,45 dollar per stuk en de verkoopster vindt dat blijkbaar een beetje te gek als je 48 blikjes koopt. Het maakt Dennis niet uit. Je bent frisdrank verslaafd of je bent het niet. We krijgen een korting van 20 dollar. Het afrekenen verloopt wat rommelig en eenmaal aan boord blijk ik twee flessen houdbare melk in mijn tas te hebben, terwijl ik er maar één in mijn mandje gezet had. De verse appels en champignons zijn helaas niet meegekomen. Wat vind ik dit jammer! We takelen opnieuw het bijbootje op het voordek en met het laatste restje daglicht zeilen we tussen de indrukwekkende rotsen het diepe water op. We zijn onderweg, het is gelukt!

Woensdag 15 Januari 2014 Bahama’s, Exumas Van Warderick Wells naar Black Point en verder oostwaarts

Weatherrouter Chris Parker mentions a good wind to sail east. We want to use that wind and start to prepare our passage southeast. -------------------------------------------------------------------------- “Boy o boy, dit is een pracht wind om naar het oosten te varen,” zegt weergoeroe Chris Parker om half zeven op de SSB-zender. Wij hebben onze oren gespitst. Die is voor ons. Deze wind willen we niet laten lopen. Er komen drie zwakke koufronten over en die geven een goede noordenwind niet te hard zoals met een sterk front en drie dagen lang. De prachtwind komt eigenlijk iets te vroeg. We hadden nog graag naar Staniel Cay en Georgetown gewild. Maar ja drie dagen noorden wind is zonde om te laten lopen als je naar de Carieb wilt. We gaan de boot voorbereiden. Van de laatste bleekselderij en wortel maak ik een grote pan tomatensoep voor onderweg. Omdat er verder geen verse groenten aan boord zijn, kan ik geen maaltijden vooruit koken. Ik kook wel alvast wat rijst en pasta en stop dat in druk- en sluitzakjes, zodat we die onderweg alleen maar hoeven op te warmen. We hijsen de dinghy aan dek en zijn klaar voor een vroeg vertrek morgen. We gaan naar Black Point. Men zegt dat daar op woensdag of donderdag de verse groenten aankomen.

Maandag 13 Januari 2014 t/m dinsdag 14 januari 2014 Bahamas, Warderick Wells Cay: days in paradise

Our intention was to stay one full day in Warderick Wells. It become 4 nights. It is so beautiful here. An Australian man says he has been in 45 countries but this is one of the most beautiful places he has ever been. We hike over the island. Enjoy the view on Boo Boo Hill. We go snorkeling and see 4 big rays. Very impressive. Dennis goes diving with Tactical Directions. We have a pot luck on one of the catamarans with 10 persons. Amazing how much space you have on such a boat. --------------------------------------------------------------------------

Het was de bedoeling om één volle dag bij Warderick Wells Cay te blijven. Het worden er drie. Het is hier zo mooi en zo gezellig. Een Australiër zegt dat hij in 45 landen is geweest, maar dat één van zijn mooiste plekken is. We maken een wandeling over het eiland en beklimmen Boo Boo Hill. Op de heuvel hebben we een prachtig uitzicht op de baai. Het ondiepe water is lichtblauw en bijna wit, terwijl de diepe geul met moorings donkerblauw is. Prachtige kleuren.

Boven op de heuvel ligt een stapel wrakhout waar mensen hun bootnaam op geschilderd of ingekrast hebben. Er liggen juweeltjes bij. Snorkelen is hier geweldig. Het water is superhelder. We varen met de dinghy naar een snorkelmooring en laten ons in het water zakken. Het stroomt, dus we houden ons aan het bootje vast. We zien vier grote roggen zwemmen. Ze zijn zo’n drie meter groot en hebben een staart van wel vier meter lang. Ze keren om en komen een rondje om ons heen zwemmen. Dit is indrukwekkend! Een beetje te indrukwekkend en we gaan weer in het bootje zitten en kijken vanaf boven naar deze imposante dieren die zwemmen alsof het roofvogels zijn. Als ze vertrokken zijn, ga ik opnieuw het water in en Dennis laat zich met de dinghy mee drijven, zodat ik niet tegen de stroom in hoef terug te zwemmen. Ik laat me heerlijk drijven en zwem af en toe iets naar links of naar rechts om het koraal en de prachtige gekleurde vissen te bewonderen.

Vlakbij de boot laat ik me bovenstrooms opnieuw in het water zakken om met de stroom mee naar de boot te zwemmen. Ik zie een grote barracuda langs zwemmen. Het onderwaterleven is hier echt super en mensen die nooit hun hoofd onderwater steken missen de halve wereld. Dennis gaat duiken met Tony en Michelle van Tactical Directions. Ik pas intussen op de dinghies en laat me met hen meedrijven. Bij het eind van de tweede duik probeert een zuigvis, Remora, van zo’n 60 cm zich aan Michelle vast te zuigen. Ik help haar snel in het bootje. De vis zwemt naar Dennis. Het lukt hem om de zuigvis weg te trappen. Een Remora is niet gevaarlijk, maar echt prettig is zo’n dier ook niet. We worden samen met de andere boten uit het netje, Australiërs en Kiwi’s, uitgenodigd voor een Pot Luck aan boord Out of the Bag. Iedereen moet iets te eten maken. Ik maak een bonensalade en een koolsalade. Heel veel anders, behalve blikvoer, hebben we niet meer aan boord. De andere boten zijn groter en hebben vriezers. Zij komen aan met runderstoofschotels uit de snelkookpan en kant en klare lasagne. Een catamaran is een heel geschikte boot voor een etentje. We zitten met 10 personen in de kuip en niemand zit elkaar in de weg. Heel gezellig! De grote boten hebben veel elektronica aan boord: watermaker, magnetron, vriezer, toaster en zelfs airconditioning. Ze hebben veel elektriciteit nodig en in de zoute vochtige omgeving gaat er nogal eens iets stuk. Dennis verdient stukken vis en biefstuk. Ook wordt de vierde nacht op de mooring voor ons betaald.

Zondag 12 Januari 2014 Bahamas, Exumas, Van Shroud Cay naar Warderick Wells Cay

Beating the wind we sail in one leg to Warderick Wells, part of Exuma Cays Land and Sea Park. Yesterday we reserved a mooring (VHF 09, after an announcement on VHF 16). A mooring costs 15 dollar a day for ships under 40 foot, like us. You have to pay, but then you are moored very protected with a view like you are in paradise. At the end of the afternoon we have a sundowner with almost all the boats in the bay. Trip 20.8 nm, Average: 4.5, distance 2013-2014: 4461 nm. -------------------------------------------------------------------------- Hoog aan de wind zeilen we in de ochtend naar Warderick Wells. Warderick Wells is sinds 1958 een nationaal park. Je mag er niets in het water of op het land weggooien en je mag nog geen schelpje in je zak steken. In het "North Field" is ankeren niet toegestaan. In deze prachtige geul moet je op een mooring. Op de heenweg vonden we dit te veel regeltjes en gingen we niet betalen voor een overnachting als je op zo veel plekken gratis kunt ankeren. Iedereen die hier ooit geweest is, is er zo enthousiast over dat wij gisteren ook een mooring gereserveerd hebben via de marifoon. Koza en Balvenie volgden snel en maakte ook een reservering. Vlak voor het ingangskanaal wordt het water ondieper en kunnen we de moorings, mooi beschut tussen twee eilanden, zien liggen. Het ziet er paradijselijk uit. We pikken onze mooring op en duiken in het kristalheldere water. Er komen nog twee boten uit het radionetje: twee catamarans Out of the Bag en Tactical Directions. We maken zwemmend contact met Out of the Bag.

Als we bij hen aan boord zitten, zwemt er een nurse shark van ongeveer 2 meter lengte onder hun boot door. Ze schijnen niet kwaadaardig te zijn. ’s Avonds komen vrijwel alle boten naar het strand voor de sundowner. We maken kennis met Tactical Directions. Op het strand staat een skelet van een potvis van 51 voet. Een levend exemplaar zagen we tussen New Foundland en Labrador.

Zaterdag 11 Januari 2014 Bahamas, Exumas, Shroud Cay: dinghy and kayak expedition in the mangroves

We explore the mangroves south of the anchorage by dinghy and kayak. At the end we are at the ocean. This is beautiful: the white beach and the water in all colors blue. At the end of the afternoon we have a drink on the beach with the crew of four boats; a ‘sundowner’. --------------------------------------------------------------------------

Het is rustig weer en we blijven nog een dag hier liggen om opnieuw met het rubberbootje en de kayak de mangroven te verkennen. Ditmaal gaan we naar de kreken in het zuiden. Aan het eind komen we bij een groot strand.

Het is laagwater en we lopen over het strand naar de andere kant van het eiland. Ik probeer dit plaatje in mijn geheugen te griffen. Het is net een schilderij: het hagelwitte zand, het lichtblauwe water in de kreek en het donkerder blauwe water in de oceaan met witte schuimkoppen.

We voelen ons ontdekkingsreizigers, er is hier niemand anders. Tegen de tijd dat de zon ondergaat, varen vier dinghies met wat te drinken en te snacken naar het strand voor een gezellig samenzijn; ‘sundowner’.

Vrijdag 10 Januari 2014 Bahamas, Exumas, From Ship Channel Cay to Shroud Cay via Allans Cay

We sail to Allans Cay using only the genua. We anchor between the islands and swim to shore to see the Iguanas. There are a lot. When we are back on Bodyguard three big powerboats loaded with tourists come to the beach. In the afternoon we continue to Shroud Cay where we explore the small waters between the mangroves by dinghy and kayak. Wonderful and crystal clear water. Trip 24.9 nm, Average: 4.8, distance 2013-2014: 4440 nm. ------------------------------------------------------------------------

We zeilen alleen op de genua in een uurtje naar Allans Cay. We ankeren tussen de twee eilandjes en zwemmen naar het strand om de leguanen te bekijken. Ik heb wat witte kool blaadjes in een plastic zakje in mijn zwempak gedaan en daar komen ze gretig op af. Er zitten er tientallen op het strand: grote, kleine met indrukwekkende staarten.

We waren net op tijd, want als we aan boord aan de koffie zitten komen er drie grote powerboats na elkaar die drommen toeristen op het strand laten. Een minuut of vijf krijgen de toeristen en dan scheuren de speedboten weer weg en keert de rust. De leguanen hebben veel te veel fout eten gekregen. In de middag varen we verder naar Shroud Cay. Balvenie en Koza uit het radionetje liggen er al. We laten de dinghy en de kayak te water en gaan de geulen tussen de mangroven verkennen. Dennis sleept mij met de dinhy er heen. We gaan met twee bootje sneller in plané dan wanneer we samen in de dinghy zitten. In de geul ga ik peddelen en Dennis vaart met het motorbootje vooruit. Prachtig is het hier en het is geweldig om door de smalle kreken tussen de mangrovenwortels te varen. Het water is kristalhelder en je ziet de vissen zwemmen.

Donderdag 9 Januari 2014 Bahamas, Van Eleuthera, Hatchet Bay naar Exumas, Ship Channel Cay

A lightwind sailing day to Ship Channel Cay. We go snorkeling at the rocks. The water gets more colourful with fishes and coral than more north. Trip 43.6 nm, Average: 4.8, distance 2013-2014: 4415 nm. -------------------------------------------------------------------------- Van een mooring wegvaren is eigenlijk het makkelijkst wegvaren van alle wegvaaropties. Je hoeft geen anker op te halen of stootwillen op te ruimen. Je gooit gewoon de mooringlijn in het water en vaart weg. Om half acht varen we opnieuw door het gat in de rotsen. Het is een licht weer zeildag en om 16:00 uur laten we het anker vallen bij Ship Channel Cay. Hier lagen we in 2012 rondom Koninginnedag een paar dagen verwaaid. We duiken meteen het water in en genieten van het onderwaterleven bij de rotsen. We komen echt al een stuk zuidelijk, want het koraal en de vissen worden al talrijker en kleurrijker.

Woensdag 8 Januari 2014 Bahama’s, Eleuthera, Hatchet Bay: Glass Window en grotten

Eleuthera is about 75 nautical miles long. In the north the island is very small, only a brigde wide. It is called the Glass Window, because the rock was an arch that you could look through. The arch was blown away by a hurricane and now there is a bridge but also the bridges sometimes are damaged by the hurricanes. We get a ride to this point and the view is phenomenal. We see the deep blue ocean with white waves at the north side and the calm teal shallow water at the south side, a big contrast. We have a drink in the Rainbow Inn, more to the south of Hatchet Bay. In the afternoon we visit the caves and Dennis walks with a couple from Austria through the tunnel from about a mile. My flashlight was too weak to see it well and I prefer to be on the ground instead of under it. Back on the boat we had 6 different cars who took us and we found sitting in the back of a truck the most exciting. All the people we met were very friendly and we look back at a wonderful day. We saw so many beautiful things. --------------------------------------------------------------------------

Eleuthera is één van de grotere eilanden van de Bahamas. Het is zo’n 75 nautische mijlen lang. In het noorden is een heel smal punt, Glass Window. Het eiland is hier slechts een weg breed, feitelijk een brug, en het uitzicht moet daar prachtig zijn. Vroeger was er een rots die door de golven uitgehold was, maar een orkaan blies de rots weg. Tegenwoordig is er een brug, maar ook de bruggen worden soms door orkanen vernield. Wij gaan proberen er heen te liften. Het duurt even voor we een lift krijgen. Er zijn ook lokale mensen aan het liften en zij gaan blijkbaar voor. Na ongeveer een half uur krijgen we een lift van een man die met zijn dochter en kleindochter op weg is naar een plaats in het noorden. We mogen instappen en hebben een gezellige rit. De man blijkt ook zendamateur te zijn.

Het uitzicht bij de Glass Winddow is fenomenaal. Aan de noordkant beuken de golven op de ruige kust door de harde noordenwind. Aan de zuidkant is het azuurblauwe water kalm, een groot contrast. Bij de Glass Window persen de golven zich in de versmalling. Het water kolkt en er hangt een zoute mist van de opspattende druppels. Het is erg spectaculair hier. We blijven ongeveer een uur kijken en steken dan onze duim op. De eerste de beste auto stopt en wij klimmen in de laadbak van de truck. Het is een avontuurlijke rit terug met prachtig uitzicht op het heuvelachtige landschap van Eleuthera.

We zwaaien even naar Bodyguard die nog veilig achter de mooring ligt en bij een restaurant Rainbow Inn stopt de chauffeur om een andere lifter op te pikken. We vragen of hij weet waar de grotten zijn en ze blijken vlakbij de boot te zijn. We zijn er al lang voor bij. We stappen uit, ontdekken dat we in the middle-of-nowhere staan en besluiten wat te gaan drinken bij het restaurant en meteen te e-mailen en internetten. Het restaurant is gezellig, de prijzen normaal en het uitzicht geweldig. Er komen ook twee Oostenrijkers met een huurauto wat eten. We liften weer terug naar Hatchet bay en stappen daar tot onze verbazing in een kleine auto bij een wat oudere vrouw. Ze verontschuldigt zich voor haar kleine auto, maar haar man had deze voor haar gekocht. Zelf had ze liever een wat grotere gehad om meer mensen te kunnen meenemen, voornamelijk naar de kerk. Ze wijst ons waar de grotten zijn en rijdt zelfs de onverharde weg op om ons de ingang te wijzen.

De grotten bestaan uit een heel gangenstelsel en je kunt een wandeling van bijna een mijl onder de grond naar de kust maken. De batterijen van onze koplampjes zijn al ver leeg en ik kan het niet goed zien om comfortabel te lopen over de ongelijke soms gladde stenen en wil weer terug.

De twee Oostenrijkers komen net aanrijden als wij naar buiten gaan en Dennis gaat met hen opnieuw de grot in. Een half uur later hoor ik hen over de onverharde weg terugkomen. Als we bij de boot zijn, hebben we in zes verschillende auto’s gezeten en we zijn onder de indruk van al het moois dat we vandaag gezien hebben. ’s Avonds praat Dennis met de zendamateur die ons als eerste een lift gaf. We geven hem het adres van onze website maar deze 71 jarige man bekent dat hij niet met internet overweg kan. Wij adviseren hem de hulp van zijn kleindochter in te roepen. Zij zat met haar smartphone te spelen in de auto.

Dinsdag 7 Januari 2014 Bahama’s, Eleuthera, Hatchet Bay: boodschappen

Alicetown looks a bit unmaintained. The houses needs to be painted. We find a shop that sells groceries and hardware at the same time. The fresh groceries are brought in by ship on Thursday. We bay a machete to open the coconuts but we cannot find a good coconut with fluid inside. -------------------------------------------------------------------------- Alicetown ziet er wat verwaarloosd uit. De huizen schreeuwen om een verfbeurt en veel mannen hangen, blijkbaar werkloos, maar wat rond. We komen bij een winkel en het is zo’n winkel waar ze werkelijk van alles hebben. Groenten en fruit, maar dan in een dusdanige staat dat je het vandaag of uiterlijk morgen moet opeten. Het brood en de melk zijn al op. De winkel wordt elke donderdag opnieuw bevoorraad door een schip. We zien één naaimachine staan en één slijptol liggen en jawel ze hebben ook een machete. We kopen zo’n levensgevaarlijk hakmes en slaan wat kokosnoten uit een boom maar geen enkele klinkt alsof er vloeistof in zit. We wachten nog even met het uitproberen van de machete.

Maandag 6 Januari 2014 Bahama’s, Eleuthera Van Royal Island Harbour naar Hatchet Bay via Current Cut

We go through the Current Cut to Hatchet Bay. In the Current Cut the current can be 6 knots. Around slack, one to two hours after high or low water Nassau, the current is minimal. The flood runs eastwards. We manage well through the cut but have to steer very well after the Cut with the side currents. At Hatchet Bay we go through a narrow entrance between the rocks. We pick a free mooring in the very protected anchorage, it is more a pond. It is warm and very humid. At night it rains a lot. Trip 26.2 nm, Average: 4.5, distance 2013-2014: 4372 nm. --------------------------------------------------------------------------

Er komt weer een koufront over en dat betekent een flinke noordenwind. Hatchet Bay op Eleuthera is heel beschut en wij zetten onze koers daarnaar uit. Je kunt via het Fleming Channel of via een kortere weg door de Current Cut. De Current Cut lijkt ons mooi en volgens ons boek moeten we rekening houden met een stroom die kan oplopen tot 6 knopen. Tijdens vloed stroomt het in de Current Cut naar het oosten, de richting die wij opmoeten. Eén tot twee uur na hoog- of laagwater in Nassau is het slack en staat er de minste stroom in de doorsteek. Rond half acht is dat voor ons. We varen om zeven uur weg en zijn om half negen bij de Current Cut. Met 2,5 tot 3 knopen stroom mee vliegen we er doorheen. Na de doorsteek is het goed opletten want de flinke dwarsstroom zet ons een flink eind opzij en te veel naar buiten is het ondiep. Tussen de kleine rotseilandjes staat het water iets hoger dan op het grote water waar wij opvaren en vogels zitten daar strategisch te vissen. Bij Hatchet Bay moeten we opnieuw door een klein gaatje in de rotsen en dan zijn we op een soort binnenmeer. Wij gaan zo dicht mogelijk bij de kant liggen op een gratis mooring zodat we morgen goed beschut liggen voor de harde noordenwind. Het is warm rond de 28 graden Celsius en erg vochtig, meer dan 90%. Niet echt lekker. ’s Nachts valt de regen met bakken uit de hemel.

Zondag 5 Januari 2014 Bahama’s, Eleuthera Royal Island Harbor: rustig achter anker

There is a strong south wind so we stay in the bay. In the afternoon we walk over the island. We have a little chat with the Swedish boat Unicorn. -------------------------------------------------------------------------- Er staat een harde zuidenwind en we blijven rustig in de beschutte baai liggen. We verkassen wel iets verder van de ingang. ’s Middags roeien we naar de kant en maken we een wandeling over het eiland. De beheerder vertelt ons dat voor de economische crisis er grote plannen met het eiland waren. Er was een marina gepland en er zouden villa’s komen voor de rijken der aarde. Het heeft dus ook goede kanten zo’n crisis. Wij houden meer van een leeg eiland. Op de terugweg zeggen we gedag tegen de Zweedse boot: Unicorn.

Zaterdag 4 Januari 2014 Bahamas, Van Abacos, Little Harbour naar Eleuthera, Royal Island Harbor.

We wander if we can leave Little Harbour again, because the day before yesterday we entered with springtide. We manage to get out just before high water and sail to Royal Island Harbor. The sea is confused and we don’t feel very well. In the twilight zone we anchor at the two other boats in the protected bay. Trip 57.0 nm, Average: 6.2, distance 2013-2014: 4345 nm. -------------------------------------------------------------------------- Het is spannend of we Little Harbour weer uitkomen. We zijn hier eergisteren met springtij naar binnen gevaren en gisteren maakte Pete al grapjes over korting als we meer dan een maand zouden moeten blijven liggen. Gelukkig stuwt de oostenwind het water nog wat op en net voor hoogwater kunnen we de haven weer verlaten. Over een hobbelige zee zeilen we naar Royal Island Harbor. We voelen ons allebei niet echt geweldig op de onrustige zee en knappen enorm op van de groentesoep die ik nog in de koelkast had staan. Net met licht varen we de bank op en in de schemering ankeren we in de rondom beschutte baai. Er liggen nog twee andere boten voor anker.

Vrijdag 3 Januari 2014 Bahama’s, Abacos, Little Harbour: Kunstvoorwerpen bekijken

Somewhere around 1950 the sculptor Randolph Johnston arrived with his wife and children in Little Harbour with their schooner. Then there was nothing here. They lived in caves before the house was built. Pete’s Pub, from one of his sons, maintains the moorings and has a gallery with his fathers work, his own work and from local artists.The sculptures are mostly the animals around Little Harbour attached to wood from the ocean. Beautiful but expensive. We do like Dutch: watching watching without buying. Now there are more cottages in Little Harbour but it is still a beautiful place. -------------------------------------------------------------------------- Ergens rond 1950 zeilde de kunstenaar Randolph Johnston met zijn vrouw en kinderen in een schooner naar Little Harbour. Destijds was hier niets en de kunstenaar vond het een goede plek om aan zijn beelden te werken. De familie woonde in grotten tot er een huis gebouwd was. Nu heeft één van zijn zoons Pete een pub, Pete’s Pub. Hij beheert de moorings en verkoopt de kunstwerken van zijn vader, van zichzelf en van andere lokale kunstenaars. Er zijn nu meer cottages gebouwd, maar de sfeer is kleinschalig en alle wegen zijn zandwegen. De kunstwerken zijn prachtig. Meestal zijn het beelden van vissen, vogels, schelpen of het zeepaardje kunstig vastgemaakt en een stuk wrakhout of een tak die jaren in het water heeft gelegen. Het is prijzig en op de boot hebben we er geen ruimte voor dus wij genieten er even kort gratis van door goed te kijken (Kijken kijken niet kopen). Little Harbour is echt een prachtige plek.

Donderdag 2 Januari 2014 Bahamas, Abacos, Little Harbour: de haven in en kokosnoot eten

At 7:30 AM, an hour before highwater, we go in the harbour. We have a little bit more than a half foot under the keel. We pick a mooring and dinghy in a hurricane hole in the mangroves. After that we go ashore. All roads are sandyroads. The settlement looks nice. We enjoy the view on the ocean and pick a coconut. It takes 3 quarters to open it with a pocket knife. The harbor is popular by chartered catamarans from the Moorings and Sunsail. We check on internet how much such a boat will cost to rent for a week: more than 12,000 dollar! --------------------------------------------------------------------------

Om zeven uur zijn we het rollen zat en varen we een uur voor hoogwater de haven in. We komen er in met nog 20 cm water onder de kiel en kiezen een goed beschutte mooring voor de komende noordenwind uit. We lanceren de dinghy en varen er een stukje mee door een hurricane hole in de mangroven. Daarna wandelen we door het gezellige nederzettinkje met alleen maar zandweggetjes. We klimmen de heuvel op en genieten van het uitzicht op de oceaan en de beukende golven op de rotsen. We wandelen naar de andere kant van de baai.

Dennis is in staat met zijn lange lijf om een kokosnoot uit een palmboom te plukken. Maar nu nog open zien te krijgen en dat valt met een zakmes niet mee.

Na ongeveer driekwartier snijden, hakken, breken en zagen kan ik de heerlijke klappermelk opdrinken. Het vruchtvlees zelf is hard en na een paar hapjes heb je er wel genoeg van. De klappermelk is heerlijk voedzaam en als we later een lokale man met een machete en een open gehakte kokosnoot zien lopen, staat zo’n groot mes op onze verlanglijst. De haven is populair bij charterboten. Drie grote catamarans komen het haventje binnen en Dennis assisteert hen vanuit de dinghy met aanleggen. Er zit meer achter dan alleen maar behulpzaamheid. De meeste mensen kunnen er slecht mee manoeuvreren en wij zijn bang dat ze tegen ons aanvaren als ze de mooring missen. We hebben een klein internetsignaal in de ankerplek en we zoeken op hoe duur het is om een catamaran van 44,4 foot bij Sunsail voor een week te huren. We kunnen geen prijzen voor december meer vinden maar een weekje in maart kost, houd je vast, ongeveer 12.000 dollar! Je kunt er dan wel met z'n achten op.

Woensdag 1 Januari 2014 Bahamas, Abacos, Van Lynyard Cay naar net buiten Little Harbour

A beautiful day in the water and on the beach. Some speedboats come also to the beaches. At the end of the afternoon we sail to Little Harbour. We need high tide to get in. High tide is at 8 o’clock so we anchor just outside the harbor. The whole night we are rolling and Dennis sleeps badly. -------------------------------------------------------------------------- We doen een Nieuwjaarsduik en met een watertemperatuur van 24 graden is dat geen straf. Er komt een heel groot motorjacht bij het strand ten noorden van ons liggen en twee speedboten komen naar het strand ten zuiden van ons. Op zich hebben we nog een privéstrand maar het idyllische is er een beetje af. Die speedboot mensen zijn totaal andere gasten dan zeilers. Ze liggen op het strand in de volle zon, koelbox onder handbereik, radio aan en af en toe een stukje scheuren met de speedboot. Wij durven niet meer te lachen als één van hen z’n bootje op het strand heeft gevaren en vergeten is dat het laagwater wordt. Met z’n tienen duwen helpt niet, maar voor de 2x250 pk van de andere boot is het een peulenschil. Vroeger vonden we zoiets dom, maar na ons droogval avontuur in Tadoussac durven wij hier niets meer van te zeggen. Aan het eind van de middag varen we naar Little Harbour. De wind draait morgenochtend vroeg naar het zuidwesten en dan liggen we hier aan lagerwal. Little Harbour heeft een drempel voor de ingang waar we alleen met hoogwater overheen kunnen. We gaan iets buiten de haven voor anker. De golven uit de doorsteek komen hier net wel – net niet. Met zuidwestenwind zal het gerol snel minder worden, maar dat gebeurt niet. De wind drijft ons weer achter de rosten vandaan en de hele nacht liggen we te rollen.

For older journals, click here