2013 part 3: A dream come true, more adventures ahead... Archive

Dinsdag 31 December 2013 Bahamas, Abacos, Van Marsh Harbour naar Lynyard Cay

Strand Lynyard Cay

Gevulde eieren op tafel

Afraid of loud music and fireworks with all the parties tonight we sail to Lynyard Cay. Lynyard Cay is an small island with beautiful beaches. We anchor and swim to the beach. We celebrate Old and New together and have a wonderful evening while we play Machiavelli. At twelve o’clock we wish each other all the best, watch the fireworks in Marsh Harbour and Little Harbour on a distance and sleep very well. Trip 21.0 nm, Average: 4.7, distance 2013: 4284 nm.
--------------------------------------------------------------------------
In Nederland is kanaal 16 op de marifoon heilig. Je mag er op zee een ander schip mee oproepen, maar daarna moet je meteen naar een werkkanaal. Alleen op kanaal 77 mag je ‘kletsen’. In de Bahamas staan zelfs restaurants en taxichauffeurs op kanaal 16. In Mars Harbour is een radionetje op kanaal 68 en boten op de ankerplaats hebben vaak dit kanaal aan staan om elkaar te roepen. Nu roept het ene na het andere restaurant of bar op om Oud en Nieuw bij hen te komen vieren en het feest zal tot in de kleine uurtjes gaan duren. Wij zien het al helemaal aan komen. Als we hier blijven liggen, liggen we de halve nacht wakker van de keiharde muziek. We gaan! En we gaan naar één van de mooiste plekjes van de Bahamas, Lynyard Cay. Lynyard Cay is een smal lang eiland met schitterende stranden. Als je op het duin klimt zie je de oceaan op de rotsen beuken. Iets naar het zuiden is een doorsteek naar buiten en aan de randen breken de golven op het rif, een prachtig gezicht. Vlak voor één van deze goudgele stranden laten wij ons anker vallen en we zwemmen naar het strand. Er zijn geen andere boten. Als ze er wel waren hadden we een vuurtje op het strand gemaakt en de andere boten uitgenodigd. Nu maak ik gevulde eieren en vieren we Oud en Nieuw samen. We verwachten dat we twaalf uur niet halen, omdat we er tegenwoordig al om negen uur in liggen, maar dat valt mee. Machiavelli, kaartspel, houdt ons wakker. Om twaalf uur proosten we met een glaasje wijn -champagne vinden we allebei niet zo lekker- en kijken naar het vuurwerk in Marsh Harbour en Little Harbour. Om tien over twaalf liggen we op bed na een heerlijke avond en slapen we prima. Voor het eerst hebben we Oud en Nieuw samen gevierd en het was een geweldige avond. Met Kerst had ik heimwee naar huis, maar dat is nu gelukkig weer over.

Maandag 16 December 2013 t/m maandag 30 december 2013 Bahamas, Great Abaco Island, Marsh Harbour: onderhoud

Kerstverlichting in Bodyguard

In Marh Harbour we are protected for all the winds. Every week a depression passes and the wind turns around. There is also a grocery and a hardware store here. So a good place to paint our deck and cockpit. The first week the weather is good. But the second week it is too hot or too humid too paint. So we stop grinding and Dennis starts to repair the fresh water leek. The loctite (567) he used for the boiler fittings did not work well and has to be replaced. In the mean time I go several times to the laundry to wash our winter cloths. We will not need them for a while. In the afternoons we try to do something nice like swimming form the dinghy just outside the harbor or a Happy Hour on another boat. We hang some lights inside to get the Christmas feeling, for that is hard with these temperatures.
--------------------------------------------------------------------------
We liggen prima beschut voor vrijwel alle winden in Marsh Harbour. In de Carieb waait de wind buiten het orkaanseizoen (1 dec tot 1 juni) uit het oosten. Het kan eens noordoost of zuidoost zijn, maar west komt vrijwel niet voor. In de Bahamas trekken nog depressies over waarbij de wind klokje ronddraait. Elke week trekt er wel een depressie over en draait de wind dus. In Marsh Harbour is een prima supermarkt en een goede hardware store. Een prima plek om ons dek, de kajuit en kuip te schilderen. Het duurt een paar dagen om op te starten want veel zin hebben we er niet in. We beginnen met boodschappen doen en de was. Maar daarna zijn we van de vroege ochtend tot halverwege de middag actief met schuren, schoonmaken, afplakken en beschadigingen bijwerken. Het weer werkt goed mee. Lage luchtvochtigheid, 65 %, rond de 22 graden. Met onze twee componentenverf (Van de IJssel DD-lak) hebben we een temperatuur tussen de vijftien en 25 graden Celsius nodig. In Nederland schilder je meestal aan het eind van de ochtend om de 15 graden te halen. Hier doen we het juist vroeg in de ochtend om onder de 25 graden te blijven. Het bijwerken van de vele beschadigingen op het dek kost veel tijd: schuren, primer, schrappen en schuren, tussenlaag en weer schuren. Uiteindelijk schilderen we één zijkant van de kajuit, er is veel meer geschuurd en dan is het te vochtig, te warm of te grote kans op neerslag. 's Middags proberen we nog even iets leuks te doen. Zwemmen vanuit de dinghy net buiten de haven is mijn favoriet gevolgd door buurten op een andere boot. Twee boten uit ons radionetje zijn ook in Marsh Harbour gearriveerd: Balvenie uit New Zeeland en Koza uit Australië. Daarnaast hebben we leuk contact met wat oudere mensen: Riverdance uit Delaware, USA. We hangen Kerstverlichting op om een beetje het Kerstgevoel te krijgen. Dat is moeilijk met deze hoge temperaturen. Eerste Kerstdag borrelen we bij Primera Vista. Deze Canadezen liggen met hun andere boot (Kismet) in de haven bij Erik in Halifax. Dan is de wereld opeens weer klein als je gemeenschappelijke kennissen hebt. De Duitsers van Peter Pan komen bij ons in onze volle kuip wat drinken. Bij het pakken van de verf, onder de keukenvloer, constateren we dat het lek in ons zoetwatersysteem nu wel erg hard begint te lekken. De potten verf staan gewoon in een plasje water. Omdat het geen schilderweer is, gaat Dennis deze klus aanpakken. Het achterbed moet er opnieuw uit, de kachelslang gedemonteerd. De afdichting van het fitwerk, draad sealant 567 van Locktite die we in Lake Ontario speciaal besteld hadden, blijkt helemaal niet te werken. De kraan op de boiler zit gewoon los. De Loctite is niet hard geworden. Dennis haalt opnieuw de boiler er uit. Dagen is hij bezig om de aansluitingen (warm / koud water en de twee koelwater aansluitingen van de motor) en ALLE koppelingen goed schoon te maken en opnieuw met Loctite vast te zetten. Ondertussen is het een puinhoop aan boord en hebben we geen stromend water: zwaar leven (à la Brigitte Kaandorp). Ondertussen was ik alle winterkleding: fleece truien en broeken, sjaals en mutsen die hebben we voorlopig niet meer nodig. In de wasserette zijn voornamelijk lokale mensen. Op een dag was het erg druk en alle machines leken bezet. Ik liep een rondje door de wasserette tot een lokale man: "Hey sister," riep en wees dat zijn machine klaar was. Dan hoor je er toch een beetje bij.

Zondag 15 December 2013 Bahamas, Van Central Abacos, Green Turtle Cay naar Great Abaco Island, Marsh Harbour

Great Iguana Cay

Again a beautiful sailing day. We enjoy the colors of the water and the beautiful beach of great Iguana Cay from a distance. We swim just outside Marsh Harbour before we anchor between the other boats. Trip 25.0 nm, Average: 6.2, distance 2013: 4256 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het is opnieuw heerlijk zeilweer. Er zijn meer boten aan het zeilen. We genieten van de prachtige kleuren azuurblauw van het water en het uitzicht op het goudgele strand van Great Iguana Cay. Vlak voor Marsh Harbour ankeren we om te zwemmen. Daarna gaan we de haven in en ankeren tussen een tiental andere schepen.

Zaterdag 14 December 2013 Bahamas, Central Abacos, Green Turtle Cay: inklaren

Green Turtle Cay

Bord New Plymouth

With high water we move the boat in the White Sound. Here we are very protected for every wind. The clearance with customs is informal. We watch together his honeymoon video. We have to pay 300 dollar to stay in the Bahamas. (Boats under 35 foot pay 150 dollar.) In the evening we got to the village for the party: a gulf cart parade and a parade with children with lights. The village is beautiful decorated with Christmas lights.
--------------------------------------------------------------------------

Sneeuwpop

Golfkarren

De wind draait morgen naar het zuidwesten en dan liggen we hier aan lagerwal. We varen met hoogwater de White Sound in. Hier liggen voor wind beschut. Alleen is het nu wel een flink eind met de dinghy om in New Plymouth in te klaren. We gaan allebei op een tube liggen en brengen het bootje in plané. Dat gaat een stuk harder maar je komt wel briesend zout aan. Het inklaren gaat informeel. De douanier zit al op ons te wachten en doodt zijn tijd met het bekijken van zijn trouwvideo. Hij is een paar weken geleden in het huwelijksbootje gestapt en wij kijken een stukje van de video mee. We zien de grote brede donkere man in een prachtig pak en zijn vrouw in een mooie witte jurk. We komen bij een stuk waarvan Dennis en ik denken dat hij de dans gaat openen. “I am a bit nervous with all the people watching,” zegt de beambte. Dat kunnen wij ons voorstellen, maar er gebeurt iets heel anders dan dansen. De man duikt onder de jurk van zijn vrouw met zijn hoofd en na een tijdje zien we hem triomfantelijk met het slipje in zijn mond weer tevoorschijn komen. Applaus en de man schudt zijn hoofd met zijn trofee zoals een hond zijn kop schudt. Nee zo gaat het in Nederland niet op een bruiloft en zeker niet op een religieuze trouwerij. Wij durven niet meer te zeggen dat we niet getrouwd zijn en we hopen dat hij niet naar ons trouwboekje vraagt. Dat doet hij gelukkig niet. We rekenen 300 dollar af en zijn ‘free to go’ en we mogen ook vissen. Was onze boot onder de 35 foot dan hadden we ‘slechts’ 150 dollar moeten betalen. We wandelen een stukje door het plaatsje. Het is erg warm. Er rijden hier nauwelijks auto’s. Hét transportmiddel is hier een golfkar.

Versierde golfcar

’s Avonds zijn we met de bemanning van de twee Catalina’s uit de White Sound bij de lampionnenoptocht van de kinderen en de golfkarrenparade. De gulf cart parade bestaat uit vier karretjes waarvan één versierd. Op het basketbalveld heeft het hele dorp zich verzameld en lokale mensen en een handjevol toeristen zitten gezellig te eten en te drinken. Het hele dorp is prachtig versierd met kerstverlichting. De Canadezen van onze ankerplaats komen elk jaar naar de Bahamas om twee weken uit Amerika weg te zijn en zodoende geen invoerbelasting te hoeven betalen. En dat is nog best haasten als je voor Kerst weer terug wil zijn bij de familie.

Vrijdag 13 December 2013 Bahamas, Van Little Bahama Bank, Crab Cay naar Central Abacos, Green Turtle Cay

Green Turtle Cay

It is nice sailing in the Abacos; protected half day sailing trips with some other boats. Always nice to pass a bigger one under sail. The customs are already closed and we have to come back tomorrow. Shopping is again expensive: 3 big potatoes for 7.5 Bahamian dollar. Trip 20.0 nm, Average: 5.0, distance 2013: 4231 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het is leuk zeilen in de Abacos: beschutte halve dagafstandjes. We gaan vandaag naar Green Turtle Cay waar we kunnen inklaren. De eerste twintig minuten moeten we tegen de wind in. Dit doen we op de motor. Daarna zeilen we met 2x rif en de werkfok aan de wind (20 knopen). Voor ons varen twee boten en de achterste halen we heel langzaam in. We halen het tweede rif eruit en zeilen hem voorbij; altijd leuk. Koza, een boot die we kennen uit het radionetje, ligt ook bij Green Turtle Cay voor anker. Als wij naar de customs gaan, is het kantoortje al gesloten. Een politieagent vraagt ons morgen om 9:30 uur terug te komen. We mogen vandaag wel alvast op de kant blijven. We doen boodschappen en weten dat we weer op de Bahamas zijn; drie grote aardappelen voor 7,5 dollar.

Donderdag 12 December 2013 Bahamas, Little Bahama Bank Van Great Sale Cay naar Crab Cay

Squal

Bui trekt over, 6 bft

First we go on engine. A squall gives 25 knots of wind and we go further with the main and two reefs.We anchor at Crab Cay which is not as protected as we thought. Trip 43.8 nm, Average: 5.8, distance 2013: 4208 nm.
--------------------------------------------------------------------------
De eerste vier uur varen we op de motor op een spiegelgladde zee. In de verte zien we een dreigende lucht steeds dichterbij komen. Voor onze buurman in Great Sale Cay was het een reden om terug te keren horen we over de marifoon. Wij hijsen het zeil met een rif en we doen er voor de zekerheid maar meteen twee riffen in. In drie minuten is het weer verandert van geen wind naar dik 6 bft. De snelheid neemt meteen toe naar dik zeven knopen. We ankeren bij Crab Cay en hier liggen we minder beschut dan gedacht.

Maandag 23 December 2013 Bahamas, Abacos, Marsh Harbour: Kerst en Nieuwjaarsgroet

Kerstkaart 2013. Klik voor vergroting


From the Bahamas we wish you a Merry Christmas and a happy dive into 2014. Above a photo impression of our trip in 2013. The pictures are described in the text starting in the upper left corner clockwise. In July 2013 we started our journey again from Sodus Point, between Rochester and Oswego. It was difficult to say goodbye to our new friends. Friends who let us use their houses and their cars. Friends who brought stuff we needed and who brought us to the groceries. It was a wonderful time. We enjoyed the Thousand Islands with our friend form the Netherlands ‘Anke’. With her we did seven locks in the St. Lawrence Seaway (upper left corner). We visited Montreal and Québec and enjoyed the white beluga’s in Tadoussac. We anchored in places along the south shore of the St. Lawrence (picture nr 2). On our way to New Foundland we made a stop in Iles de la Madeleine (picture nr 3). New Foundland was beautiful. We stayed in Woody Point (upper right corner). We walked in the mountains and enjoyed the life music in the pubs. The most impressive were two sperm whales we met underway in the Strait of Belle Isle (picture in the middle). In Red Bay, Labrador, you feel like you are in the end of the world. One little village and mountains, mountains, mountains without houses or anything else made by humans (picture nr 5). September 1st we turned the bow to the south. We visited friends in Cape Breton Island and Halifax. Lunenburg is a nice little town south of Halifax (lower right corner). We crossed the Bay of Fundy to Boothbay with his nice lighthouses (picture nr 7). From the quietness in the nature we came to Boston, where a sailor let us use his mooring (lower left corner). From Cape Cod we sailed 400 miles southeast to Norfolk. We did Cape Hatteras over the beautiful, but shallow, Dismal Swamp (picture nr 9). The rest of the American coast we sailed partly outside and some stretches over the ICW. In Charleston we had Thanksgiving with very welcoming local people. On this trip we had a lot of contact with local people. People let us use their shower, made dinner for us or did our laundry. Really wonderful! From West Palm Beach, Florida we crossed to the Bahamas where we are now in Marsh Harbour. We sailed more than 4000 nautical miles this year. We stay here in the anchorage of Marsh Harbour for a while to paint the deck and the cockpit. After that we want to sail to the Islands around St. Martin. In May 2014 we plan to leave our boat somewhere on the ABC-islands for the hurricane season. But first we have Christmas. It is not bad to celebrate Christmas in 25 degrees Celsius (upper seventies Fahrenheit) and palm trees with crystal clear water. But we are used to have Christmas in the coldness of the Netherlands. So it is strange for us. And, we both must admit, we do miss our family.
--------------------------------------------------------------------------
Vanuit de Bahamas wensen we jullie prettige Kerstdagen en een voorspoedige duik in 2014. Hierboven een foto-impressie van onze reis in 2013. De foto’s staan in de tekst beschreven beginnend linksboven met de klok mee. We begonnen onze reis in juli 2013 in Sodus Point, aan de zuidkant van Lake Ontario. We hebben daar eerst algeheel onderhoud uitgevoerd, het roerlager vervangen, de romp en het onderwaterschip geschilderd en een kachel ingebouwd. Met onze opstapster Anke zeilden we door de Thousand Islands en over de St. Lawrence Rivier. We gingen door zeven imposante sluizen (foto linksboven). We bezochten Montreal en Québec en genoten van de vele witte beluga’s in Tadoussac. We ankerden in plaatsjes aan de zuid oever van de St. Lawrence (2e foto). We maakten een tussenstop op Iles de la Madeleine (3e foto) voor we doorvoeren naar New Foundland. In New Foundland hebben we in de prachtige bergen gewandeld (foto rechtsboven). We hebben deze reis veel contact gehad met erg aardige lokale mensen. In Woody Point, New Foundland zaten we ’s avonds vaak in een pub met life muziek. Het meest indrukwekkend waren twee potvissen die we onderweg naar Labrador tegenkwamen (middelste foto). In Red Bay, Labrador, is het landschap oneindig leeg (5e foto). 1 september keerden we in Red Bay weer zuidwaarts. We bezochten vrienden in Cape Breton Island en Halifax. Lunenborg is een mooi plaatsje net onder Halifax (foto rechtsonder). We staken de Bay of Fundy over naar Boothbay met zijn prachtige vuurtorens (7e foto).Vanuit de rust zaten we opeens in de metropool Boston, waar een medezeiler zijn mooring uitleende (foto linksonder). Vanaf Cape Cod zeilden we 400 mijl zuidoostwaards naar Norfolk. Hier gingen we binnendoor Cape Hatteras naar het zuiden over de Dismal Swamp (9e foto). De rest van de Amerikaanse oostkust zeilden we deels buiten langs en deel binnendoor naar het zuiden. In Charleston vierden we Thanksgiving met lokale zeer gastvrije mensen. Vanuit West Palm Beach, Florida zijn we overgestoken naar de Bahamas. We liggen nu in Marsh Harbour en het log heeft ruim 4000 mijl afgeteld in 2013. We gaan hier eerst het dek en de opbouw schilderen voor we verder gaan met als doel de eilanden rondom st. Maarten. Vanaf mei zullen we de boot ergens op de ABC-eilanden achterlaten gedurende het orkaanseizoen. Maar nu eerst Kerst en Oud en Nieuw vieren tussen de palmbomen en met 25 graden. Geen straf, maar het voelt niet als Kerst. En eigenlijk missen allebei onze familie wel.

Woensdag 11 December 2013 Bahamas, Little Bahama Bank Van Mangrove Cay naar Great Sale Cay

Gevangen vis

Great Sale Cay

We go by engine over a very calm sea to Great Sale Cay. We are the first arriver. Underway I catch a fish, a good lunch. We swam when we left and we swim when we arrive. It is like paradise here! Trip 24.4 nm, Average: 4.8, distance 2013: 4165 nm.
--------------------------------------------------------------------------
We hebben vannacht heerlijk geslapen op een spiegelgladde zee in een uiterst stille omgeving met als enige licht het schijnsel van de sterren. Voor we vertrekken, zwemmen we in kristalhelder warm water. We zeilen over een gladde zee naar een 20 mijl verderop gelegen bestemming. Ik gooi het vislijntje uit. Binnen vijf minuten heb ik beet. De vis besluit het mij zo moeilijk mogelijk te maken en zigzagt van links naar rechts onder en boven de vislijn langs, terwijl ik hem binnenhaal. De vislijn raakt hopeloos in de war. Dennis wil onder protest de vislijn een meter boven de vis even vasthouden, terwijl ik rubberen handschoenen aantrek en de snijplank klaar leg. Ik pak de vis vast. Hij kijkt me aan met van die treurige ogen. "Sorry vis," en ik snijd zijn kop er af. Je kunt de kop gebruiken als aas voor een grotere vis, maar deze soort makreel is groot genoeg voor de lunch. Dennis houdt nog steeds niet van vis en dus moet ik zelf de vis schoonmaken en bakken. Ondertussen warm ik twee hotdogs op in warm water voor Dennis. Even later zit ik met een boterham besmeerd met mayonaise en wat stukjes knoflook (knoflooksaus voor luie mensen) aan de vis met een stukje limoen. De vis is een tikkeltje aan de droge kant, maar een prima lunch. De ankerplaats is volgens de gids erg populair, maar wij zijn er als eerste. We plonzen weer in het water, nu 24 graden. We dineren met maïs die we na een hap in zee gooien; bedorven en het schimmelpuntje er af snijden helpt dus niet, wortelen, aardappelen en gebakken uien. Die biefstuk denken we er wel bij. Paradijselijk is het hier!

Dinsdag 10 December 2013 Van VS, Florida, Palm Beach, Lake Worth (sm 1014.2) naar Bahamas, Little Bahama Bank, Mangrove Cay
We cross the gulfstream rather comfortable. The water temperature rises till 75 Fahrenheit. Dennis sails the boat up the Little Bahama Bank and sees the water become typically teal color. At the bank three dolphins with a young come playing with our bow. We anchor with three other boats at Mangrove Cay. I swim. It is very silent here. We sleep very well on a flat sea. Trip 88.7 nm, Average: 5.1, distance 2013: 4141 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Om half vijf is het mijn beurt om te sturen. We zitten nog in de golfstroom en er staan inderdaad wat hogere golven dan normaal voor deze wind, maar verder is het prima te doen. Ik voel me een beetje katterig en ga met de hand sturen. Het water heeft nu een temperatuur van 26 graden. Af en toe rolt er een golf over het voordek door het gangboord. Het water sijpelt dan even later over het achterdek en door het gootje onder het luik over mijn blote onderbeen en het voelt als een warme douche. De eer is aan Dennis om de Bahama bank op te zeilen. Later hoor ik hem vertellen dat het water in één keer van diep oceaan blauw naar het typisch azuurblauwe van de Bahamas veranderde. Ik neem het roer weer over op het prachtige azuurblauwe water, slechts drie meter diep. Tot mijn verbazing komen er op dit ondiepe water drie dolfijnen met een jong even met onze boeg spelen. Om kwart voor zes liggen we samen met drie andere zeilboten bij Mangrove Cay. Ik duik in het water van 24,3 graden. Heerlijk en kristalhelder. Ik zie het anker goed ingegraven op de bodem liggen. ’s Avonds valt het ons op hoe heerlijk stil het hier is. Op het onbewoonde eilanden zitten een paar vogels en waarschijnlijk insecten, maar we liggen te ver weg om die te horen. De stilte is werkelijk weldadig voor de oren en we slapen op een spiegelgladde oceaan als baby’s (van 19:00 tot 7:00 uur).

Maandag 9 December 2013 VS, Florida Van Walton (sm 977.5) naar North Palm Beach, Lake Worth (sm 1014.2)

vuurtoren in kerstversiering

brug

On this stretch we have a lot of bridges. Some open only on the top of the hour and on the half hour so sometimes we have to wait a while. It is more crowded here than in the north. Now we mostly wait with some other boats for the bridge. The bridges use all VHF 9, so it is busy on this channel. Underway we see a lot of Christmas decorations. Our plan was to do some shoppings tomorrow and cross the gulfstream tomorow night. But sailing over the gulfstream is only this night possible. So we skip the groceries and leave at midnight. Trip 34.0 nm, Average: 4.2 knots, distance 2013: 4052 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het water is steeds meer azuurblauw aan het worden, de kleur die het ook op de Bahamas heeft. Het is ook warm; 24 graden Celsius. Op dit traject zitten veel bruggen. Een deel gaat alleen op het hele en op het halve uur open en regelmatig moeten we een poosje wachten. Alle bruggen gebruiken marifoonkanaal negen. Het is hier een stuk drukker met boten dan noordelijker op de ICW. Daar gingen we vaak als enige onder de burg door. Hier wachten we regelmatig met vier tot vijf boten voor de brug. Iedereen roept de brugwachter op voor een opening. Soms is het een gekwetter van jewelste op de marifoon en moet je goed luisteren of jouw brug wel tegen jou praat. Dennis is daar een stuk beter in dan ik. Onderweg zien we huizen met kerstversieringen. Omdat het zo warm is, is het voor mijn gevoel juli of augustus en dan ziet die Kerstversiering er zo ongepast uit. Ook een vuurtoren is behangen met Kerststrikken. Bij West Palm Beach tanken we net voor sluitingstijd diesel en water. Het staat hier vol flatgebouwen. Bijna alles is hier volgebouwd. Op Lake Worth zijn een paar marina’s met super-yachten. Het meer ligt vol zeilboten en wij leggen de onze ertussen. Morgen boodschappen doen en morgenavond de golfstroom oversteken naar de Bahamas, dat is het plan. Terwijl ik kook checkt Dennis het nieuwe weerbericht. Morgenavond is de wind meer oost dan zuid en neemt ook toe tot 12 knopen. Dat betekent 17 knopen over het dek als je er tegen in motort. Dus we gaan òf vannacht òf we blijven hier een week liggen. Donderdagmiddag gaat de wind voor een paar dagen naar het noorden en met noordenwind moet je zeker de golfstroom niet oversteken. De golfstroom loopt met 2,5 knoop naar het noorden dus je krijgt flinke golven met noordenwind. Voor het eten voel ik me te moe om vannacht alweer uit te varen. Tijdens het eten bedenken we dat we ook wel zonder boodschappen over kunnen steken. Deze ankerplaats ziet er niet aanlokkelijk uit om een week te blijven wachten. Het zwemmen op de Bahamas roept en als Dennis voorstelt dat hij alleen de boot West Palm Beach uitvaart en ik tot vier uur mag slapen, ben ik om. We gaan! Om half twaalf help ik Dennis ankerop gaan en duik dan weer mijn bedje in. Bij de outlet naar de oceaan is het heftig. Ik lig te rollen in mijn bed. Zolang Dennis niet roept, blijf ik liggen, anders wil ik waarschijnlijk weer terug. Even later wordt het minder en val ik weer in slaap. Ik merk niet dat Dennis de zeilen hijst.

Zondag 8 December 2013 VS, Florida Van Indialantic (sm 917) naar Walton (sm 977.5)

Huis van superrijke

Skipper Bob describes already this part of Florida is very crowded during the weekends. The rich go on the water with their powerboats. We like it more during the working days. Trip 54.2 nm, Average: 4.9 knots, distance 2013: 4018 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Onze gids, Skipper Bob, beschreef het al: dit deel van Florida is druk in de weekenden. De rijken der aarde gaan het water op en dat is meestal niet in een kajak of zeilboot. De speedboten met 2x250 pk of meer (met het summum van een bijboot 5x300 pk) vliegen ons om de oren. Enorme waterscooters in groepen van 20 personen crossen langs ons. Grote motorboten varen ons vol gas voor bij. We horen andere zeilboten over de marifoon klagen, maar de motorboten zeggen: “We are in the channel.” Er staan inderdaad borden dat je 30 mijl per uur in het kanaal mag en daar buiten slechts 7 om de zeekoeien te beschermen, maar dat betekent nog niet dat je met achterlijk hoge golven langs andere boten mag varen. Gelukkig zijn wij vrij zwaar, maar ook wij moeten af en toe het gas terug nemen en de kop in de golven leggen. Doe ons maar weer doordeweeks.

Zaterdag 7 December 2013 VS, Florida Van Cocoa (sm 897.8) naar Indialantic (sm 917)
We know this place and visit West Marine to buy the guide of the Bahamas, Publics and our outdoor shop. In the afternoon we sail to Indialantic. Trip 16.9 nm, Average: 5.4, distance 2013: 3963 nm.
--------------------------------------------------------------------------
De verrassing is er af als je ergens al eens geweest bent, maar het is wel handig voor het boodschappen doen. Het is lekker om weer een stukje te fietsen. We kopen de allernieuwste pilot (2014) van de Bahamas bij West Marine en doen boodschappen bij de Publics. We droppen de boodschappen op de boot en gaan nog even bij ons favoriete buitensportzaakje kijken. Dennis scoort een nieuw shirt en ik een sneldrogende onderbroek. Dennis gaat op zoek naar nieuwe luchtfilters voor de motor, ik ga naar het postkantoor. Om kwart voor drie zijn we vaarklaar en varen we naar Indialantic. Nou ja in de buurt daarvan, want we gaan gewoon ergens naast de ICW voor anker liggen. Even niet meer dichtbij een brug met alle verkeersherrie.

Vrijdag 6 December 2013 VS, Florida Van Nasa Causeway Bridge (sm 885.0) naar Cocoa (sm 897.8)

Krokodil

Ank met NASA schort

We go by dinghy to the beach. While washing my feet I see a seahorse. Wonderful! We cycle to the Space Center and underway we see a alligator. At the Space Center I buy the apron ‘I need my space’. Last year I did not buy it and I felt so sorry because it is so applicable in our little kitchen. In the afternoon we sail two hours to Cocoa. Trip 10.9 nm, Average: 4.5, distance 2013: 3947 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Vorig jaar hebben we enorm genoten van het Kennedy Space Center. Ik heb nog steeds spijt dat ik de schort met “I need my space!” toen niet gekocht heb. Het is zeer toepasselijk in ons kleine keukentje aan boord. Dennis wil graag de expositie over de Space Shuttle zien en ik wil de 3D film van de Hubble telescoop nog eens bekijken. We varen met de dinghy naar onze bekende stek en laden de fietsen uit. Als ik m’n voeten in het water afspoel, zie ik opeens een zeepaardje aan een stukje wier zitten. Altijd als ik aan het snorkelen ben, ben ik op zoek naar het zeepaardje en nu zit hij hier gewoon aan het strand en zie ik hem terwijl ik mijn sandalen aantrek. “Een zeepaardje een zeepaardje,” roep ik enthousiast naar Dennis. Het duurt ongeveer een halve minuut voor Dennis het diertje ook ziet. Wat een toeval dat ik hem zag. Er zwemt ook een veel kleiner exemplaar. Tegen de tijd dat de digitale camera uit de rugzak is, is hij vertrokken. Onderweg op de fiets zien we een krokodil in de sloot. We stoppen om een foto te maken en meteen stopt er een politieauto om te vertellen dat we hier niet mogen stoppen. Gelukkig was ik nu wat sneller met de camera. Bij het bezoekerscentrum is de toegang met vijf dollar verhoogd naar 50 dollar voor een dagkaart. Dit betaalden we vorig jaar voor een jaarkaart. Een jaarkaart kost nu 75 dollar. Wat willen we eigenlijk? We hebben het al gezien. We kopen alleen de schort en gaan weer terug. We varen nog twee uur naar Cocoa.

Donderdag 5 December 2013 VS, Florida Van Wibur-by-the-Sea (sm838) naar Nasa Causeway Bridge (sm 885.0)
We sail from 6:30 AM till 3:00 PM to the Nasa Causeway Bridge. The water is warm enough to swim around the boat. Wonderful! Trip 42.0 nm, Average: 5.0 , distance 2013: 3935 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het is een raar idee dat er in Nederland nu Sinterklaas gevierd wordt, terwijl wij hier in 25 graden Celsius varen. We zijn vanochtend om half zeven vertrokken en om drie uur liggen we achter onze vertrouwde brug naar het Kennedy Space Center. Het water is 20 graden en voor het eerst sinds maanden (juli met Anke na Québec was de laatste keer) zwem ik weer een rondje om de boot. Heerlijk.

Woensdag 4 December 2013 VS, Florida Van Butler Beach (sm 785.1) naar Wilbur-by-the-Sea (sm 838)

vogels op eiland

For the first time since august we have breakfast in the cockpit while we are watching the birds and the dolphins hunting. This stretch of the ICW is pretty. We sail along a wood. We stop at Cindy’s house. She brought us last year to the Walmart with the truck so we could buy a kayak. Now new people live in the house. Cindy and her family has moved and we passed their house already. Trip 46.8 nm, Average: 5.6 , distance 2013: 3894 nm.
--------------------------------------------------------------------------

2 dolfijnen

2 dolfijnen met staart

We ontbijten in de kuip terwijl vogels zich om ons heen in het water laten vallen voor hun ontbijt. Ook de dolfijnen zijn zo’n vijftig meter van de boot aan het jagen. Het is lang geleden dat we buiten hebben ontbeten, meestal was het daar veel te koud voor. Het is 22 graden Celsius.

pelikanen

meeuwen

Huizen hebben hier lange steigers naar het water. Op steigers die blijkbaar weinig gebruikt worden, hebben vogels zich verzameld. Elke vogelsoort zit op zijn eigen steiger. Pelikanen bij pelikanen en meeuwen bij meeuwen. We varen over een mooi stuk van de ICW. Het is alsof we door een bos varen. Later wordt de ICW weer wat breder. We ankeren bij Cindy in de buurt. Zij heeft ons vorig jaar met de truck naar de Walmat gereden, zodat wij een kayak konden kopen. Enthousiast roepen we vanuit de vaart naar het huis. Er komt een man naar buiten en hij lijkt een stuk jonger dan de man van Cindy die wij voor ogen hebben en jawel zij zijn de nieuwe bewoners. Cindy en haar gezin zijn een half jaar geleden verhuisd. We zijn een paar uur gelden langs hun huis gevaren.

Dinsdag 3 December 2013 VS, Florida Van Sisters Creek (sm 738.8) naar Butler Beach (sm 785.1) via St. Augustine

pelikanen

roofvogel

We leave early to have the current with us in Pablo Creek. There is fog, but later the sun shines abundantly. I see the first manatee this year. At Inlet Marina we take fuel and go to the groceries. We also take a walk on the beach. It is warm and delicious to walk with barefoot in the water on the beach. We sail ten mils further south and anchor in nature between islands with grass and birds. Trip 40.5 nm, Average: 5.1 , distance 2013: 3846 nm.
--------------------------------------------------------------------------

groot huis

bos met palmbomen

Om half zeven verlaten we Sisters Creek. We roepen blijkbaar de brugwachter wakker, want met schorre stem antwoordt ze dat de brug zo open gaat. Het duurt iets langer, want ze heeft eerst op een verkeerde knop gedrukt, meldt ze eerlijk. Het is mistig en in Pablo Creek hebben we de stroom goed mee –daarom gingen we zo vroeg weg- en wordt de mist steeds dikker. Boven ons is de lucht blauw en als de zon iets verder stijgt zal de mist optrekken en dat gebeurt ook. Om iets voor half tien schrik ik van een manatee (zeekoe) die hard uitblaast vlakbij de boot en vervolgens zie ik zijn grijsgroene rug langzaam ondergaan met tot slot zijn ronde staart. Het is een mooi stuk varen met links mooie huizen en rechts een prachtig bos met (wilde) palmbomen. We zijn nu echt een stuk zuidelijker en het wordt steeds warmer. Rond lunchtijd tanken we bij Inlet Marina in St. Augustine. We leggen de boot strategisch aan de binnenkant van het tanksteiger en vragen na het tanken of we nog even mogen blijven liggen om boodschappen te doen. Dat is goed. Geen Amerikaan gaat hier met stroom aan de binnenkant van een steiger afmeren. De eigenaar wil ons zelfs naar de winkels rijden. Wij willen de benen strekken en gaan liever lopen. Voor het eerst sinds Québec (juli) hebben we weer een korte broek aan. De winkel is vlakbij het strand en daar gaan we eerst even over lopen. Heerlijk om weer met de blote voeten langs de vloedlijn te lopen. Zwemmen zou ‘do-able’ zijn. We varen nog zo’n tien mijl verder en gaan midden in de natuur, eilanden met gras en vogels, voor anker.

Maandag 2 December 2013 VS, Sisters Creek, Florida: bijkomen en schoonschip maken

Vogels in Sisters Creek

B aan public dock sisters creek

There are a lot of birds in Sisters Creek. We use the water on the dock to clean the hull and the cockpit, also under the wooden floor; what a mess! In the meanwhile we help American cruisers to tie up and they can use some help, especially the motor vessels, mostly they come to the dock without fenders. And they don’t know that it is better to do first the aft line when the current is on the tale.
--------------------------------------------------------------------------
De andere twee boten verlaten al vroeg de steiger. We hebben het freedock even voor ons zelf en alleen vogels als pottenkijkers. We sluiten de waterslang aan en spoelen de boot lekker af met zoetwater. We schroeven ook de blokroosters uit de kuip en maken ze op de kant goed schoon. Op de kuipvloer is het schaakbordmotief ook zonder blokrooster nog goed zichtbaar door al het vuil. We boenen tot het weer helemaal wit ziet. In het begin van de middag komt er een Grand Banks naar het dock. Ons vooroordeel dat Amerikanen niet kunnen manoeuvreren wordt bevestigd. Zonder stootwillen komt de boot naar de steiger. De stroom komt van achteren en de vrouw staat voorop klaar met een lijn. Mijn suggestie om eerst de fenders op te hangen, wordt afgewezen. De suggestie om eerst de achterlijn te doen, nemen ze wel aan. Met een flinke dot gas achteruit legt de man de boot tegen de steiger. Wij kunnen hem maar net vrij houden. Als hij ligt geeft de man tot onze verbazing nog een flinkere peut gas achteruit en hoewel Bodyguard 10 meter achter hem ligt, zijn we allebei even bang dat hij ons gaat rammen. “Forward forward!” roept Dennis. Wij gaan dit geweld niet meer afhouden en de man ramt hard het dock, beschadigt de stootrand en schraapt de verf van zijn spiegel en achterkant. Ook de volgende twee motorboten moeten wij helpen met aanleggen. Eén van hen komt ook zonder fenders naar het dock. Rond vier uur gaan we een stukje wandelen. Voor ons is nog een plek vrij en vanuit het park zien we een zeilboot aankomen. We gaan maar weer even terug naar de boot en jawel ik moet op het voordek flink afduwen en Dennis schreeuwt ze verder naar voren, zodat ze niet met de tegenstroom tegen Bodyguard aanvaren. Gelukkig luisteren ze goed en komen ze later ons wel vier keer bedanken voor onze hulp.

Zaterdag 30 November 2013 en zondag 1 december 2013 VS, Van Charleston (sm 469.3), North Carolina naar Sisters Creek, Florida (sm 739.0), over the ocean
At 10:00 AM we leave Charleston for a night over on the ocean to St. Marys 160 nautical miles to the south. The wind is from the north. We sail with the main at one side and the genua on a pole at the other side. The wind shifts a lot and we have to gibe some times. We get a show of ten dolphins at the bow. We have some daylight left and we decide to go to the next inlet at Jacksonville. We tie up at the free dock (72 hours free with potable water) in Sisters Creek. Trip 185.9 nm, Average: 6.2, distance 2013: 3806 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Inlet Jacksonville

Oorlogsschip

Zeven graden geeft de thermometer om tien uur ‘s ochtends aan. We verlaten Charleston voor een nachtje over op zee met het 160 mijl zuidelijker gelegen St. Marys als bestemming. We varen pal voor de wind met het grootzeil aan bakboord en de genua op de boom aan stuurboord. Af en toe draait de wind en moeten we de zeilen andersom zetten. Na mijn middagdutje is het leuk wakker worden met een dolfijnen show van zo’n tien dolfijnen die wel twintig minuten met de boeg mee zwemmen en af en toe geheel uit het water springen. ’s Nachts zetten we een rif en kan de wacht-af prima slapen. We kunnen ’s ochtends vroeg al in St. Marys zijn en besluiten nog een hopje verder te doen naar de St. Johns River Inlet bij Jacksonville 20 mijl verder naar het zuiden. Om half vier lopen we de ingang aan en zeilen we heerlijk halve wind tussen de pieren zonder golven naar binnen. Het wemelt hier van de dolfijnen en pelikanen. Het strand en de duinen liggen te glinsteren in de zon; een prachtige inlet om binnen te zeilen. Een groot vrachtschip contrasteert het plaatje. Net door de brug ligt Sisters Creek met een prachtig free dock MET drinkwater.

Vrijdag 29 November 2013 VS, North Carolina,Riverland Terrace (sm 472) naar Charleston (sm 469.3): Wandelen door Charleston
Nancy sails with us to the anchorage and Rick picks her up at the marina. Underway we see two dolphins and the boat that was before in the marshes did come through the high bridge and is now on the land on the other side of the creek. We walk with Jeff and Janet through Charleston and at the Visitor Centre we watch the movie about Charleston again. We recognize much more than 1.5 year ago.
--------------------------------------------------------------------------
Nancy en Rick komen nog even afscheid nemen op de boot en zoals Amerikanen betaamt hebben ze hun eigen koffie bij zich. We nodigen Rick uit om mee te varen naar de ankerplaats, maar Nancy staat zo beteuterd te kijken dat Rick Nancy mee laat varen. Opnieuw moeten we onder de Wappoo Creek Bridge door. “Wappoo Creek Bridge this is sailing vessel Bodyguard northbound request an opening.” “Are you sure you are northbound?” antwoordt de brugwachter. Tegemoetkomende boten gaan zich er ook mee bemoeien. Het is hoogst ongebruikelijk dat er in deze tijd van het jaar een zeilboot naar het noorden vaart. Maar wij willen echt weer een stukje naar het noorden. Dat we daarna over zee naar het zuiden gaan, vertellen we er niet bij. “Stupid Dutch people!” zullen ze denken. De verlaten zeilboot die gisteren schuin in het moeras lag, is met de harde wind blijkbaar losgeslagen en ligt nu in het gras aan de andere kant van de hoge brug. Het ziet er naar uit dat hij heelhuis onder de brug door is gekomen. Met de dinghy herenigen we Nancy en Rick weer bij de marina. De rest van de dag lopen we met Jeff en Janet van de Truant III in Charleston. We bezoeken opnieuw het Visitor Centre en bekijken voor de tweede keer de half uur durende film over Charleston. Destijds waren we nog niet onder de Ben Saywer Bridge, ten noorden van Charleston, door geweest en de Brooklyn Bridge in New York zei ons ook nog niet zo veel. Nu zijn dat bekende plaatsen voor ons en was het filmpje een feest der herkenning. Met de gratis trolley bus gaan we terug naar de boot. ’s Avonds warmen we de hapjes van het Thanksgiving diner op die we mee kregen, en in een mum van tijd zitten we weer aan een heerlijke maaltijd.

Donderdag 28 November 2013 VS, North Carolina,Riverland Terrace (sm 472)
It is too cold for the fisherman to launch their speedboats. So we can stay at the boatramp. We drink coffee with Debra and take a shower in her house. In the evening we enjoy a wonderful Thanksgiving dinner with Rick, Nancy and their friends.
--------------------------------------------------------------------------
Om half acht gaat er een speedboot te water vanaf de trailerhelling. Als het druk wordt, moeten we hier weg. Om half negen komt de speedboot weer terug. “Veel te koud om te vissen, een slecht idee.” Er zijn verder geen diehards die te water gaan en we blijven nog een derde nacht in de trailerhelling liggen. We halen de rest van de was op bij Debra en genieten van haar zelf gebakken muffins. Om de beurt gaan Dennis en ik even douchen. Debra is bezig met haar aandeel voor het Thanksgiving diner bij vrienden vanmiddag en ik assisteer met roeren in pannetjes. Ondertussen kletsen we aardig wat af. Als we dichter bij elkaar zouden wonen, zouden we dikke vriendinnen worden. Om vier uur zijn we bij Rick en Nancy. Hun vrienden met twee zoons van 13 en 15 jaar komen ook eten. De tafel is keurig gedekt. De kaarsen branden. In de keuken snijdt Nancy vlees van een kolossale kalkoen. Op een losse tafel staan alle gerechten, zodat het een soort buffet is. Het eten is heerlijk”: kalkoen, pompoen, maïs met ei, oesters op een spinaziebedje, iets met cranberry en zoete aardappels. We moeten ook nog ruimte houden voor het dessert: pompoentaart, appeltaart en vanille ijs. Een voortreffelijke maaltijd in een erg gezellige sfeer. Normaal is het met Tanksgiving niet zo koud. Jaarlijks staan ze bij een vreugdevuur in de achtertuin voor het eten. Meestal gewoon in een trui, nu hebben we jassen aan en mutsen op. Voor ons is het een geluk, anders hadden we niet meer bij de trailerhelling kunnen liggen. Aan het eind van de avond lopen we met volle buikjes en een tas vol ‘doggybags’ terug naar de boot.

Woensdag 27 November 2013 VS, North Carolina,Riverland Terrace (sm 472)
We have a very nice spot here with very friendly people. Rick takes me to the grocery. Debra does our laundry and for tomorrow we are invited by Rick and Nancy to have Thanksgiving dinner.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard aan boatramp

Bodyguard aan boatramp

In onze winterjassen en isotherme onderkleding wandelen we een stukje door het plaatsje. Er schijnt hier een winkeltje en een wasserette te zijn, maar wij kunnen ze niet vinden. We komen Nancy tegen en zij biedt aan ons vanmiddag naar de supermarkt te rijden. Uiteindelijk ga ik met Rick naar de supermarkt. Dennis blijft op de boot omdat de wind nu recht in het kanaal staat en met stroom tegen wind staan er best hoge golven. Rick brengt mij met een enorme truck naar een biologische winkel. Er liggen mooie groenten en fruit, maar het is wel wat duurder. Volgens Rick is het nu in een normale supermarkt niet meer te doen met Thanksgiving voor de deur. Terug op de boot, komt Debra langs. Zij biedt aan onze was te doen en wij combineren dat met koken voor drie personen in haar keuken. Met Debra en mij klikt het al snel en het is alsof ik met een goede vriendin aan het koken ben. Ondertussen doet zij, ook in de keuken, de was in de machine. We eten met z’n drieën. Dennis brengt de schone lakens terug naar de boot en we gaan verder naar onze ‘avondafspraak’ bij Rick en Nancy. Nancy is een kunstenares en onderwijzeres. Hun huis hangt vol mooie schilderijen. Het is niet altijd even duidelijk wat het schilderij uitbeeldt, maar ze zijn best mooi. Morgen mogen we bij hen Thanksgiving komen vieren. Een uitnodiging die wij graag aannemen.

Dinsdag 26 November 2013 VS, Van North Carolina, Charleston (sm 469.3) naar Riverland Terrace (sm 472)

Bodyguard aan trailerhelling

The marina is full. On the anchorage we think there are too much boats that can become lose projectiles during the storm tonight so we sail up the ICW to find a good spot. Dennis finds a boat ramp with a floating dock. It looks very solid so we tie up there. We are very protected here for the south and southeast wind. The local people are very friendly. In the afternoon it is hot, 65 Fahrenheit. It rains all afternoon. We have a good night in our protected place.
--------------------------------------------------------------------------
De ochtend staat in het teken van waar we de onweersbuien met windstoten gaan trotseren. Hier op de ankerplaats, in de marina of een stukje doorvaren en in een kreekje voor anker. In de marina betalen we ongeveer 100 dollar en zijn we bang voor de mast. Hier op de ankerplaats liggen we redelijk goed, alleen liggen er een paar boten voor anker die we niet helemaal vertrouwen. Een grote houten tweemaster heeft zijn zeilen gewoon laten zakken. We zien er geen banden om heen zitten. Die zeilen gaan straks de lucht in en wat als dit schip tegen ons aan drijft. Ook ligt er een polyester zeilboot van ongeveer 9 meter lengte schuin in het moeras. De storm is het hardst om 01:00 uur ’s nachts. Chris Parker, de meteoroloog voor de watersport in de Cariben, Bahamas en de Amerikaanse Oostkust, waar we sinds kort op geabonneerd zijn, waarschuwt voor onweersbuien met windstoten van 65 knopen, orkaankracht. NOAA op de marifoon heeft het over Zuid 20 tot 25 knopen met stoten tot 30 knopen draaiend naar Zuidwest. Pas woensdagmiddag zal de wind afnemen naar 15 tot 20 knopen. We bellen de marina. “Vol.” We besluiten hier te blijven liggen, want in een klein kreekje hebben we geen ‘swingruimte’ en hebben we kans om hoog en droog in het moeras te eindigen en dan moeten we maar zien hoe we daar weer weg komen. We hebben allebei geen rust om hier gewoon te blijven liggen en lijdzaam af te wachten en gaan toch maar varen. Iets na de Wappoo Creek Bridge zien we opeens een trailerhelling met een drijvende steiger met stevige betonnen palen. ‘Strong Currents’ lezen we op een bordje maar het is diep genoeg. We leggen ons met flink wat lijnen vast en spannen zelfs een lijn naar een boompje op de kant. Het regent warm water. Buiten is het 18 graden. De barometer holt werkelijk omlaag. Om 7:00 uur vanochtend gaf de barometer 1020 HPa aan, om 12:00 1014 en om 15:30 1007. NOAA geeft inmiddels ook weeralarmen af. Waarschuwingen voor flinke waterhoeveelheden, harde winden, slecht zicht en waterhozen schallen uit de marifoon. Ik stap met een fototoestel uit een ijskoud kastje op de steiger voor een foto van Bodyguard op deze creatieve afmeerplek. De lens beslaat meteen. Twee formeel geklede mensen, een man en een vrouw, lopen de steiger op. Ze zeggen goedemiddag en ik zeg goedemiddag terug, maar concentreer me verder op de foto. “We worden hier vast weggestuurd door deze vertegenwoordigers van de wet,” denk ik. Maar dat blijkt niet zo. De man werkt bij de kustwacht en vindt ons uiterst creatief. De vrouw vindt onze boot mooi en ik laat haar de binnenkant met alle uitgetrokken warme kleding en zeilpakken zien. We worden bij hen thuis uitgenodigd, maar we zeggen dat we met de komende harde wind liever op de boot blijven. We liggen hier super beschut achter een kust die een paar meter hoger dan zeeniveau is. De drijvende steiger is verankerd aan acht dikke betonnen palen dus veel gaat hier niet gebeuren, maar toch. ’s Middags regent het pijpenstelen en blijven we aan boord. Gelukkig hebben we een WiFi signaal. ’s Avonds is het even droog en maken we een ommetje. Debra en Mark, twee lokalen van onze leeftijd, doen dat ook met een glas wijn in de hand en we besluiten met z’n vieren een rondje te lopen. Ook Debra nodigt ons bij haar thuis uit, maar wij geven aan weer naar de boot te willen. We slapen prima op onze beschutte plek.

Maandag 25 November 2013 VS, Van South Santee River (sm 420.1), North Carolina naar Charleston (sm 469.3)
At 7:00 PM we start again. The daylight is short, only til 5 PM, so we have to start early. Outside it is 33 Fahrenheit. We take shifts of an hour behind the wheel to stay warm. We have a strong northerly as tailwind so we use the genua for extra speed. The Ben Sawyer Bridge gives a half hour delay, because they don’t operate with high winds. We anchor opposite of the City Marina. Chris Parker predicts strong winds for Tuesday night and Wednesday morning: SE 20 to 25 knots becoming S 35-45 knots with gusts up to 50 knots and in thundershowers gusts of 65 knots (hurricaneforce!). Trip 43.3 nm, Average: 6.0, distance 2013: 3613 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Om zeven uur trekken we het anker weer uit de grond. De dagen zijn kort. Rond vijf uur gaat de zon onder en wil je ergens komen, moet je vroeg starten. Het vriest net niet. 0,4 graden Celsius geeft onze buitenthermometer aan. Om de beurt zitten we een uur achter het stuurwiel. Bivakmuts, muts, chapuchon, shawl en wanten zijn nodig om het enigszins warm te houden. De kachel blijft binnen aan. Er staat een flinke noordenwind en de genua kan er bij. Met stroom mee gaan we hard. De Ben Sawyer Bridge wil eerst niet openen vanwege de harde wind. Er liggen al snel vijf boten rondjes te draaien en om de haverklap op de marifoon te vragen wanneer de brug draait. Om 13:00 uur neemt de wind gelukkig iets af en gaat de brug open. We hebben nog net stroom mee op de brede Cooper River, de outlet van Charleston. Een zeilboot achter ons moet flink doorvaren met z’n motor om ons met de genua op bij te houden. De vrouw roept mij met de marifoon op. “Of wij naar dezelfde marina als zij gaan?” ze herhaalt de vraag van haar man waarschijnlijk letterlijk. “We go to the anchorage opposite City Marina,” antwoord ik. Ik hoor de marina hen een plaats aan het facedock toewijzen. Een slechte plek voor de harde zuiden en zuidoostenwind van morgenavond en dinsdagochtend. Wij vinden een grote lege plek in het ankergebied. We doen een middagdutje en vinden dat we daarna de kant niet meer op hoeven. Het is zometeen donker. Chris Parker voorspelt voor dinsdagavond SE 20-25 knopen, draaiend naar S 35 tot 45 knopen met windstoten tot 50 knopen en in onweersbuien tot 65 knopen (orkaankracht!).

Zondag 24 November 2013 VS, Van Waccamaw River, South Carolina (sm 375.5) naar South Santee River (sm 420.1) via Georgetown (403.0)
Dennis starts early (5:30 AM) to have the current with us. We take a break when the current is against us in Georgetown at the Public Dock. We go to Piggly Wiggly and Mc Donalds to warm up and enjoy the WiFi. In the afternoon we sail another 15 miles to South Santee River. Trip 25.8 nm, Average: 5.9, distance 2013: 3570 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Dennis heeft normaalgesproken een hekel aan vroeg opstaan, maar het is ook een sport om zoveel mogelijk met de stroom mee te varen. Dat betekent vandaag vertrekken voor het licht wordt. Om half zes stapt Dennis zijn bed uit. Buiten is het 4 graden. “Blijf jij maar liggen,” zegt hij tegen mij. Dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik draai me nog eens lekker om, terwijl ik de motor hoor starten en de ankerketting hoor ratelen. Na anderhalf uur los ik Dennis af. Om half tien zijn we bij Georgetown en keert de stroom tegen. We doen een tijstop aan het public dock. Vorig jaar bezochten we het Kaminski Huis en was Georgetown gezellig druk met toeristen. Nu is het koud, wel een strakblauwe lucht en het museum is dicht. We lopen met één fiets naar de supermarkt en trakteren ons op een warme Mc Donalds met razendsnel WiFi. Tot verbazing van de ouders kun je hier rustig skypen in een vrijwel lege fastfoodtent. Om half drie gaan we weer verder en varen we nog 15 mijl naar de South Santee River. Rechts ligt een boot voor anker. Links liggen we alleen en al snel met een prachtige sterrenhemel boven ons.

Zaterdag 23 November 2013 VS, Van Pinner Point (sm 318), North Carolina naar Waccamaw River, South Carolina (sm 375.5)

3 bomen op windstille Waccamaw River

Waccamaw River

At 7:20 AM we are cruising again. Just north of the Conway Bypass Bridge they are making a floating dock. That would be nice, for you are here close to a Walmart. The Waccawaw River we see now in autumn. It is less green than last year in summer , but still beautiful. We anchor again behind the little island. Last year I kayaked here without a PFD. A police boat brought me back with his light on. Very embarrassing. I got only a warning, luckily. This time I wear my personal floating device and more than just a swimming suit. Trip 49.7 nm, Average: 5.5, distance 2013: 3529 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Ank in kayak op Waccamaw River

We hebben prima geslapen op onze geïmproviseerde ankerplek. Om 7:20 uur is de lijn weer los en het anker omhoog en zijn we weer onderweg. Met 17 graden is het niet koud, maar het is bewolkt en erg vochtig. Af en toe motregent het. We varen om de beurt een uur. We herkennen veel maar niet alles. De prachtige Waccawaw rivier ziet er nu veel kaler uit. Vorig jaar voeren we hier in het begin van de zomer en nu in de herfst. Het is nog steeds mooi maar veel kaler. Bij de Conway Bypass Bridge heb ik vorig jaar een uur op en neer gevaren. Dennis was met de dinghy naar de kant gevaren en naar de Walmart gelopen voor wat boodschappen en een nieuwe telefoonkaart om te kunnen internetten. Nu zijn ze er aanlegsteigers aan het maken en ik denk dat cruisers daar in de toekomst dankbaar gebruik van zullen gaan maken. Om 16:15 uur liggen we weer op ons vertrouwde plekje in de Waccawaw River achter een eilandje. Hier heb ik vorig jaar gekayakt en werd ik onder begeleiding van een politieboot terug naar Bodyguard gebracht. Ik kreeg een waarschuwing omdat ik geen zwemvest aan had. Opnieuw ga ik even peddelen, maar nu braaf met zwemvest en niet in bikini.

Vrijdag 22 November 2013 VS, North Carolina, Van Wrightsville Beach (sm 283.2) naar Pinner Point (sm 318)

B aan public dock Wrightsville

leeg strand Wrightsville

We know from last year that there is a big public dock. We tie Bodyguard up on the public dock and make a walk over the beach. Last year we were here in summer and the beach was full with bathing people. Now there is hardly anybody. We see our first palm trees on our way to the south. We untie at 11:00 AM so we have the most current with us. After 5 minutes we are already grounded on the ICW. You have to watch the charts all the time! We anchor creatively at Pinner point with a rope on the pole of a day marker and the anchor so we can not swing to the waterway. Trip 32.6 nm, Average: 5.0, distance 2013: 3479 nm.
--------------------------------------------------------------------------

palmbomen

Onderweg op ICW

Handig als je ergens al eens eerder geweest bent dan weet je waar het Public Dock is en of je daar ook met de grote boot naar toe kunt. We leggen de boot even aan het Public Dock om een wandeling over het strand te maken. 17 en 18 juni 2012 waren we hier ook. Toen was het een stuk warmer en zat het strand vol badgasten. Nu is het strand zo goed als leeg. We zien onze eerste palmbomen op onze weg naar het zuiden. We lopen nog even langs de kleine supermarkt voor verse melk en een gallon drinkwater. Om 11:00 uur varen we weg zodat we het meest profiteren van de stroom. Het is heerlijk om weer over de ICW te cruisen en ik ga lekker met mijn kussen op het voordek zitten. Ik geniet van de pelikanen die voor de boot uit vliegen en zich af en toe met hun grote snavel keihard in het water laten vallen. Meestal slurpen ze daarna een vis naar binnen, de snavel omhoog. Links is een soort duin en rechts staan prachtige huizen. Voor ons ligt een boot voor anker net naast een rode vaarwegmarker. Dennis gaat de rode marker rechts voorbij. BOEM! De punt duikt flink naar omlaag, beneden in de kajuit hoor ik bestek vallen van de afwas die nog gedaan moest worden. De vaargeul ligt links van de rode marker en de boot lag daar even voor anker omdat de buitenboordmotor er mee gestopt was. Zo relaxed was de ICW dus niet. Je moet wel op de kaart blijven kijken! Om half zes ankeren we bij Pinner Point met een achterlijn om een flinke paal van een marker. Er zijn hier geen echte ankerplekken maar met voor een anker en achter een lijn, blijven we uit de vaargeul.

Donderdag 21 November 2013 VS, North Carolina, Van Beaufort (sm 204) naar Whrightsville Beach (sm 283.2)

Mason Inlet

Mason Inlet

The weather looks very calm so we change our plan of yesterday evening to go to the Mason Inlet and do Cape Fear over the ICW in going around Cape Fear tonight over the ocean. We leave at 4:20 AM. Truant III has left at 4:00 AM already. They go to the Mason Inlet. The more we sail to the east the closer we get to the gulfstream and the warmer it is. At noon we sail in T-shirt, but the wind is not dropping and the waves are high. We decide to change course to the Mason Inlet. We arrive there just before Truant III, only because they go to the safe water buoy and lower their sails outside, while we sail with the sails up in the inlet and lower the sails in the waveless ICW. We have dinner together and at 8 PM everybody is in bed.
--------------------------------------------------------------------------

Truant III in Mason Inlet

Om 3:10 uur 's nachts gaat de wekker. Wat een idioot moment om op te staan. Had ik maar een vak geleerd. Dat heb ik op zich wel dus schoenmaker blijf bij je leest is wellicht toepasselijker. Waarom willen we dit? We willen naar het zuiden en niet weer helemaal op de motor en we willen met licht de nieuwe inlet inlopen. Gisterenavond bedachten we dat we naar de inlet voor Cape Fear zouden gaan en over de ICW langs Cape Fear zouden varen. Vanochtend ziet het weer er zo rustig uit dat we besluiten om toch weer over de oceaan langs Cape Fear te gaan. Truant III vaart stipt om 4:00 de kreek uit. Zij gaan rechtstreeks naar de Mason Inlet. Wij volgen twintig minuten later met het laatste beetje stroom mee. Er staat twintig knopen wind uit het noorden dus we gaan hard, zes tot zeven knopen. De golven zijn hoog en met een vreemde zijgolf slaat het grootzeil af en toe met een klap heen en weer, ondanks de bulletalie. We varen naar de warme golfstroom en voelen de temperatuur flink stijgen. We begonnen met isotherme onderkleding en zeilpakken om 13:00 uur zitten we in onze T-shirts. De golven worden echter steeds hoger en de wind neemt niet af, zoals voorspeld, maar eerder toe. "Zullen we toch maar naar Mason Inlet voor Cape Fear gaan?" stelt Dennis voor. Ik knik heftig ja en we verleggen onze koers. De wind was naar het oosten gedraaid en van halve wind kunnen we weer voor de wind varen. We surfen van golven af en met 8 tot 9 knopen gaat het hard. Wat een vooruitzicht: vannacht weer op een stilliggend bed slapen en we zijn er al rond etenstijd dus ook gewoon kunnen koken. Waar een mens al niet blij mee kan zijn! Janet en Jeff zijn zonder omweg naar Cape Fear gevaren, maar wij glippen nog net voor hun neus de inlet in. Zij gaan naar de veilig vaarwaterboei en doen daar hun zeilen naar beneden. Rollend in de golven varen zij achter ons aan terwijl wij de inlet vol tuig binnen varen en pas op de ICW op vlak water onze zeilen strijken. We ankeren weer in Wrightsville Beach en ik bak een ui en een extra paprika om de reeds gemaakte pilav te vergroten voor 4 personen zodat Jeff en Janet mee kunnen eten. Om half acht stort iedereen in en om acht uur liggen we op bed. De afwas is voor morgen.

Woensdag 20 November 2013 VS, North Carolina, Beaufort: Planning to go around Cape Fear
The whole day is planning our trip around Cape Fear. Around Cape Fear it is shallow so you have to go about 30 miles offshore, but there almost the gulfstream runs north. With the wind against the current the waves become high. The position of the Gulfstream is not fixed. So there is a lot to check on the internet. In the evening I draw our trip since 2010 on a blank paper. It looks as an impressive journey if you see it in a drawing.
--------------------------------------------------------------------------

Tekening van gezeilde route sinds 2010

Als we 's ochtends het weer checken zien we dat de golven enorm toegenomen zijn ten opzichte van gisteren. We besluiten een dag te wachten. De dinghy ligt al klaar voor vertrek op het voordek en ik ben blij als Jeff langskomt met zijn dinghy en mij even op de kant wil zetten. De mannen bekijken het weer en de vrouwen vermaken zich op de kant met de was, kletsen en wandelen. Dennis zit ongeveer de hele dag achter de computer naar het weer en de golfhoogtes te kijken. Bij Cape Fear liggen de Frying Pan Shoals, oftewel bij Kaap Angst liggen de bakpan-ondiepten. De golfstroom stroomt naar het noorden. De koers van de golfstroom en de breedte zijn niet constant. Met een noordenwind heb je om Cape Fear dus golven tegen tij en dat kan flinke golven geven. ’s Avonds in een creatieve bui teken ik op een A4 de landen rondom de noordelijk Atlantische Oceaan en teken daar onze route vanaf 2010 in. Als je het zo op papier ziet, is het een indrukwekkende reis.

Dinsdag 19 November 2013 VS, North Carolina, Beaufort: wandelen in natuurreservaat

Bord Rachel Carson Reserve

Ank bij trailbord

We go by dinghy to Town Marsh Island fo a walk in the nature reserve. There are horses on the island and we admire the white Ibis and the bird of prey, that is circling above our heads. In the afternoon Jeff and Janet from Truant III come by for a workshop Zygrib by Dennis. They are enthusiastic about this wind program. We plan to leave tomorrow for one or two nights at sea to the south.
--------------------------------------------------------------------------

paarden

Witte Ibis

We zitten in een clubje met earlybirds en daardoor word ons ritme ook steeds vroeger en dat is eigenlijk wel heel lekker als het al zo vroeg donker is. Om negen uur ’s ochtends hebben we al gebuurd bij twee andere boten en staan we met een rugzak met fototoestel, drinken en lekkers op Town Marsh eiland, waar een natuurreservaat is. ‘Normale toeristen’ moeten voor de overtocht betalen, wij gebruiken onze eigen dinghy. De Canadezen van Truant III en Cristata waren gisteren super enthousiast over de ‘wilde’ paarden op het eiland. Wij vinden het eiland erg op de Stampersplaat in de Grevelingen lijken. Op dat eiland lopen ook paarden. Hier hebben we vroeger heel veel gezeild en gewandeld.

roofvogel

Bloemen

De paarden vinden wij dan ook niet zo indrukwekkend. Wij hebben meer bewondering voor de witte Ibis. We zien een hele groep Ibissen voedsel zoeken, terwijl er duidelijk één de wacht houdt. Een roofvogel cirkelt vlak boven onze hoofden omhoog, een prachtig gezicht. En we zien mooie bloemen. We komen geen andere mensen tegen. Aan het eind van de middag komen Jeff en Janet langs voor een cursus Zygrip van Dennis. Ze zijn wild enthousiast over deze weersvoorspeller. Morgen gaan we vertrekken voor één of twee nachten door. In het donker halen we nog wat kannetjes water bij de marina en leggen we de dinghy op het voordek. Het is slechts 12 graden buiten.

Maandag 18 November 2013 VS, North Carolina, Beaufort: klusdag
The whole day we are busy installing the new VHF, especially the unit for outside. Emptying the main storage and doing the wires takes the most time. I forget to tell that in Elisabeth City we were in the newspaper. See link below.
--------------------------------------------------------------------------

In krant Elisabeth City voorp

Dennis is de hele dag bezig met het installeren van de nieuwe marifoon en de buitenbediening. Daartoe moet de kop van de stuurstand. Ik help met vasthouden, aangeven van gereedschap en schoonmaken. Tussendoor ga ik een stukje kajakken. Dicht langs het strand met de wind mee, door de vaargeul met stroom mee terug. Heerlijk! Ik vergeet helemaal dat we in Elisabeth City in de krant gestaan hebben. Op de voorpagina nog wel. We waren het zelf al bijna vergeten, maar de Perle Noir had voor ons een krant gekocht. Aan het eind van de dag werkt de marifoon en de buitenbediening. klik hier voor de voorpagina en hier voor het vervolg

Zondag 17 November 2013 VS, North Carolina, Van Alligator River (M 102.2) naar Bonner Bay(M162)

Bodyguard uit de mast

Cristata from the mast

I hoist Dennis in the mast for inspection. Up there everything is all right. In the afternoon we go to the maritime museum. It is a nice museum and it is free. We see the movie of pirate Blackbeard. His ship Queen Anne’s Revenge is sunken in de Beaufort Inlet. In the museum is a skeleton of a sperm whale. The similarity of the flipper and the arm of a man is amazing.
--------------------------------------------------------------------------

North Carolina from the mast

Skelet sperm whale

In de ochtend hijs ik Dennis met de elektrische ankerlier de mast in voor inspectie. Hij maakt meteen een paar mooie luchtfoto’s. Bovenin is alles in orde. Vorige jaar maakte de Flying Swan ons attent op het leuke gratis maritieme museum in Beaufort. Wij hadden dat gemist omdat we er stomweg voorbij gelopen waren. Nu gaan we het uitgebreid bekijken. We nemen de tijd om naar de film van Pirate Blackbeard te kijken. Blackbeard was een beruchte piraat aan het begin van de achttiende eeuw. Zijn gekaapte schip Queen Anne’s Revenge is gezonken bij de kust van de Beaufort Inlet.

Vin

X-ray

In het museum is hangt het skelet van een potvis, een kleiner formaat dan die wij in de Strait of Belle Isle gezien hebben. Het meest fascinerende vind ik de X-ray van de zijvin van de jonge walvis en die van een twaalf jarig meisje (de dochter van de onderzoeker). De gelijkenis is treffend. De vingerkootjes en de spaakbeen en ellepijp zijn heel duidelijk vergelijkbaar met de botten van de voorvin van de walvis. De achterpoten van de walvis zijn weggeëvolueerd omdat deze in het water niet nodig zijn. Er is nog wel een botje van in het skelet aanwezig.

Bodyguard voor anker in Taylor Creek

Waterfront Beaufort

We wandelen nog wat langs het waterfront voor we weer naar de boot gaan. Het is een prachtige zonnige dag.

Zaterdag 16 November 2013 VS, North Carolina, Van Bonner Bay (M162) naar Beaufort

BDG onder zeil op ICW

BDG met spi

The first 3 hours we can sail. We race against Truant III. It is nice that they are also in to the sailing and they use all their sails. Then the wind diminishes and we go on engine again. The last part we have the current with us and we go quickly. We see the first dolphins in the ICW. In Beaufort we check the weather en we see a weather window to cross the gulfstream and go to the Caribbean. We get the groceries by bikes. In the evening we call with Chris Parker, weather router for the Caribbean and Bahamas and we decide not to go. It is just 5 knots too much wind (25 knots beating the wind). Trip 39.7 nm, Average: 5.5, distance 2013: 3366 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Truant III

Staart dolfijn

Om half zeven geven we de Truant III en duw en halen we ons anker op. Het is mistig, maar klaart snel op. We kunnen zowaar zeilen en het is leuk dat Truant III net zo enthousiast is als wij. Ze zijn al snel onder tuig. Als we hen voorbij lopen hijsen ze zelfs hun bezaanzeiltje, maar het mag niet baten. Bodyguard is te snel voor ze. Om half tien moet de motor weer aan, maar dan hebben we al een hele workout achter de rug. Van motorzeilen met de genua via vol tuig, vol tuig met uitgeboomde fok, spinaker en de hele boel weer opgeruimd inclusief de huik over het grootzeil omdat het gaat regenen. Het laatste stuk naar Beaufort hebben we stroom mee en gaat het hard. We zien weer dolfijnen in de ICW. Het is zaterdag en het is druk met speedboten.

D met blote bast

Meeuw op strand

Het is lekker weer en Dennis doet zelfs zijn shirt uit. We gaan weer voor anker in de Taylor Creek en herkennen het plaatsje steeds beter. Zodra het anker ligt is de eerst volgende actie: internet. We zien een weergaatje om de golfstroom over te steken en naar de Cariben te varen. Alles gaat nu heel snel en efficiënt. De bijboot gaat te water, de fietsen en boodschappentassen mee. We fietsen naar de supermarkt die we nog kennen van de vorige keer. Makkelijk als je ergens al eens geweest bent. We halen de nodige verse spullen en ik sla aan het koken. Dennis belt intussen met Chris Parker. Chris Parker is een professionele meteoroloog die schepen onderweg naar de Bahamas of de Cariben begeleidt. Je kunt je op hem abonneren en dan krijg je weeradvies per e-mail en/of SSB-zender. Chris belooft ons later terug te bellen. Inmiddels beginnen wij steeds meer te twijfelen aan het weergaatje. Is 20 tot 25 knopen aan de wind niet een beetje veel van het goede over de golfstroom heen. En als we niet snel genoeg zijn, krijgen we zelfs 30 knopen. Pas om 22:30 uur belt Chris Parker terug. “It is not too bad,” zegt Chris en ik hoor hem over windvlagen tot 30 knopen vertellen. Zo gaan we geen 1200 mijl varen en we besluiten morgen niet te gaan. Wat een rust opeens.

Vrijdag 15 November 2013 VS, North Carolina, Van Alligator River (M 102.2) naar Bonner Bay(M162)

Perle Noir op ICW

Mooi huis langs ICW

We go by engine from 6:30 am to 4:30 am to the south. We tank some diesel. In Bonner Bay we anchor and Truant III rafts on our port side. In the evening we play domino. Trip 52.7 nm, Average: 5.3, distance 2013: 3327 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Om half zeven starten we de motor en varen we stevig ingepakt in 5 graden Celsius in een optocht naar het zuiden. We varen door het Alligator River Canal en het is alsof we door een bos varen. Het is mooi en ruikt lekker naar bomen. Af en toe staat er een mooi huis aan het water. We gaan over de Pungo River en komen dan op een open water de Pamlico River die we oversteken. Voor de Hobucken brug tanken we diesel. In Bonner Bay laten we om 16:30 uur het anker vallen. Cristata en Perle Noi liggen naast elkaar. Wij nodigen Trunt III bij ons langszij uit. ’s Avonds zitten we bij hen gezellig te domino-en.

Donderdag 14 November 2013 VS, North Carolina, Van Elizabeth City naar Alligator River (M 102.2)

Ankerplek Alligator River

Ondergaande zon

We can sail very nice over the Pasquotank River and Albemarle Sound. On the Alligator River we have the wind on the nose and we use the engine. In july 2012 we sailed here also with our Dutch friends on Flying Swan. Then it was hot and we were the only two boats. Now we are part of the Southbound travelers and we are with seven boats on an anchorage. Trip 46.0 nm, Average: 5.41, distance 2013: 3274 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Cristata

Perle Noir

The early birds Cristata, Truant en Perle Noir varen al voor half zeven weg. Wij volgen drie kwartier later. Het eerste uur varen we op de motor en genua. Dennis ziet dat het oliefilter een beetje lekt en we leggen de boot even voor anker om olie bij te vullen en het filter goed aan te trekken. Na een uurtje gaan we zeilend verder. Aan het eind van de Pasquotank River snijden we een stukje af. Er blijft meer dan 30 cm water onder de kiel staan. Nu kunnen we hoog aan de wind de Albemarle Sound oversteken. Boten die netjes in de vaargeul blijven, gooien hun hoogte weg en moeten op de motor de sound over. Na de sound zitten we weer op de Alligator River. De wind is recht tegen en we gaan op de motor verder. In juli 2012 voeren we hier samen met de Flying Swan in de hitte. Toen waren we de enige boten. Nu maken we deel uit van de ‘trek naar het zuiden’ en liggen we met zeven boten op de ankerplek en liggen er ook boten op ankerplaatsen voor en achter ons. Het is nu ook een stuk eerder donker. De zon gaat rond 17:00 uur onder en de kachel moet aan.

Truant III

We varen nog even langs de Truant om Janet blij te maken met twee maiskolven. Deze waren op toen we met z’n allen in de supermarkt waren. Gisteren fietste ik nog even op en neer voor vers brood en toen lagen ze er weer.

Maandag 11 November 2013 t/m 13 november 2013 VS, Elizabeth City, North Carolina

Borrel met 8p op B

We enjoy the free dock and the contacts with other cruisers. So we take walks, cycle, drink coffee and have lunch with other cruisers. We celebrate the birthday of Perle Noir with 8 people on board Bodyguard because it is too cold outside. We play music with three guitars and tablespoons, sounds pretty good. We stay four days, because after 48 hours there is 40 knots of wind predicted.
--------------------------------------------------------------------------
We genieten van het aan het dock liggen en gewoon op de kant kunnen stappen. Dat doen we dan ook regelmatig voor kleine wandelingetjes, even een praatje met de buren, bij elkaar op de koffie, stukje fietsen, lunchen op de Truant en borrrelen met z’n achten op Bodyguard, omdat het te koud is buiten voor een sundown. We willen na 48 uur weer vertrekken, maar dan voorspellen ze 35 tot 40 knopen wind. De meeste cruisers blijven liggen en wij genieten zo van de gezelligheid dat we ook blijven. We doen een muzieksessie op Bodyguard met drie gitaren. Dennis vult het geheel vocaal én met zijn tablespoons aan. Het geheel klinkt best goed, vinden we zelf.

Zondag 10 November 2013 VS, North Carolina, Van ankerplek naar Elizabeth City

Boom vanuit kajak

Bodyguard vanuit kajak

I go with the kayak and Dennis follows with Bodyguard. Elizabeth City has a free dock for 48 hours, free WiFi, a laundry service and shops. We do the laundry, get the groceries. In the afternoon we get a journalist on board. Our friends: Cristata, Truant III and Perle Noir are also arrived. Trip 2.4 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Bord 48 uur gratis liggen

Bodyguard aan free dock Elizabeth City

Het gebied waar we nu liggen vraagt om te kajakken en ik stap in mijn bootje. Ik vaar een stukje vooruit en Dennis gaat alleen ankerop en komt achter mij aan. Ik kan tussen de kant en de bomen die in het water groeien, door peddelen. In Elizabeth City worden we hartelijk ontvangen door de boten die er al liggen. Er is hier een public dock waar je 48 uur gratis mag liggen. Er is ook gratis WiFi. De wasserette en de winkels zijn op loopafstand. Een prima plek om even te stoppen, ook al is het al na 2 mijl.

Steen Rose buddies

Voorheen was hier een groep vrienden ‘the Rose Buddies’ die passanten verwelkomden met een roos en rond happy hour organiseerden zij een wijn- en kaasparty. Helaas zijn ze inmiddels allemaal overleden. De gastvrijheid is er nog steeds. De happy hours helaas niet meer, maar er is wel een memorial steen voor hen neergezet. De meeste boten zijn net vertrokken en er is plaats genoeg. We gaan meteen naar de wasserette en de supermarkt. Ik fiets met het gewassen thermo-ondergoed en de sokken naar de boot voor een lunch met een zelf gebakken vis. Het thermospul en de sokken hang ik aan de reling, zij vinden het niet fijn in de droger. Dennis neemt een hamburger bij één van de vele fastfoodtenten en komt met de was uit de droger terug. Hij neemt ook een journalist mee. We vertellen ongeveer 5x dat we in 2010 uit Nederland vertokken zijn. De man schrijft op zijn kladblok ‘2010’, slaat een blaadje om en schrijft ‘Netherlands’ en zo gaat het nog wel een tijdje door. Hij schrijft telkens één woord op een blaadje en gaat zo pijlsnel door zijn kladblok. We hebben er een hard hoofd in voor het uiteindelijke artikel. De Cristata is inmiddels naast ons komen liggen. De Trunat III en Perle Noir liggen iets verder aan de kade.

Zaterdag 9 November 2013 VS, North Carolina, Van, Bezoekerscentrum in Dismal Swamp naar ankerplek 2 mijl voor Elizabeth City

DSC in ist

DSC en bruggetje

In the morning it is 32 Fahrenheit. There is fog above the Dismal Swamp. With the crew of 4 boats we go to the visitor centre. The dismal Swamp Canal is digged by slaves. They started in 1793 and in 1805 the Canal was open. They used the canal to transport white cedar. The slaves become familiar with the swamp and used it to escape and hide. In the afternoon we sail further and go through the second lock. Now the water is deep again. It was a beautiful trip, but over the ICW, what we did last year, is less stressful. Trip 18.0 nm, Average: 4.1, distance 2013: 3226 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Steiger

Bodyguard bij visitor centre

‘s Ochtends geeft de thermometer 0 graden Celsius aan. Er hangt een mysterieuze mist over het Dismal Swamp Kanaal.

Omschr

Omschr

Met de bemanning van vier boten steken we de brug over de Dismal Swamp over. In het bezoekerscentrum zien we welke dieren in de Swamp leven: beren, herten, bevers, konijnen, marmotten. In 1793 is men begonnen met het graven van het Dismal Swamp Kanaal. Slaven deden het zware werk. De slaven raakten zo vertrouwd met de Swamp dat ze het gebied als ontsnappingsgebied begonnen te gebruiken. Diep in de natuur leefden hele kolonies ontsnapte slaven.

DSC 1805

Verder varen

In 1805 was het gehele kanaal klaar. Het werd voornamelijk gebruikt om cederhout te transporteren. Jeff is een jager. Hij heeft vanochtend een beer gezien. Hij wijst ons op sporen van beren en herten en kan aanwijzen hoe groot het dier ongeveer is. De ‘club van de Cristata’ blijft vandaag liggen. Wij gaan verder. We gaan door de tweede sluis. Na de sluis is het water weer diep en varen we niet meer met samengeknepen billen en een piepende dieptemeter. Het was een mooi stuk, maar we weten nu wel waarom we vorig jaar voor de ICW kozen. Twee mijl voor Elizabeth City laten we midden in de natuur het anker vallen.

Vrijdag 8 November 2013 VS, Van, Portsmouth, Virgina naar Bezoekerscentrum in Dismal Swamp, North Carolina

Lockmaster in action

volle sluis

We go around Cape Hatteras by the shallow Dismal Swamp. The ICW is blocked by a broken lock. The depth is the Dismal Swamp is 6 feet, we do 6’ 8” so it is exciting. The lockmaster is like a schoolteacher. He tells which boat where and what to do. The dismal Swamp is beautiful with splendid autumn colors. We let all the boats pass, because we want to do it slowly. Sometimes we hit a log under water and sometimes Dennis has to find out where the canal is the most deep. Just before the visitor centre we rescue a boat from a log and tow him to the visitor centre. At 8:30 pm all boaters are asleep. Trip 23.5 nm, Average: 2 knots
--------------------------------------------------------------------------
Er zijn drie manieren om langs Cape Hatteras te gaan: over de oceaan, door de ICW of door de Dismal Swamp. Cape Hatteras is een beruchte kaap. De warme golfstroom komt hier vlak langs de kust en dat kan flinke golven geven. Buiten langs is alleen aan te raden met rustig weer en wind die niet uit het noorden komt. Het weer is niet echt gunstig voor buitenom, de sluis in de ICW is gestremd (behalve heel even tijdens laag water) en de Dismal Swamp heeft een gegarandeerde diepte van 6 foot (1,83 meter), terwijl wij ruim twee meter steken. Het weer is niet echt gunstig voor buitenom en we gaan kijken of we de sluis met laagwater door kunnen. De ene almanak zegt dat de spoorbrug voor de sluis om 8:30 uur draait, de andere om 9:30. Het wordt 9:00 uur omdat er een sleepboot door heen moet en wij mee mogen. We zijn nu al te laat voor de sluis in de ICW en gaan de Dismal Swamp proberen. We varen vooraan de rij naar de sluis die vier keer per dag draait, waaronder om 11:00 uur. We zijn helemaal blij als we horen dat we al mogen invaren, het is 9:50 uur. Waarschijnlijk draait hij vaker nu het zo druk is door de stremming in de ICW. We weten dan nog niet dat het proces ‘sluis’ hier twee uur in beslag neemt. De eerste vier boten mogen de sluis invaren en moeten aan stuurboord afmeren. Wij varen soepeltjes de sluis in, leggen onze lijnen over de pikhaak van de sluiswachter die ze om de bolders op de hoge kade doet voor ons. Als er vier boten aan stuurboord liggen, komt de volgende bruglichting aangevaren en gaat de sluiswachter de boten achter ons één voor één met de pikhaak een stukje naar voren leggen zodat er nog een vijfde achter kan.

Cristata

Cristata mag als eerste boot aan bakboord afmeren. Onze übercruisers (heb ik niet van mezelf maar van ‘Mango’s aan boord’) komen tergend langzaam de sluis in varen. Zo langzaam dat je denkt: “Vandaag nog?” Als ze liggen, vertellen ze dat dit hun derde sluis in hun hele leven is. Welcome to the Netherlands. Als wij vroeger met de mosseltocht meededen van Dordt naar Bruinisse deden we zes sluizen in een weekend. Als bakboord vol ligt, wordt het midden opgevuld. De man achter ons is type ‘veel te oud voor een veel te grote boot’. Hij houdt op het voordek de lijn van zijn buurman vast en heeft zijn eigen lijn belegd. Het water spuit naar binnen, de sluismeester kent zijn pappenheimers en stopt halverwege het spuien, loopt de sluis over en instrueert iedereen om zijn lijnen aan te trekken.

Uit sluis en Cristata

Kanaal en Cristata

Twee uur later verlaten wij de sluis. Het water is de hoogste stand die de sluismeester mag toelaten en met samengeknepen billen varen wij met tien centimeter onder de kiel over het prachtige kanaal in schitterende herfstkleuren. De meeste boten hebben haast en wij laten ze allemaal passeren. Als ze even niet opletten en wij zitten aan de grond, botsen ze op ons. Het alarm van de dieptemeter staat op 2,3 meter en hij staat regelmatig te piepen. We raken bomen met de kiel en af en toe moet Dennis even zoeken waar het kanaal het diepst is om er door heen te komen. Niet echt relaxed varen.

boot op sleeptouw (chimera?)

Zo’n zeshonderd meter voor het bezoekerscentrum ligt er een boot bijna middenin het vaarwater. De man is heel relaxed. Wij denken dat hij voor anker ligt, maar hij zit vast aan een boom. Tow Boat US komt hem er morgen om 11:00 uur afslepen. We bieden aan hem los te trekken en naar het bezoekerscentrum te brengen. Hij zit erg goed vast. We trekken hem eerst terug, maar dat lukt niet. Op een gegeven moment ligt hij dwars in het kanaal. “Yeah right Dennis,” zeg ik tegen mijn sleepbootkapitein,” de ICW geblokkeerd door een kapotte sluis en de Dismal Swamp geblokkeerd door een actie van Bodyguard.” We leggen de boot weer recht, gaan er zelf langs en proberen hem nu over de boom heen te trekken. Met onze vorige schroef waren we echt een sleepboot, nu met onze nieuwe VariProfile vaanstand schroef staat de motor te loeien en gebeurt er weinig. Totdat er een hoop gekraak klinkt en er opeens een boom midden in het water naar boven komt, vlak langs de gesleepte boot. De eigenaar van de gestrande boot trap hem op zij en hij is los. Zijn motor slaat direct weer af als hij hem in zijn achteruit zet. We slepen hem naar het bezoekerscentrum en leggen hem aan het eind van de steiger. De al afgemeerde boten liggen hier echt op zijn Amerikaans met vier meter tussen elkaar. Wij blijven naast onze sleep liggen met een achterlijn aan een stevige boom. Om half negen gaat Dennis nog even de benen strekken, terwijl ik achter de computer zit. Er liggen zo’n elf boten aan de steiger en Bodyguard is de enige met het licht nog aan.

Donderdag 7 November 2013 VS, Virgina, Portsmouth: Nasi eten met Cristata en Truant III
We have dinner with 6 persons on our boat. Quite a job, but a very nice evening.
--------------------------------------------------------------------------
We fietsen opnieuw naar de Food Lion om ingrediënten voor de nasi te halen. We hebben een gezellig avond met Terry en Janine en Jeff en Janet. Het duurt ongeveer twee uur voor Terry in hoofdlijnen hun route op de atlas aan ons aangewezen heeft. Ze hebben ongeveer tien jaar in de buurt van Australië en Nieuw Zeeland doorgebracht en vanaf daar zijn ze telkens een half jaar naar de eilanden in de Pacific gevaren.

Woensdag 6 November 2013 VS, Virgina, Portsmouth: weerzien Cristata en verjaardag in bioscoop
It is a beautiful sunny day. The owner of Milemarker O fills our gasbottle again. We get the groceries on the bikes. In the afternoon we have a nice reunion with Cristata. These people we met on the Canary Islands three years ago. In the evening we celebrate my birthday in the Commodore Theater. First we have dinner and then we watch Captain Philip an impressive movie about a commercial ship pirated at the coast of Somalia.
--------------------------------------------------------------------------

B aan Public Dock Portsmouth

Commodore Teatre

We merken echt dat we een stuk zuidelijker zijn. Het is heerlijk weer en we fietsen door Portsmouth in onze truitjes. De watersportzaak ‘Milemarker O’ is verhuisd en zit niet meer bij het andere public dock maar verderop in de stad. We gaan er met onze gasfles heen en hopen dat de vriendelijke eigenaar hem opnieuw voor ons wil laten vullen. Dat wil hij gelukkig. We halen verse boodschappen op de fiets en ’s middag regelt Dennis mijn verjaardagsuitje. Aan het eind van de middag krijgen we bezoek. Terry en Janine van Cristata en hun vrienden staan op de kade. We hebben hen voor het eerst en het laatst ontmoet in Isla Graciosa, het eilandje boven Lanzarote (Canarische eilanden) in november 2010. Daar hadden we onze eerste sundowner: iedereen vaart met zijn bijbootje rond zonsondergang met een hapje en een drankje naar het strand en dan gezellig samen al kletsend naar de ondergaande zon kijken. Ik vroeg toen aan de mensen op het strand van welke boot ze waren en hoe lang geleden ze begonnen waren met cruisen. De Cristata kan ik me nog heel goed herinneren. Zij waren al twintig TWINTIG jaar rond de wereld aan het zeilen. Ik dacht toen dat mensen die zo lang aan het varen waren, een soort clochards zouden worden, maar zij hadden mooie fleece truien aan en hun boot zag er keurig netjes uit. Door wederzijdse kennissen wisten we al in augustus van elkaar dat we allebei ergens aan de Canadese oostkust zaten en Terry en Janine introduceerden ons in hun radionetje. Wij gaan zo naar de bioscoop en we nodigen hen voor morgenavond bij de nasi uit. We gaan opnieuw naar de Commodore, een prachtige oude bioscoop waar we vorige jaar ook geweest zijn. Je kunt er te voren wat eten. Dennis heeft een zoutloze maaltijd geregeld en de serveerster komt met een heerlijk fruitsalade als voorafje en een kipsalade als hoofdgerecht. De pizza van Dennis valt wat tegen. De film Captain Philip is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en spreekt ons erg aan. Een zeeschip wordt voor de kust van Somalië door piraten geënterd en de kapitein wordt ontvoerd. Het is een erg indrukwekkende film.

Dinsdag 5 November 2013 VS, Van Cuttyhunk Island, Rhode Island naar Norfolk, Virgina, dag 3: aankomst in Norfolk

Route

At 12:00 am we are at the entrance of the Chesapeake Bay. The GPS gives an average of 7.2 knots over the last two two and half days, a new record. It has just became ebb, so we have to beat against the current. At 7:30 pm we are at the public dock on the same spot as 1,5 year ago. It feels a bit like coming home. Trip (total) 401.5 nm, Average: 6.8, distance 2013: 3184 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Tijdens mijn ochtendwacht zie ik op 100 meter afstand een groot dier half uit het water. Een paar seconden later hangt er een grote dolfijn zo’n drie meter boven het water horizontaal in de lucht, wow! Als we bij de ingang van de Chesepeake Bay zijn, is het 12:00 uur. De GPS geeft een gemiddelde van 7,2 knopen aan over meer dan twee etmalen, een nieuw record. De stroom is zojuist tegen gekeerd en we ploegen tegen de stroom in naar Portsmouth. Met 4 knopen snelheid duurt dat meer dan zes uur dus op het laatst kunnen we nog heel even ervaren hoe snel het gaat met stroom mee. De ankerplaatsen liggen vol boten en wij verwachten geen plek aan het Public Dock, maar die is er tot onze verassing wel. We liggen weer op dezelfde plaats als in juni 2012, alleen nu zijn we zonder de Flying Swan en we missen Willem en Martine direct. We doen niet vaak plekken voor de tweede keer aan, maar als het, zoals nu gebeurt, voelt het een beetje als thuiskomen. 2 november is de ARC Carieb 1500 een dag vervroegd naar de Cariben en de Bahama’s vertrokken. Vandaag is een niet commerciële rally de ‘Salty Dawg’ onderweg gegaan. We hadden ons er graag bij aan gesloten, maar nu willen we eerst rusten en vooral water tanken. De watertemperatuur van het water is van 13,3 graden naar 16,1 graden gestegen.

Maandag 4 November 2013 VS, Van Cuttyhunk Island, Rhode Island naar Norfolk, Virgina, dag 2
The wind dimishes to west 20 knots. We still go fast and we do a new twenty-four hours record: 172.5 nautical miles from midnight to midnight. Trip (day1 en today) 280.5 nm, Average: 7.1 knots
--------------------------------------------------------------------------
De wind neemt af tot 20 knopen, maar we gaan nog steeds erg hard. We hebben een nieuw etmaalrecord. Van 12 uur ’s nachts gisterenavond tot vannacht 0:00 uur hebben we 172.5 mijl gevaren.

Zondag 3 November 2013 VS, Van Cuttyhunk Island, Rhode Island naar Norfolk, Virgina, dag 1
It is my birthday and there is a good wind to sail south. The weather window is not long enough to sail to Bermuda so we go to Norfolk. We have 25 knots in the back so we go fast. In the evening I celebrate my birthday with tea and some chocolate. But the chocolate stays only 5 minutes in my stomach. Happy Birthday! Trip 108.0 nm, Average: 7.0 knots
--------------------------------------------------------------------------
"Gefeliciteerd," zegt Dennis, "Wat vind je er van om naar Norfolk te zeilen?" "Hoe ver is dat?" "Zo'n dikke 300 mijl." Dat is even wat verder dan de 30 mijl naar Block Island, waar ik me op in had gesteld. Het lijkt me een goed plan om nu het koud dreigt te worden de noordelijke wind te benutten om zuid te maken. Het weergat is niet lang genoeg om comfortabel naar Bermuda te zeilen. Met een voorspelling van NE 20 tot 25 knopen met vlagen van 30 knopen verlaten we het eiland. Met twee reven en een puntje genua surfen we van golven af en gaan we snel de goede kant op. Mijn ouders vieren mijn verjaardag zonder mij en gaan met hun bezoek mosselen eten. Wat was ik daar nu graag bij geweest. Ons verjaardagsmaal bestaat uit spinazie uit blik. Met gebakken champignons, een likje kruidenkaas en pasta smaakt dat verrassend lekker. De rederijen moeten nu ook op de kleintjes letten. Schuin voor me drijft een groot zeeschip dat zich blijkbaar dwars op de wind en stroom met 2,5 knopen naar het zuiden laat voeren. Om 23:00 uur vier ik in mijn eentje mijn verjaardag met een kop thee en een zakje M&M's. Het is koud, er is geen maan en het is een stikdonkere nacht. Ik zit flink ingepakt onder de buiskap met de tent dicht en moet me voortdurend schrap zetten. Om 23:14 zijn de chocolaatjes op en om 23:15 ligt de hele boel uitgekotst in de emmer. "Happy birthday," zeg ik tegen mezelf. Op de oceaan met windkracht zes is geen goede plek om je verjaardag te vieren.

Zaterdag 2 November 2013 VS, Van Onset, Massachusetts, naar Cuttyhunk Island, Rhode Island

Cuttyhunk Island

kust Cuttyhunk Island

We planned to go to Newport, but halfway the wind drops completely and we go on engine the Cuttyhunk Island. Here you go through a small canal as entrance and then you have a very protected pond to anchor, pick a mooring or go to the dock. We anchor. We hike over the island. There are 4 boats on the dock and we have dinner together. Trip 24.0 nm, Average: 5.2 knots, distance 2013: 2783 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard in Cuttyhunk Island

Steiger Cuttyhunk Island

Met stroom mee verlaten we Onset. Het is een prachtige kalme dag. Voor het eerst sinds dagen hebben we 's ochtends de kachel niet aan gehad. We zeilen in onze trui. We zijn onderweg naar Newport, maar nog voor de lunch zakt de wind helemaal weg. Het is nog 25 mijl naar Newport en om 14:00 uur krijgen we stroom tegen. We gaan op zoek naar een alternatief. Dennis laat Cuttyhunk Island op de kaart zien. Dat ziet er idyllisch uit: een eilandje met een smal toegangskanaal en een flink meer in het midden. Je ligt er beschut voor elke wind. Helemaal leuk. We maken een stevige wandeling over het eiland. Er is een vaargeul tussen dit eiland en die er naast, maar de golven zijn hoog. Wij zouden dit niet graag met Bodyguard doen. Het seizoen is over. De ferry vaart nog slechts twee keer per week en alle restaurants zijn dicht. Terug bij de haven staat de bemanning van de drie zeilboten een biertje te drinken achter het havenkantoor. We worden direct hartelijk in de groep opgenomen. Deze mensen varen elk jaar begin november naar dit in de zomer overvolle eiland. We boffen, want ze hebben nog niet eerder zulk lekker weer in begin november gehad. Normaal staan ze hier te klappertanden. We halen even onze pilav en fles berenburg op aan boord en eten dan mee op de 47 foot Beneteau. Wat een ruimte!! Zelfs met z'n twaalven zit je elkaar nog niet in de weg in de kajuit.

Vrijdag 1 November 2013 VS, Massachusetts, Onset: spullen terugbrengen naar supermarkt
Yesterday we bought some stuff that is too big for on our boat. Dennis brings it back with the bike. We also ordered some goods by internet. We let it send to the post office. Today it arrived and we pick it up. That works very well!
--------------------------------------------------------------------------
Dennis brengt met de fiets de wok en de voorraadbussen terug naar de supermarkt. Ons pakje is gearriveerd bij het postkantoor. Dat werkt dus heel goed hier.

Donderdag 31 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Onset: boodschappen doen
Possibly we will cross the ocean to the Caribean with a stop on Bermuda. So we do a lot of provisioning. A nice young man brings us to the shopping centre. We take a taxi back. Dennis has to sail an extra time with the dinghy to get all the groceries on board Bodyguard. Our preparations in end 2010 start 2011 were nicer. In Las Palmas were a lot of boats preparing for the trip. Now we are the only boat in the bay with people on it.
--------------------------------------------------------------------------
Een vriendelijke jongeman met een groot fototoestel, hij is fotojournalist voor de krant, brengt ons met zijn auto naar het shopping centre. Er is een enorme Walmart en een giga supermarkt. We zijn van 11:00 tot 16:00 aan het winkelen cq. boodschappen doen. De winkel is zo groot dat we ons verkijken op de maat van spullen. We kopen voorraadbakken voor in de keuken en een keramische wok die eenmaal aan boord veel te groot blijken te zijn. Uiteraard hebben we veel meer gekocht dan we kunnen dragen en we bellen een taxi voor de terugweg (10 dollar). Dennis moet een keer extra met de dinghy varen om alles aan boord te krijgen. Ik blijf intussen alleen met wat boodschappentassen op het Public Dock achter. We zijn aan het bevoorraden voor een mogelijke grote oversteek naar de Cariben, mogelijk via Bermuda. Ik denk terug aan eind 2010 – begin 2011 toen we aan het bevoorraden waren voor onze eerste oceaanoversteek in Las Palmas. Dat was toch wel een stuk gezelliger met een haven vol boten en de meerderheid bezig met hetzelfde doel. Hier zijn we de enige bewoonde boot in de baai.

Woensdag 30 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Onset: plaatsje verkennen

Onset

Onset

We go by dinghy to the Public Dock. You can tie up for an hour for free. After that you pay $ 5 per hour for your little boat! Luckily the season is over and we don’t see the harbormaster. We find a grocery and I let my hair cut.
--------------------------------------------------------------------------

Onset

Onset

Gisteren zijn we in het donker aangekomen. Met daglicht zien we hoe mooi het hier is. We liggen heel beschut rondom ons is strand. We verleggen de boot van de ankerplaats naar een mooring dichterbij stad. Met de dinghy varen we naar het Public Dock. Een bord vertelt ons dat je hier een uur gratis mag liggen. Daarna betaal je $ 5 per uur voor je bijbootje! Gelukkig is het na het seizoen en is er geen havenmeester meer. We lopen naar het postkantoor om te vragen of we er een bestelling via internet heen kunnen sturen. Het is een klein plaatsje met een klein postkantoor dus het is geen probleem. Er is ook een kleine supermarkt. Bij de kapper kan ik meteen terecht en ik laat voor 16 dollar mijn haar knippen.

Dinsdag 29 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Van Provincetown naar Onset

P’town

Mayflower

In 1620 the Pilgrims of the Mayflower landed here after 67 days at sea. They found the place not attractive enough to settle and they went on to Plymouth. P’town has a lot of art shops, that are all closed for the season now and a lot of guy people. In the afternoon we sail to the Cape Cod channel, go through it to Onset where we anchor in the dark. Trip 32.2 nm, Average: 4.4 knots, distance 2013: 2757 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Strand

Bodyguard en pelgrimstoren

De kerk, de toren en het strand van P’town zien er aanlokkelijk genoeg uit om de bijboot te water te laten, de motor er aan te hangen, benzine te tanken en naar de kant te varen. De pelgrims van de Mayflower gingen hier in 1620 na 67 dagen op zee aan land. Ze vonden de streek niet goed genoeg voor een nederzetting en voeren verder de Massachusetts Bay in naar het huidige Plymouth. De toren is een monument voor de pelgrims. Het zal best een mooi uitzicht zijn vanaf boven, maar wij gaan echt geen 15 dollar pp betalen om 116 treden te beklimmen naar een hoogte van 77 meter.

Haloweenversiering

Haloweenversiering

Ondanks de puriteinse achtergrond is P’town een kunstenaars- en homo-stad. Er zijn veel kunstwinkels. Op de meeste staat: “Closed for the season, see you in April 2014.” Om de Halloweenversieringen kunnen wij wel lachen. Als hetero’s zijn we hier een minderheid. In elke winkel word je door een homo geholpen en op straat zien we vrouwen elkaar innig zoenen en groepjes mannen met typische homostemmen onderling lol maken. Om 12:15 gooien we de lijnen van de mooring los en varen we met een rustig windje voor de wind naar het Cape Cod kanaal. We zijn er een half uur te vroeg en beginnen met een halve knoop stroom tegen. Aan het eind van het kanaal hebben we twee knopen stroom mee. Rond half acht zijn we bij Onset en gaan we in het donker voor anker in 2,5 meter diep water.

Maandag 28 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Van Boston naar Cape Cod

Kaartje Cape Cod

Kust Cape Cod

With a west wind 15 to 20 knots we sail rapidly to Cape Cod. The peninsula Cape Cod is like an arm of somebody who is showing his muscles. In the top in Provincetown, also called P’town and at the shoulder is the Cape Cod channel. Trip 45.6 nm, Average: 6.8 knots, distance 2013: 2725 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Met een westenwind 15 tot 20 knopen (5 bft) zeilen we rap naar Cape Cod. Het (schier)eiland Cape Cod is net de arm van iemand die zijn spierballen laat zien. In de top ligt Provincetown, of P’town. Aan het eind van de arm is het Cape Cod kanaal gegraven, zodat we ‘binnendoor’ kunnen. Om half vijf liggen we aan een mooring. Het is nog anderhalf uur licht. Net te kort om de bijboot klaar te maken om naar de kant te gaan.

Zondag 27 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Boston: langs waterfront wandelen

Waterfront

Boston Harbor Hotel

We go by bus and metro to downtown and stroll along the waterfront. We admire the bow of the Boston Harbor Hotel. We say goodbye to Ahmet and his wife on Waterdancer. In the evening we are invited at Connies house. I cook the dinner, so I am sure there is no salt in it. The hot shower is wonderful.
--------------------------------------------------------------------------

Tea Party Ship

Met de Boston Tea Party op 16 december 1773 begonnen de inwoners van Boston een boycot tegen de belasting op geïmporteerde producten zoals thee, ingesteld door het Britse parlement onder de Townshend Act van 1767. Ik dacht dat met de Tea Party een gezellig onderonsje bedoeld werd, maar kolonisten gooiden in die nacht ladingen vol thee van in de haven geankerde Engelse schepen overboord. We lopen een stuk langs het water. Het is prachtig zonnig weer. Het Boston Harbor Hotel heeft een prachtige boog en doet ons denken aan de Groothoofdspoort in Dordrecht. We lopen langs het Tea party museum en zien toeristen stukken piepschuim aan een touwtje overboord gooien om de Teaparty na te spelen.

Terminal voor cruiseschepen

hoogbouw

We lopen langs de terminal van de cruiseschepen, een stukje door het centrum met hoogbouw en stappen dan op de metro naar Constitution Marina. We nemen afscheid van Ahmet en zijn vrouw op de Waterdancer. Eenmaal aan boord van onze eigen boot kunnen we al snel weer in de bijboot voor diner bij Connie. Het is koud en we zitten met muts en handschoenen aan vlak boven het water in het rubberbootje. Liever was ik nu in de boot gebleven bij de kachel. Eenmaal in Connies huis is het heerlijk om hutspot te maken in een grote keuken en in een kamer aan een grote tafel te eten. Connie heeft een paar jaar met haar man destijds in de Carieb gevaren en we vertellen elkaar over mooie plekken op Curaçao. Het is erg gezellig. Connie biedt ons haar huis aan voor de komende dagen. Wij willen de kou voorblijven en moeten verder zuidwaarts, maar we gaan wel even lekker douchen.

Zaterdag 26 Oktober 2013 VS, Massachusetts, Boston: Freedom Trail lopen

Dennis en Ahmet

We sail with Ahmet on his ship Waterdancer Click here for Sv-waterdancer.blogspot.com link to Constitution Marina in the centre of Boston. We walk the Freedom Trail, a walk along the historic places that are connected to the revolution. In downtown we have lunch and enjoy the street theatre.
--------------------------------------------------------------------------

zeilwedstrijd voor Boston

“That bow is Boston Harbor Hotel,” vertelt Ahmet. We zijn vanochtend op de Waterdancer Klik hier voor Sv-waterdancer.blogspot.com link gestapt. Ahmet vaart zijn boot naar Constitution Marina. Hier ligt hij in de winter. Een pracht plek in het centrum van Boston. Boston is de hoofdstad van Massachusetts en heeft ruim 600.000 inwoners. Er zijn hier meerdere universiteiten, onder andere de Harvard. Boston werd in 1630 gesticht door de Engelse Puriteinen onder leiding van John Winthrop.

Bord Freedom Trail

Tegel Freedom Trail

Als we de boot van Ahmet verlaten, staan we vrij snel op de Freedom Trail. De Freedom Trail is een wandeling door de stad, gemarkeerd door een rode lijn op de grond, die gaat langs alle plaatsen die met de strijd voor de onafhankelijkheid te maken hadden. Boston is de bakermat van de Amerikaanse Revolutie. De eerste schermutselingen die tot de revolutie leidden, vonden er plaats op 5 maart in 1770, toen Britse soldaten het vuur openden op protesterende burgers. Uiteraard is de Freedom Trail erg toeristisch, maar gelukkig lopen wij hem tegen de richting in.

Uss Constitution

Straat in Boston

Wij beginnen bij het oorlogsschip USS Constitution; een houten fregat die in 1797 te water werd gelaten. Wij vinden Boston een leuke stad met veel mooie oude gebouwen. Door de hoogbouw heeft het veel weg van New York, maar dan een stuk kleinschaliger. In het centrum genieten we van het straattheater.

Naald

Standbeeld Prescott

We gaan met de metro naar Ahmets boot terug. Ik doe een tukje, terwijl Dennis de Freedom Trail nog even afmaakt met een bezoek aan de obelisk. We mogen met Ahmet en zijn vrouw mee naar een Halloween Party op een motorboot. Ahmet is wat verlaat en sms’t dat wij maar vast moeten gaan. We lopen naar de laatste steiger waar de motorboot ligt. Buiten is de boot leuk versierd met heksen en pompoenen. Binnen zien we iedereen verkleed. Maar om nu zo op een onbekende boot te stappen, waar een feest al in volle gang is met allemaal verklede mensen, dat gaat (zelfs) ons te ver. En eigenlijk zijn we ook best een beetje moe. We besluiten om terug naar de boot te gaan. Nu zijn we helemaal blij met onze tablet. We bekijken de route van de bus en in de bus zien we onszelf over de kaart rijden. Erg handig!

Vrijdag 25 Oktober 2013 VS, Van New Hampshire, Portsmouth naar Massachusetts, Boston

Skyline Boston

With a westwind of 15 knots we sail fast and without waves to Boston. We find the mooring of Ahmet and have a drink with this very friendly man in the yacht club. Trip 58.8 nm, Average: 6.6 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Het is fris. Bij vertrek om kwart voor acht is het vijf graden. De temperatuur loopt op naar 9 graden. De lucht is strakblauw met een felle zon. Het voelt aan als wintersportweer. Dit is wat ik aan heb om comfortabel te blijven: isotherm ondergoed, fleecebroek en dikke wollen trui. Daar overheen een chalopet; winddichte fleece overall zonder mouwen. Dan een winddichte fleece jas en een oude wintersport jas. Uiteraard een shawl, muts en handschoenen. We gaan ruime wind naar Cape Ann en halve wind naar Boston. De westenwind, 4-5 bft komt vanaf het land en het is heerlijk zeilen met nauwelijks golven.

Vliegtuig lag over

Skyline Boston

Op dik 15 mijl afstand komen de wolkenkrabbers van Boston in beeld. We kruisen de baai van Boston in. De vliegtuigen komen zo laag over dat ik even bang ben dat ze de mast gaan raken. Voor Yacht Club Winthrop laten we het zeil zakken. We gaan op zoek naar de mooring van Ahmet. We hebben de GPS coördinaten maar in een mooring veld valt dat toch nog niet mee. We liggen nog maar net als Ahmet met een speedbootje naar ons toe komt. Even later stapt een vriendelijke man bij ons aan boord. Hij gaat samen met Dennis een plek voor de dinghy regelen bij het municipal dock. ’s Avonds gaan we met muts en handschoenen in de dinghy naar het clubhuis om nog even wat te drinken met Ahmet.

Donderdag 24 Oktober 2013 VS, New Hampshire, Portsmouth: onder vloer schoonmaken
The boiler is leaking again. With southwest wind, we have to tack to Boston after Cape Ann. Tomorrow the wind will be west so we wait. We remove all the cans from under the floor, clean and place them back.
--------------------------------------------------------------------------
De wind is vandaag zuidwest. Naar Boston hebben we na Cape Ann de wind tegen. Morgen is de wind geruimd naar west en is het helemaal bezeild. We blijven een dagje achter de mooring liggen en gaan op zoek naar het lek in ons zoetwatersysteem. We hebben telkens water in de bilge. Het is zoet water dus het moet van binnen komen, maar waar vandaan? We maken de hele ruimte onder de vloer schoon. De blikken zitten allemaal in druk- en sluit plastic zakjes dus die gaan niet roesten. De antislip matjes zijn nat en hangen we buiten te drogen. Het water komt van achter en nadere inspectie leert dat de boiler weer lekt. Een te langdurige klus voor nu, dat repareren we in de Carieb wel weer. Voorlopig gebruiken we de boiler even niet, dan lekt hij een stuk minder. Dennis gaat op internet op zoek naar een betaalbare ligplaats in Boston. Meestal zijn grote steden te druk of te volgebouwd om te ankeren en de marina’s erg duur. Dennis legt contact met Ahmed en deze man biedt ons zijn privé mooring in Winthrop aan.

Woensdag 23 Oktober 2013 VS, New Hampshire, Portsmouth: wassen, boodschappen en naar ankerplaats
We play with the new tablet. Go to the Laundry, get some groceries and sail to the anchorage. Trip 40.3 nm, Average: 4.7 knots.
--------------------------------------------------------------------------

Eerste foto met de Nexus in de lokale wasserette

Gewapend met ons nieuwe speeltje fietsen we naar de wasserette. Met razendsnel internet op een tablet is een half uur wachten op de was zo voorbij. We stoppen het spul in de droger en gaan intussen boodschappen doen. Beladen met schone was en boodschappen fietsen we weer terug naar de boot. In de schemer varen we met de ebstroom naar de ankerplaats. Deze baai ligt vol moorings en we maken ons vast aan een mooring. Gelukkig is ook hier weer internet en we kijken naar het NOS-journaal op de tablet. Dat gaat een stuk beter dan op de Laptop.

Dinsdag 22 Oktober 2013 VS, Van Maine, York Harbor naar New Hampshire, Portsmouth

Prescott Park Dock

Prescott Park Dock

With the current we go fast to Portsmouth. We tie up at Prescott Park Marina. We are now in New Hamsphire. In this state there is no state tax. We go to the Best Buy and buy a Nexus 7 tablet and a GoPro camera. Trip 14.4 nm
--------------------------------------------------------------------------
Met stroom mee gaat het rap naar Portsmouth. Alleen waar ga je dan liggen? De enige plek om te ankeren is ver van de stad vandaan. De marina’s zijn peperduur. Drie dollar per foot is hier buiten het seizoen heel normaal. Dik 80 euro voor een beetje water aan een drijvende steiger vinden wij echt absurd veel. We vinden uiteindelijk een vergane glorie marina bij Prescott Park. Hier betalen we 35 dollar per nacht of 5 dollar per uur. Ik begin met 10 dollar in een envelop en later zien we wel weer. Eerst naar de Shopping Malls in dit belasting paradijs. In New Hampshire voegt de staat geen belasting toe aan producten. We fietsen naar de bushalte in de stad en stappen met opgevouwen fietsjes in de bus. “Malls” staat zelfs op de verkeersborden aangegeven. We stappen de Best Buy in: een grote elektronicazaak. Het is een enorm grote winkel. Alle tablets liggen hier uitgestald om te proberen: Ipad, Samsung, Nexus, Windows. Als je niet weet wat je wilt, wordt je hier niet veel wijzer. De verkopers werken of voor Samsung of voor Google. Je kunt ze dus niet om een vergelijking tussen verschillende apparaten vragen. Dennis heeft zich aan boord uitgebreid via internet georiënteerd op de tablet markt en wij spelen een tijd met de Nexus 7 van Google. Dit apparaat bevalt ons wel en heeft een prima prijs/kwaliteitverhouding (32 gig voor 269 dollar). Het volgende speeltje wordt een GoPro camera (Hero 3 plus silver edition) zodat jullie in de toekomst kunnen meereizen via filmpjes. Uiteraard hebben we nu een WiFi access point aan boord nodig, maar ook dat is hier allemaal te koop. Terug aan boord zijn we zeven uur verder en we vinden een kwitantie van een aardige havenmeester met ‘Thanks’ voor onze vooruit betaalde 10 dollar. We besluiten te blijven liggen en stoppen nog 25 dollar in een envelop voor de nacht. Er is hier stroom, water en wc’s. Dat hebben we allemaal niet nodig. We snakken naar een douche, maar die ontbreekt.

Maandag 21 Oktober 2013 VS, Maine, Van Portland naar York Harbor

Portland kust

Cape Elisabeth

The coast of Maine is beautiful, especially now with the autumn colours. We sail 1.5 hour then the wind diminishes and is on the nose. We go on engine to York Harbor. Tomorrow we go to Portsmouth when we have the current with us. We tie up on a strong looking mooring in 1.7 knots of current. Trip 40.3 nm, Average: 4.7 knots.
--------------------------------------------------------------------------

York Harbor

Mooring

De kust van Maine is prachtig. We genieten echt van de herfstkleuren en de ruige rotskust. We kunnen anderhalf uur lekker zeilen tot de wind afneemt en pal tegen is. We motoren verder naar York Harbor. Oorspronkelijk wilden we naar Portsmouth, maar we hebben besloten dit morgenochtend met stroom mee te doen. Met twee knopen stroom en een vaarsnelheid van 5,5 knopen (door het water) is het een heel verschil of je stroom mee (7,5 kts over de grond) of stroom tegen (3,5 kts over de grond) maakt, meer dan 100% verschil in vaartijd. Het ziet er gezellig uit met mooie huizen langs de kant. De meeste moorings zijn leeg en we kiezen een grote uit. Dennis vist al snel een internetsignaal uit de lucht. Ik zit even heerlijk met een bakje zoutloze chips in de kuip. Er komen nog best wat boten langs: kreeftenvissers en speedboten.

Zondag 20 Oktober 2013 VS, Maine, Portland: Cruising Permit halen

Bodyguard in Portland Yachtservice marina

We sail to Portland Yachtservice. We tie up in an almost empty marina. They advertise with two days free mooring if you have to deal with customs, but we can not find a harbormaster. Dennis goes with the bike and the local bus to Portland South to the customs to obtain the Cruising Permit. This document gives a lot of freedom but we still have to make a phone call every time we arrive in an new harbor.
--------------------------------------------------------------------------
We varen opnieuw langs de stad en leggen de boot in een lege marina van Portland Yachtservice. Zij adverteren met twee nachten gratis liggen als de douane bij je aan boord moet komen. We proberen ons netjes te melden, maar kunnen geen havenmeester vinden. Dennis gaat met zijn vouwfiets en bus naar het douanekantoor in Portland South. Uren later komt hij de met Cruising Permit terug. Dit document geeft een hoop vrijheid. Wel moeten we nog steeds elke vaarbeweging telefonisch melden. ’s Middags fietsen we een rondje door de stad. Het ziet er allemaal netjes onderhouden uit. Er zijn een paar mooie oude gebouwen. Maar wij vinden het niet echt gezellig. Na het eten leggen we de boot aan een mooring.

Zaterdag 19 Oktober 2013 VS, Maine, Van Boothbay Harbor naar Portland

Eastwind

Eastwind

The Eastwind with skipper Bill sails by and the tourists are waving at us. It is a beautiful sailing day. We do one tack of 6 miles and can then sail directly to Portland. We go 6.5 to 7 knots. The entrance of Portland we do between two rock islands; a beautiful sight. Trip 46.3 nm, Average: 6.3 knots.
--------------------------------------------------------------------------

Herfstkleuren

vuurtoren

“Bye Bodyguard bye bye!” Skipper Bill heeft blijkbaar zijn toeristen de opdracht te geven om ons gedag te zeggen, want de Eastwind komt luid joelend voorbij varen. Wij volgen een beetje later. Het is een heerlijke zeildag. We verlaten Boothbay met zijn prachtige herfstkleuren en vuurtorens. We maken een slag van 6 mijl naar buiten. Daarna kunnen we aan de wind naar Portland. Met 17 knopen wind gaat het hard. We varen vol tuig en tikken regelmatig ruim 7 knopen aan.

Portland

De aankomst bij Portland is prachtig. We zeilen tussen twee rotseilanden door. Daarna moeten we aan de kant voor een zeeschip dat met een loods de haven verlaat. We varen de stad voorbij en gaan bij Portland South aan een mooring liggen, waarvan we geen idee hebben bij welke haven hij hoort. Ik skype even met mijn ouders. Oeps, we waren even vergeten dat het in Nederland inmiddels ZES (en geen vijf uur meer) later is.

Vrijdag 18 Oktober 2013 VS, Maine, Boothbay Harbor: fietstocht vanaf Public Dock

Bodyguard aan City Dock

Bord

We tie up on the City Dock. We are here out of the swell and have lunch in our cockpit in the sun. Two Dutch tourists have a little talk with us. They are here by car. We cycle along the bay. It is a beautiful sunny day. At the end of the afternoon Doug is having a drink on our boat. He admires the way Dennis engineered and built every detail of our boat. We show him some pictures of the building process. Doug is very interested. We notice from the pictures that we look older now.
--------------------------------------------------------------------------
We liggen enorm te rollen op de ankerplek. We gaan ons klaar maken voor vertrek. Tegen de tijd dat we het bijbootje weer op het voordek hebben liggen en zo goed als vaarklaar zijn, hebben we allebei niet zo’n zin meer om te vertrekken. We varen naar het Public Dock. Hier liggen we heerlijk uit de golven. De zon schijnt en we eten broodjes in de kuip. Een paar Nederlandse toeristen komen een praatje maken. Zij maken een rondreis van twee weken met een huurauto. Ze zijn de eerste Nederlandse toeristen die we in 2013 tegenkomen.

Roeiboot als monument

Beeld van kreeftenvisser

Het is heerlijk weer en we fietsen een stuk langs de baai. De herfstkleuren zijn prachtig. We zien een roeiboot als monument voor de overleden vissers op zee en een groot beeld van een kreeftenvisser. Aan het eind van de middag komt Doug nog even wat drinken en bij ons aan boord kijken. Hij is vol lof tegen Dennis over de manier waarop onze boot gebouwd is en hoe over elk detail is nagedacht. We laten hem foto’s zien van het bouwproces en het is leuk als iemand zo geïnteresseerd is en technisch de juiste vragen stelt. Zelf zien we op de foto’s dat we intussen een stuk ouder geworden zijn. Het is niet toegestaan aan het Public Dock te overnachten en onder luid gejoel: “Bodyguard, I will always love you!” van de hotelgasten varen we weer naar onze ankerplek. We rollen hier nu nog slechts een beetje. Morgen kunnen we zo vertrekken, want de dinghy ligt al aan dek.

Donderdag 17 Oktober 2013 VS, Maine, Boothbay Harbor: Op visite

Vissersschip op drift

At night the big fishingship came from his mooring and drifted to the rocks. It must have passed us very close. In the morning fishing boats bring it back to the mooring. Luckily the ship didn’t hit us. With the folding bikes we get some groceries. We dinghy back in the fog. At 5 pm we have dinner at Doug and Irene. They invited also some friends. We have a great evening with delicious food. We also enjoy the shower. What a welcoming people!
--------------------------------------------------------------------------
Terwijl ik nog niet helemaal wakker door de kajuit heen scharrel om het ankerlicht uit te doen en de kachel aan te zetten, hoor ik buiten een vissersboot flink gas geven en zo te horen nog een wat kleinere boot met buitenboord motor ook. Ik steek mijn kop boven het luik. Oeps, het grote vissersschip, een half wrak, dat eerst voor ons aan een mooring lag, ligt nu achter ons tegen de rotsen aan. Hij moet vannacht vlak langs ons heen gedreven zijn. Zo te zien heeft hij niets geraakt, ook de steiger van de marina niet. Ik moet er niet aan denken als dat ding vannacht tegen ons aan gebotst was. De vissers trekken de boot weer terug naar zijn oorspronkelijke plek en leggen hem nu aan twee lijnen. In de supermarkt staan we een tijd te praten met twee oudere mannen, bijna 80. Ze bieden ons een rit naar de boot aan. Wij bedanken hen, want we zijn met de vouwfietsen. Op de parkeerplaats komen we elkaar weer tegen en zij liggen dubbel van het lachen als ze ons zien. Het is natuurlijk best komisch twee van de kleine knalrode fietsjes met en pak wc-papier achterop, behangen met boodschappentassen en twee preien die eigenwijs uit de voormand omhoog steken. En dan zo’n grote vent als Dennis op het zadel zien zitten. De heuvel komen we niet meer op en moeten we lopen,maar daarna rijden we helemaal uit tot bijna bij het bijbootje. Daar is het even puzzelen om de fietsen, de tassen en onszelf weer in het bootje te krijgen.

Mist

Bodyguard in mist

In de mist varen we terug naar Bodyguard die we pas op het laatste moment ontwaren in de mist. Om vijf uur staan we weer op het Public Dock en stappen we bij Doug in de auto. We rijden zo’n tien minuten en slaan dan een bosweg in. Hun zelfgebouwde huis staat helemaal in het groen, hoewel nu meer oranje rood van de prachtige herfstkleuren. Doug vaart op de Eastwind die met toeristen in Boothbay zeilt, echt zeilt. De schipper Bill is er ook en later komen er nog een zeilmaker en zijn vrouw en de zoon van Doug en Irene.

Eten bij Doug en Irene

We eten een heerlijke kip uit de oven met groenten uit eigen tuin: wortelen, pastinaak, pompoen en sla. Ik kies voor de karnemelk-dressing. Het eten is heerlijk en het is een heel gezellige avond. Als Irene vraagt of ik even wil douchen, neem ik dat aan bod graag aan. Even later sta ik onder een heerlijk warme douchen en ik moet even hardop lachen. Wat een leven hebben Dennis en ik nu. Ik ga bij vreemde mensen uit eten en sta even later onder hun douche, terwijl ze ons ook nog heen en weer rijden. Geweldig!

Woensdag 16 Oktober 2013 VS, Maine, Boothbay Harbor: inklaren en kreeft koken

Herfstkleuren

Herfstkleuren

A friendly man of CPB comes on board to check us in. For a Cruising Permit we have to go to a Port of Entry, like Portland. We tank diesel and measure the height in the level indicator after every gallon. We know why we were yesterday surprised by the low diesel level. Our engine hours counter has a loose contact and does not count all the hours. I buy a lobster from more than 1 pound for only $4,5. It feels horrible to put the living animal in the boiling water. It tastes delicious but I still think the number of waste is too much for too little meat. A man is rowing to our boat and asks if we come over for dinner at his house tomorrow evening. Of course we will!
--------------------------------------------------------------------------
“Boat’s name? Registration number of the boat? Surname? First name? Passportnumber?” We zijn weer in Amerika en moeten inklaren. We liggen bij een marina en een douanebeambte zit bij ons in de kuip druk te schrijven. Hij is vriendelijk. “Garbage on board? Citrus? Meat?” Dennis antwoordt overal “Nee” op en ik krijg het een beetje benauwd. De sinaasappels hangen in een netje onder de tafel. Als je snel kijkt zie je ze niet, maar als je goed kijkt wel. Ik had het verse spul natuurlijk moeten verstoppen, maar je wordt gemakzuchtig na 3,5 maand in Canada met maar 1x telefonisch inklaren. Onze bezoeker neemt een snel kijkje in de kajuit en kijkt gelukkig snel, of hij wil niet moeilijk doen en laat ons achter met een paar stempels in de paspoorten, maar zonder Cruising Permit. Daarvoor moeten we naar een Port of Entry, zoals Portland. Zonder Cruising Permit moet je telkens wachten tot de douane aan boord geweest is voor je aan land mag. We varen een klein stukje verder naar een tanksteiger en gooien gallon (3,8 liter) voor gallon de tank vol. Dennis neemt intussen de stand op bij het peilglas, zodat we in de toekomst weten hoeveel diesel we nog hebben. Inmiddels weten we ook waarom we gisteren verrast werden door de lage dieselstand. Onze urenteller heeft een los contact en telt niet alle motoruren. We gaan weer terug naar de ankerplek en ‘s middags gaan we met het bijbootje naar het Public Dock. Hier mag je maximaal 3 uur gratis liggen. Overnachten is hier niet toegestaan. We wandelen een stukje door het plaatsje. Het is toeristisch, maar doet leuk aan.

Kreeft in pan

Kreeft op bord

Hét symbool van Maine is de kreeft en die moet ik ook eens proberen. Bij een groothandel langs het water koop ik er één van ruim een halve kilo (4,5 dollar!). Ik krijg een stevige papieren zak mee en af en toe ritselt het zakje flink in mijn hand. Aan boord mag de kreeft nog even in een grote pan met zeewater. Hij komt hier weer helemaal van bij, want als ik hem ga pakken om in het kokende water te doen, komt hij helemaal omhoog en zwaait vervaarlijk met zijn scharen. Gelukkig zitten er elastieken om. Wow! Wat een energie heeft dit beest. Ik deins gewoon achteruit. Even overweeg ik om de elastieken door te knippen en hem zijn vrijheid te geven, maar hij loopt vast zo weer in een kreeftenfuik. Ik voel me schuldig als ik hem levend in het kokende water laat zakken. Zijn voelsprieten blijven boven de pan en het deksel uitsteken. Dennis noemt me een “barbaar”. Ik zeg dat hij meer vlees eet dan ik en vraag hoe hij denkt dat het varkensfiletje op zijn bord komt. Na 15 minuten is de kreeft klaar. In de tussentijd is er een man langs geroeid in een prachtige overnaadse roeiboot. Of we morgenavond bij hem en zijn vrouw komen eten. “Of course!” De kreeft is heerlijk, maar ik vind nog steeds –net als 35 jaar geleden- dat er een groot beest dood moet voor slechts een klein beetje vlees. De hoeveelheid afval op mijn bord is kolosaal.

Maandag 14 Oktober 2013 en dinsdag 15 oktober 2013 Van Canada, Nova Scotia, West Head naar VS, Maine, Boothbay Harbor

Kaartje gevaren route over Bay of Fundy met sinus

We sail over Bay of Fundy with hardly any wind so we go on engine. 70 miles ahead of Portland we see that we have only a little bit fuel left. Too little to reach Portland by engine. A fisherman doesn’t want to sell some diesel to us. We change course to Boothbay Harbour 35 miles miles further. We sail as much as we can and at the end we push Bodyguard to the anchorage with the dinghy. That goes very well. We can do 3.5 knots. Trip 181.9 nm, Average: 4.6 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Op een vlakke zee motoren we tussen Seal Island en Noddy Island door. Dit kun je ook alleen maar doen met weinig wind. De stroom kan flink oplopen tussen de eilanden. Wij hebben hier nu 2 knopen stroom tegen. Na de eilanden varen een kompaskoers van 270 graden naar Portland. We laten de boot elke zes uur de baai in of uit stromen en maken een mooie sinus op de elektronische kaart. Ik scan continu de horizon en het water af op zoek naar walvissen. Er moeten hier in de baai veel zitten, maar ik zie er niet één. ’s Avonds zie ik een paar dolfijnen. Ze gebruiken Bodyguard blijkbaar als een soort muur om de vissen al jagend op te sluiten. Dennis ziet de volgende dag een walvis van een meter of tien voor de boot oversteken. Ik sprint naar buiten, maar ben te laat. Om 13:00 uur maakt Dennis me wakker met de mededeling: “We hebben haast geen diesel meer. Ik ga een visser vragen om een paar jerrycans.” Geen leuke mededeling als je net wakker wordt. Ik trek mijn kleren aan en ga naar buiten. De visser heeft er duidelijk geen zin in om ons te helpen. Hij gaat gewoon door met vissen en zegt dat de dichtstbijzijnde haven 12 mijl verderop is. Nou mooi niet. Ons doel, Portland is nog 70 mijl verderop. Boothbay Harbour is het dichtst bij, maar toch nog zo’n 35 mijl verderop. We houden onze eigen broek wel op. Er komt een beetje wind en we zetten de ATS. Dat gaat twee uur goed, dan valt de wind weer helemaal weg en staat de boel te klappen op de golven. We doen het spul weer naar beneden en varen met samengeknepen billen verder. Bij elk vlaagje zeilen we even om zoveel mogelijk diesel te sparen. Wat een zenuwslopend gedoe was dat vroeger zonder motor. Dan ben je er bijna en haal je het niet omdat er te weinig wind staat en de stroom weer tegen is. Er staat nog zo’n vier millimeter diesel in het peilglas. We weten niet exact hoe lang we daar mee kunnen varen, maar echt lang zal het niet zijn. Langzaam zien we het peil zakken. Bij de ingang van de baai is het nog dik 7 mijl naar Boothbay. Er staat nu nog anderhalve millimeter diesel in de tank, maar onderin is de tank driehoekig dus dat is heel snel op. We hebben nog wel 25 liter benzine. We gaan met de dinghy de boot duwen en dat gaat boven verwachting goed. We halen gemakkelijk drie knopen. Ik heb het nu wel druk. Dennis zit in de dinghy gas te geven. Ik richt me op het stuurwerk en loop af en toe naar binnen om op de kaart te kijken, het volgend waypoint in de GPS te zetten en intussen moet ik ook goed opletten op alle kreeftenboeitjes. De kreeftenboeitjes liggen echt overal. Ook gewoon midden in de vaargeul. Het is nu wat minder dramatisch om er over heen te varen. Ze zullen niet in de schroef komen en het buitenboordmotortje kunnen we opklappen, maar toch. Om 23:00 uur hebben we in een woud van kreeftenboeitjes en moorings een ankerplek gevonden. Dennis gaat op zoek naar internet om met de douane en immigratie te bellen. Hij treft gelukkig een vriendelijk persoon. Morgenochtend krijgen we nadere instructies.


For older journals, click here